تیتربرتر: یک سیستم ایمنی سالم اولین دفاع بدن ما در برابر بسیاری از ویروس ها، باکتری ها و اجسام خارجی است. اما وقتی این مکانیزم دفاعی درست کار نکند و به میزبان حمله کند، چه اتفاقی می افتد؟ این مقاله در مورد این اختلال، انواع، علل، علائم و دستورالعمل های پیشگیری یا درمان آنها صحبت می کند.
بیماری خود ایمنی چیست؟
سیستم دفاعی اولین خط دفاعی بدن شما است. این یک شبکه پیچیده است که بدن را در برابر میلیون ها جسم خارجی، ویروس ها و باکتری ها محافظت می کند و شما را در برابر بیماری های بی شمار ایمن و سالم نگه می دارد. این شبکه دفاعی ظاهراً شکست ناپذیر، هرچقدر هم که جذاب به نظر برسد، مستعد شکست است و می تواند در برابر برخی تهاجمات بی اثر باشد، بنابراین منجر به بیماری می شود.
فقط ضعف یا شکست سیستم ایمنی بدن نیست که باید نگران کننده باشد. سیستم ایمنی بیش از حد خطرناک است و می تواند منجر به اختلالات خود ایمنی شود. گاهی اوقات، سیستم ایمنی بدن شما، سلول ها یا اندام های خود را تهدید می داند، بنابراین آنها را مورد حمله قرار می دهد.
معمولاً سیستم ایمنی بدن شما می تواند بین سلول های خارجی و سلول های میزبان تمایز قائل شود. اما در یک اختلال خود ایمنی، سیستم ایمنی پروتئین هایی به نام اتوآنتی بادی آزاد می کند که به اندام ها، مفاصل یا پوست حمله می کند.
برای آشنایی با انواع بیماری های خود ایمنی، علل و علائم آنها، به خواندن ادامه دهید.
این اختلالات هنوز هوای رازآلودی در اطراف خود دارند و اطلاعات کمی در مورد علل و درمان آن دارند. درک نوع بیماری و علائم آن در روند درمان بعدی بسیار مهم است. گفته می شود این اختلالات بیشتر از مردان بر زنان تأثیر می گذارد.
بیش از 80 اختلال برای دانشمندان شناخته شده است. اما بیشتر آنها نادر هستند. لیست اختلالات خودایمنی زیر شایع ترین بیماری ها را در میان آنها پوشش می دهد.
انواع بیمارهای خود ایمنی
روماتیسم مفصلی
آرتریت روماتوئید یک بیماری بسیار دردناک است که در آن سیستم ایمنی به مفاصل حمله می کند. این بیماری باعث التهاب در مفاصل می شود که منجر به درد مفاصل، سفتی، تحرک کمتر و تورم می شود. با پیشرفت، آسیب های جبران ناپذیری به مفاصل، استخوان ها و غضروف ها وارد می کند.
واسکولیت
هنگامی که سیستم ایمنی بدن شما به رگ های خونی حمله می کند، منجر به واسکولیت می شود. این حمله باعث التهاب و تنگ شدن عروق و رگها می شود و در نتیجه جریان خون را محدود می کند.
اسکلروز چندگانه
اعصاب توسط یک پوشش محافظ به نام غلاف میلین پوشانده شده اند. در بیماری مولتیپل اسکلروزیس، سیستم ایمنی به این پوشش حمله می کند. این امر منجر به اختلال در انتقال پیام ها از مغز به بقیه بدن می شود. علائم شامل مشکل در راه رفتن، بی حسی و ضعف است.
لوپوس
لوپوس، همانطور که برخی معتقدند، فقط یک بیماری پوستی خود ایمنی نیست. یکی از علائم رایج آن بثوراتی است که روی پوست ایجاد می شود. اما این بیماری باعث التهاب و آسیب به پوست، مفاصل، قلب، کلیه ها، مغز، ریه ها و گلبول های قرمز خون می شود. علائم دیگر شامل خستگی و درد مفاصل است. نور خورشید و برخی داروها می توانند باعث این اختلال شوند.
بیماری التهابی روده
سندرم التهابی روده (IBS) شامل بیماری هایی مانند کولیت اولسروز و بیماری کرون است. اینها شرایط مزمن و التهابی هستند که بر دستگاه گوارش تأثیر می گذارد. این التهاب در مخاط معده می تواند منجر به درد شکم و اسهال شود.
پسوریازیس
پسوریازیس شرایطی است که باعث می شود سلول های پوست به سرعت تکثیر شوند. زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به سلول های سالم پوست حمله می کند. این منجر به التهاب، قرمزی و خارش پوست می شود. همچنین می تواند مفاصل و سایر اندام ها را تحت تأثیر قرار دهد. آرتریت پسوریاتیک زمانی رخ می دهد که التهاب باعث تورم، درد و سفتی مفاصل می شود.
دیابت نوع 1
انسولین، هورمونی که توسط لوزالمعده تولید می شود، قند خون یا سطح قند خون را تنظیم می کند. در دیابت نوع 1، سیستم ایمنی به سلول های تولید کننده انسولین در لوزالمعده حمله می کند. این سلول ها، سلول های بتا نامیده می شوند. با از بین رفتن این سلول ها، بدن نمی تواند به طور موثر انسولین تولید کند، که باعث افزایش سطح گلوکز خون می شود. در صورت عدم مدیریت مناسب، قند خون بالا می تواند به قلب، کلیه ها، عروق خونی، اعصاب و چشم آسیب برساند.
برخی دیگر از انواع رایج این اختلالات عبارتند از بیماری کرون و بیماری مزمن لایم. برای درک علل به خواندن ادامه دهید.
علل بیماری های خود ایمنی
دانشمندان هنوز در مورد علت ایجاد این اختلالات مطمئن نیستند. بسیاری از مفروضات و نظریه ها در حال گردش هستند، اما شواهد مشخصی از آنها پشتیبانی نمی کند. بسیاری از پزشکان معتقدند که ژنتیک نقش مهمی دارد. رژیم غذایی غربی نیز مورد سرزنش قرار می گیرد، زیرا سرشار از غذاهایی است که با التهاب مرتبط هستند، مانند غذاهای پرچرب، غنی از قند و فرآوری شده. افزایش موارد ابتلا به این بیماری ها در زمان های اخیر ادعا می کند که ممکن است ناشی از عوامل محیطی باشد. بنابراین، بیایید به برخی از رایج ترین علل اعتقاد داشته باشیم که باعث ایجاد این شرایط می شوند.
رژیم غذایی
غذاهای تصفیه شده و فرآوری شده غنی از قند، چربی و سایر مواد مضر اغلب علت التهاب هستند. این باعث بیماری های متعددی مانند دیابت و بیماری های قلبی می شود.
محیط های استریل
کودکان در چند سال اول زندگی خود در مرحله توسعه سیستم ایمنی هستند. والدین محیط اطراف را ضدعفونی و عقیم می کنند، بنابراین از تماس با میکروب ها، باکتری ها و ویروس ها جلوگیری می شود. اگرچه این امر ممکن است کودکان را در مراحل اولیه زندگی سالم نگه دارد، اما بعداً می تواند منجر به آلرژی و بیماری های خود ایمنی شود.
مطالب مرتبط:
خواب نامنظم
کیفیت خوب خواب برای سلامتی ما مفید است و کمبود آن می تواند منجر به بیماری شود. خواب ناکافی نه تنها می تواند باعث اختلالات خود ایمنی شود، بلکه می تواند سیستم ایمنی بدن شما را نیز تضعیف کند.
آلودگی
افزایش چنین اختلالات پزشکان را در نقش محیط در ایجاد این مشکلات مشکوک کرده است. آلودگی هوا و قرار گرفتن در معرض دود سیگار و مواد شیمیایی مشکوک است که نقش مهمی در اینجا ایفا می کند.
ما در حال حاضر علل آن را می دانیم، اما علائمی که نشان دهنده وجود این بیماری است چیست؟
علائم بیماری خود ایمنی
علائم متعددی از این اختلالات با هم تداخل دارند، بنابراین تشخیص را چالش برانگیز می کند. بسیاری از این علائم نیز مشابه سایر شرایط غیر خود ایمنی است. اگرچه برخی از علائم ممکن است مختص بیماری باشد. در اینجا لیستی از علائم معمولی وجود دارد.
- خستگی
- مشکلات گوارشی
- دردهای عضلانی
- تب درجه پایین
- جوش های پوستی
- دردهای عضلانی
هیچ یک از این علائم نمی تواند وجود هر یک از اختلالات را نشان دهد. آزمایشات دیگری نیز برای تأیید آن انجام می شود. اکنون که از علل، علائم و انواع بیماری ها مطلع هستید، اجازه دهید به تشخیص و درمان آن بپردازیم.
بسیاری از برنامه های تشخیصی و درمانی بستگی به ماهیت بیماری دارد. در مورد انواع متداول این اختلالات، درک مشخصی وجود دارد. اما کارشناسان هنوز در درک بیماری های نادر خود ایمنی خود در تاریکی به سر می برند.
تشخیص و درمان بیماریهای خود ایمنی
این عدم قطعیت جایی است که همه چیز پیچیده می شود. این اختلالات کمتر درک می شوند و آنقدر پیچیده هستند که تشخیص آنها از طریق یک آزمایش خاص تقریباً غیرممکن است. بسیاری از علائم چنین شرایطی اغلب با یکدیگر همپوشانی دارند، بنابراین فرایند تشخیص را حتی پیچیده تر می کند. بنابراین، چگونه پزشکان مشکل را تشخیص می دهند؟ بیایید دریابیم.
تشخیص
از آنجا که هیچ علامت خاصی وجود ندارد که بتواند یک اختلال خود ایمنی را تشخیص دهد، پزشک شما از آزمایش های مختلف برای تشخیص این بیماری استفاده می کند. آنها همچنین ممکن است ابتدا شرایط دیگری را برای تشخیص صحیح رد کنند. یافتن وجود آنتی بادی های خودکار یکی دیگر از روش های موثر برای تشخیص بیماری است. بسته به علائم، پزشک ممکن است آزمایشاتی مانند آزمایش خون، بیوپسی پوست، بیوپسی کلیه، تجزیه ادرار، آزمایش هورمون و تصویربرداری را تجویز کند.
پیشگیری از بیماری خودایمنی
هیچ درمانی برای اختلالات خود ایمنی وجود ندارد. هیچ درمانی وجود ندارد که بتواند این شرایط را درمان کند، اما می تواند به کنترل و مدیریت آنها کمک کند. درمان ها عمدتا بر کنترل پاسخ ایمنی بیش فعال، درد و التهاب متمرکز است. اگرچه این درمان ها ممکن است این بیماری را درمان نکنند، اما می توانند علائمی مانند مشکلات پوستی، تورم و درد را تسکین دهند.
ممکن است از داروهایی مانند داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی، استروئیدها و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی برای درمان علائم استفاده شود. پزشک شما ممکن است جراحی ها و درمان های مختلفی را نیز توصیه کند.
*این مطلب صرفا جهت افزایش اطلاعات شما می‌باشد و به هیچ وجه به منظور توصیه پزشکی یا درمانی نیست، لطفا برای دریافت اطلاعات دقیق به پزشکتان مراجعه کنید.
آنچه دیگران میخوانند:
نویسنده: زهرا فرامرزی
