تیتربرتر: آیا می دانستید که ناسا دارای ناوگانی متشکل از 1200 وسیله نقلیه مختلف زمینی (بدون احتساب ناوگان هوایی آنها) است؟ آنها از وانت های معمولی گرفته تا نمونه های آزمایشی پیشرفته که برای عبور از شدیدترین شرایط منظومه شمسی طراحی شده اند را شامل می شوند. هزینه ساخت برخی از آنها بیش از 100,000,000 دلار است و اکنون نمایشگرهای بسیار گران قیمتی تولید می کنند و نه بیشتر. اگر می‌خواهید تمام چیزهای پوچ، تجربی، گران‌قیمت و انقلابی روی چرخ‌ها (یا آج‌ها) داشته باشید، دیگر به دنبال آن نباشید!
ناسا گام های بلندی در پیشبرد فناوری برداشته است، از پیشرفت بیشتر به استفاده از برق. برای تهیه این فهرست، وسایل نقلیه باید از نظر اندازه، عملکرد یا فقط پوچ محض باشند. برخی از آنها را حتی می توانید برای خود داشته باشید! بقیه کمی بیشتر از اتوبوس‌هایی هستند که از اولین فرود روی ماه ما به عنوان چهره‌های تاریخی ایستاده‌اند. از برندگان مسابقات مهندسی کالج گرفته تا آینده بشریت، اینها افراطی ترین وسایل نقلیه نظامی ناسا هستند که تا به حال برای پرسه زدن در زمینی تولید کرده است.
وانت های انتقال فضانورد
اگر این موتورخانه آشنا به نظر می رسد، به این دلیل است که این همان وسیله نقلیه ای است که اولین فضانوردان را از مرکز فضایی کندی به ساختمان عملیات و بازرسی می رساند، جایی که آنها برای ماموریت خود به ماه ادامه می دهند. یک موتورخانه اصلاح شده کلارک-کورتز برای حمل و نقل خدمه دوران آپولو از سال 1967 استفاده شد. به دلیل تاریخ غنی آن، راننده رونی کینگ گفت که بسیاری از فضانوردان التماس کردند که آن را ادامه دهند. در سال 1983 "آسترو ون" افسانه ای با جریان هوایی با محبوبیت مشابه جایگزین شد.
بله، اگر تعجب می‌کنید، Chevy نام مستعار Astrovan را دزدید (چون دارای حق چاپ نبود) تا به ون اسپورت خود در اشاره مستقیم به این وسیله نقلیه اعمال شود. در سال 2019 بوئینگ و ایر استریم گرد هم آمدند تا «آسترووان II» را که یک دونده مرسدس بنز اصلاح شده برای حمل هشت فضانورد طراحی شده بود، به اشتراک بگذارند. در همین حال، Space Ex با چسبیدن به تسلا مدل X خود برای حمل و نقل فضانوردان رقابت می کند. اگر می‌خواهید آستروان اصلی را ببینید و حتی وارد آن شوید، در حال حاضر در مجتمع بازدیدکنندگان مرکز فضایی کندی به نمایش گذاشته شده است.
مفهوم مریخ نورد الکتریکی کار
در سال 2017، ناسا یکی از بزرگترین کمپ ها/نمایشگاه های فضایی خود را که به عنوان تابستان مریخ شناخته می شود، با یک وسیله نقلیه مفهومی جدید و زیبا راه اندازی کرد... این وسیله حمل و نقل انسان بود که برای رفتن به مریخ طراحی شده بود! برخلاف برخی از نمایشگرهای ارزان قیمت، این یک مدل الکتریکی کارآمد بود. کل دستگاه را می توان با پنل های خورشیدی روی بدنه آن شارژ کرد و با باتری 700 ولت کار می کند. ماژول را می توان در پشت محور دوم تقسیم کرد تا حمل و نقل کوچکتری برای خدمه دو نفره باشد.
بخش پشتی یک آزمایشگاه کاملاً عملیاتی است که می تواند برای تحقیقات مورد استفاده قرار گیرد. در حالی که در خود مفهوم نیست، رادیو و ناوبری با فناوری پیشرفته از جمله GPS مریخ یکی از معدود ویژگی‌های اعلام شده است. همه چیز به دور از جدیت است، و در حالی که نشان دهنده آن چیزی است که ناسا قصد دارد با مریخ نوردهای حمل و نقل انسانی انجام دهد، کل آن با کمک مفاهیم برادران پارک از فلوریدا طراحی شده است که پارک های موضوعی فضایی را طراحی می کنند. از آنجایی که توسط مجتمع بازدیدکنندگان کندی سفارش داده شده است، بله، آن لاستیک های بدون هوا از دلار مالیات دهندگان ساخته شده اند.
ورزشکار ناسا
در سال 2005، رباتیک ناسا این خزنده شش ضلعی کابوس‌وار را مستقیماً از جنگ ستارگان ایجاد کرد. یک ماشین شش پایه الکتریکی که می تواند ماژول ها را در پشت خود حمل کند. هیچ کاربرد خاصی در ذهن آنها وجود ندارد، به جز اثبات این مفهوم که می‌توان روی زمین‌های بسیار ناهموار با سرعت کم خزیده و عملاً غیرقابل توقف بود. نمونه های اولیه ساخته شده نسبتا کوچک بودند و می توانستند تنها به 6 فوت ارتفاع برسند و در عریض ترین ... در ابتدا 9 فوت است. با این حال، نسخه اصلی می تواند 661 پوند وزن داشته باشد، که آن را برای هر ابرشرور شیطانی ایده آل می کند.
هر یک از اندام ها دارای 6 درجه آزادی هستند به این معنی که می توانند حرکت کنند و تقریباً در هر زاویه ای قرار بگیرند. خود چرخ‌ها را می‌توان به وسیله نقلیه نزدیک‌تر کرد و رانندگی کرد... تا حدودی شبیه به خودرویی با حداکثر سرعت چشمگیر حدود 10 مایل در ساعت. همچنین می‌توان چرخ‌ها را قفل کرد و به‌عنوان پایه استفاده کرد، همچنین عملکردهای دیگری مانند حفاری، بالا رفتن عمودی، و استفاده از گیره‌های کناری برای برداشتن بسته‌ها را انجام می‌دهد. حتی با وجود کندی سرعت، بزرگترین موردی که امروزه هنوز مورد استفاده قرار می گیرد، می تواند 1000 پوند را روی پشت خود حمل کند و همچنان تمام این وظایف را انجام دهد.
وسیله نقلیه اکتشاف فضایی
با وجود نام ملایم و جالب، این مریخ نورد کوچک تحت فشار برای آینده اکتشافات الکتریکی ماه طراحی شده است. در واقع، در داخل و خارج بسیار خلاقانه است. در سال 2010 بودجه آن 152 میلیون دلار تعیین شد و این چیزی است که آنها به این نتیجه رسیدند: اندازه یک پیکاپ تراک کوچک است و دارای 12 چرخ است، دو چرخ در هر پا که آن را شبیه به ورزشکار فوق الذکر ناسا می کند. مانند ورزشکار، چرخ‌ها می‌توانند 360 درجه بچرخند و در مواقع اضطراری می‌توانند چهار سرنشین را در خود جای دهند، حتی اگر فقط برای دو نفر طراحی شده باشد.
قسمت پشتی آن برای اتصالات ساخته شده است، درست مانند یک کامیون وانت که امکان استفاده از جرثقیل، کابل و بیل مکانیکی را فراهم می کند. فضانوردان می توانند بدون لباس فضایی وارد وسیله نقلیه شوند زیرا قفل هوایی برای اتصال به ماژول های داک طراحی شده است. این ماژول حتی شامل حمام، سر دوش و کابینت برای ابزار است. حتی فضای کافی برای میز کار وجود دارد و صندلی ها را می توان در تخت خواب تا کرد.
مطالب مرتبط:
لیست خروج اضطراری
وسیله نقلیه خروج اضطراری از MRAP ساخته شده است، خودروی حفاظت از کمین مقاوم در برابر مین، که توسط ارتش استفاده می شود. چندین مورد از این خودروها ساخته شده اند و هدف آنها انتقال ایمن خدمه به دور از پرتاب شکست خورده شاتل و محافظت از آنها در برابر انفجار احتمالی است. آنها از انبار ارتش ایالات متحده در تگزاس ارسال شدند و اصلاحات خود را در سال 2013 به پایان رساندند. هر طرف به گونه ای ساخته شده است که حداقل 2 تن معادل TNT را تحمل کند، و لاستیک ها به لطف یک دیواره جانبی مقاوم و ضد گلوله می توانند صاف کار کنند.
موتور V-10 با 6 اینچ فولاد محافظت می شود، اگر از آبکاری اضافی در کناره استفاده شود که به طور قابل درک، برای نگه داشتن خودرو کمی سریعتر غیر ضروری تلقی می شود. قسمت پشتی با دری طراحی شده است که سریعتر باز می‌شود و دسترسی به آن آسان‌تر است، و طبیعتاً به گونه‌ای طراحی شده است که با یک زیپ لاین جفت شود تا خدمه در عرض چند ثانیه از بالای شاتل به سطح زمین پایین بیایند.
وسیله نقلیه فرماندهی کاروان ناسا
وقتی زمان فرود شاتل فضایی فرا می رسد، همه چیز روی عرشه است. "عرشه" که وسیله نقلیه فرماندهی کاروان است، یک اتوبوس جعبه‌ای که برای قرار دادن چندین میز و ایستگاه اطلاعاتی متصل به رادیو برای گوش دادن و گزارش هنگام بازگشت فضانوردان از ایستگاه فضایی استفاده می‌شود. این، مانند وسیله نقلیه حمل و نقل خدمه، بخشی از کاروان بازیابی شاتل فضایی. خودروی فرماندهی کاروان یک RV اصلاح شده به طول 40 فوت است که همه چیز از مانیتورهای دوربین بیرونی گرفته تا سیستم های آب و هوای ماهواره ای دارد. همه چیز به صورت زنده به تعدادی از کارگران گزارش می شود که هر کدام ایستگاه مخصوص به خود را دارند.
هر فرد مهمی که در فرود شاتل فضایی حیاتی است، تا 9 پرسنل، همگی به سمت چپ رو به رو هستند تا فرود را در حین وقوع تماشا کنند. از آنجایی که شاتل تایرهای مشابه میشلین را که به دلیل قابلیت‌های سرعت بالا بر روی بوگاتی نصب شده‌اند، می‌رساند، خدمه این توانایی را دارند که به سرعت با هر تعداد دیگری از پرسنل بازیابی از جمله خدمه پزشکی و حمل بار حساس تماس بگیرند. در صورتی که هر یک از این پرسنل فرماندهی نیاز به خروج از وسیله نقلیه داشته باشند، یک تریلر با لباس هایی که بسیار شبیه به لباس فضانوردان به نظر می رسد، در نزدیکی نگه داشته می شود و برای محافظت از آنها در برابر آتش و تغییرات جوی ناشی از احتراق غیرقابل پیش بینی یا سایر واکنش های شیمیایی طراحی شده است.
Crawler-Transporter
Crawler-Transporter یا "Crawlers" برخی از بزرگترین وسایل نقلیه زمینی متحرک در جهان هستند (اما دقیقاً بزرگترین آنها نیستند). فقط یکی از اینها 6600000 پوند وزن دارد... این وزن به اندازه کل موجودی پنج نمایندگی فورد است. به لطف سیستم تراز، ارتفاع می تواند بین 20 تا 26 فوت متغیر باشد. ساخت در سال 1963 آغاز شد و اولین خزنده به مدت دو سال حرکت نکرد. در سال 1967 اولین موشک منتقل شد و در سال 2011 سیستم پرتاب فضایی را برای آخرین بار به ساختمان مونتاژ خودرو منتقل کرد.
ممکن است شما را متعجب کنید که بدانید کل این محصول در واقع ترکیبی است و بخشی از نیروی لوکوموتیو و بخشی از ژنراتورهای الکتریکی استفاده می کند، اگرچه این دقیقاً آن را به یک پریوس تبدیل نمی کند. هر سکو بزرگتر از اندازه یک زمین بیسبال است. 131 فوت طول. به عبارت دیگر، هر انسان به طور متوسط 45 ثانیه طول می کشد تا تمام طول آن را بپرد. با وجود وزن بسیار زیاد، این ترابری می تواند تا 4.2 مایل در ساعت حرکت کند و در حالی که هنوز از نظر فنی در 50 سالگی کار می کند، "Crawler-Transporter 2" تنها 2356 مایل با موتورهای متعدد خود مسافت دارد و مسیرهای فلزی بزرگی که فقط می توانند روی آن حرکت کنند. بتن بسیار تقویت شده همان بتن های سال 1963 است.
آنچه دیگران میخوانند:
نویسنده: فرید نادری
