تیتربرتر: هواپیماهای باری عمدتا توسط بچه های کوچکی نادیده گرفته می شوند که همه می خواهند وقتی بزرگ می شوند خلبانان جنگنده باشند، اما این هواپیماها برای ارتش بسیار مهم هستند.
الزامات لجستیک بخش بزرگی از هرگونه استقرار در زمان درگیری را تشکیل می دهد، عملیات های متفقین که نیاز به تامین مجدد، تقویت و تخلیه نیروها دارد، بخش حیاتی عملیات روزانه است. عملیات تأمین نیروی دریایی و جاده ای از نظر سرعت و برد محدودیت هایی دارد، در حالی که هواپیماهای ترابری می توانند در چند ساعت در هر نقطه از جهان به دورترین نقاط برسند.
برخی از بزرگترین هواپیماهای ترابری نظامی ارتباطات طراحی و توسعه ای نزدیک با هواپیماهای تجاری دارند که هر دو شغل موفقی دارند و اغلب بسیار بیشتر از طول عمر طراحی اولیه خود عمل می کنند.
ایرباس A400M
A400M که در سال 2013 پس از تأخیر در توسعه وارد عمل شد، به عنوان جایگزین C-130 طراحی شده است که ظرفیت بالاتری را در هنگام کار با سرعت بیشتر و بردهای بیشتر ارائه می دهد.
با استفاده از پروانه های الیاف کربنی متغیر با 8 تیغه که در هر جفت بال به صورت چرخشی حرکت می کنند، فشار بر بال و بدنه کاهش می یابد، اما همچنین در هنگام روی زمین قابلیت تاکسی استثنایی را فراهم می کند.
جای تعجب نیست که اکثر 88 هواپیمای تحویل داده شده تا به امروز کشورهای اروپایی هستند و تنها یک سفارش دیگر از شرق دور انجام شده است.
لاکهید C-130 هرکول
به طرز باورنکردنی C-130 Hercules در سال 1954 وارد خدمت شد و امروزه هم در تولید و هم در سرویس عملیاتی باقی می ماند. هرکول با 4 موتور توربوپراپ قادر است از مواضع خط مقدم با نوارهای فرود غالباً آماده عمل کند و می تواند بار 92 سرباز خود یا 19000 کیلوگرم بار را در جاهایی که سایر هواپیماها نمی توانند کار کنند، مستقر کند. در شرایط عادی از نوارهای هوایی 5000 فوت کار می کند، هرچند هرکول در شرایط حمله می تواند از نوارهای هوایی بسیار کوتاهتر 3000 فوت کار کند.
در حال حاضر، C-130 Hercules رکورد بزرگترین هواپیمایی را دارد که تا کنون از ناو هواپیمابر کار کرده است.
داگلاس C47 Skytrain
عملیات لجستیکی متفقین در زمان جنگ جهانی دوم بدون C47 Skytrain معروف از توسعه هواپیمای موفق DC3 داکوتا امکان پذیر نبود.
ارتقاء برای استفاده نظامی شامل طبقه مستحکم و درب بار بدنه عقب بود که امکان بارگیری آسان تر و در نتیجه مناسب سازی C47 برای استقرار نیروها و تجهیزات در خطوط مقدم را فراهم می آورد.
با ورود به خدمت در سال 1941، بیش از 10،000 نمونه ساخته شد و با نیروهای هوایی در سراسر جهان در هر صحنه بزرگ جنگی خدمت کرد، آخرین C47 در خدمت سربازی با USAF در سال 2008 بازنشسته شد.
یونکر JU-52
JU-52 ساخته شده بین سال های 1931 تا 1952 که ابتدا به عنوان هواپیمای مسافربری طراحی شده بود، به دلیل طراحی موتور سه گانه و پوست آلیاژی راه راه، فوراً قابل تشخیص است. خدمت با Luftwaffe در طول جنگ جهانی دوم در نقش حمل و نقل، اگرچه انواع دیگر JU-52 در بمباران و ظرفیت های دریایی عمل می کردند.
قبل از شروع جنگ جهانی دوم، JU-52 های اولیه با موتورهای Pratt & Witney R-1690 مجهز بودند، هرچند بعداً این موتورها با BMW 132 جایگزین شدند و به طور مؤثر نسخه های R-1690 را ارتقا دادند.
آخرین هواپیماهای عملیاتی Ju-52 در دهه 1980 هنوز در حال پرواز بودند، اگرچه چندین اپراتور از پروازهای قدیمی و دیدنی امروزه استفاده می کنند.
بوئینگ CH-47 چینوک
Chinook با طرح دو روتور اصلی خود، ظاهری منحصر به فرد بر خلاف هلیکوپترهای دیگر در جهان دارد. در طراحی منحصر به فرد، دو روتور ضد چرخش نیاز به روتور دم سنتی را نفی می کند، اما همچنین ظرفیت حمل بار بسیار بزرگتری را به Chinook می دهد. چینوک قادر است 55 سرباز یا 10000 کیلوگرم تجهیزات را در داخل حمل کند، همچنین می تواند بارهایی را که به صورت خارجی زیر بدنه هواپیما شناور هستند حمل کند.
در سال 1962 با مشاهده خدمات فعال در شرق دور و خاورمیانه بیش از 1200 نمونه ارائه شده است.
مطالب مرتبط:
لاکهید C-5 کهکشان
از زمان ورود به خدمت در 1970، C-5 قابلیت لجستیک بالابرهای سنگین جهانی را برای USAF با برد عملیاتی 11000 کیلومتر در اختیار USAF قرار داد.
برخلاف بسیاری از رقبای خود، C-5 دارای درهای باری در دو انتهای بدنه است که توانایی رانندگی مؤثر را دارد؛ هرچند با فرایند بارگیری، مخصوصاً هنگام استقرار خودروهای نظامی مفید است. در بالای عرشه اصلی محموله، C-5 ظرفیت نشستن برای 80 سرباز مجهز، به علاوه فضای اضافی برای پرواز هواپیما و خدمه بارگیری را فراهم می کند.
لاکهید 131 نمونه از C-5 را تکمیل کرده است که همگی به دلیل عملکرد گلکسی تا سال 2040 با نگهداری و ارتقا به USAF و ناسا تحویل داده شده است.
آنتونوف آن 225 مریا
خطوط هوایی آنتونوف تنها نمونه هواپیمای An-225 موجود را داراست، با طول بال 88 متر و حداکثر وزن برخاست 700 تن، که آن را بزرگترین و سنگین ترین هواپیمای عملیاتی می کند.
اولین بار در سال 1988 برای سرویس برنامه شاتل فضایی شوروی پرواز کرد و بعداً به عنوان هواپیمای ترابری با نیروهای مسلح روسیه خدمت کرد، An-225 قبل از استفاده از برنامه های تجاری فعلی خود، به مدت هشت سال از سرویس خارج شد.
برخلاف دیگر هواپیماهای باری، An-225 دارای جرثقیل داخلی مخصوص خود برای کمک به بارگیری با ظرفیت بالابر 30 تن است.
بوئینگ C-17 Globemaster
از نظر ظاهری مشابه C-5 بزرگتر، C-17 Globemaster ارزان تر و چابک تر، این امکان را در اختیار USAF قرار می دهد که برای استقرار از راه دور و عملیات تأمین مجدد به فرودگاه های کوچکتر دسترسی داشته باشد.
همه کاره بودن C-17 در ارتفاعات 35000 فوت آشکار است در حالی که 45 تن بار را حمل می کند، Globemaster معمولاً دارای برد 4500 مایل است و قادر به فرودهای تند با سرعت کم بر روی باند هایی به طول 3500 فوت است.
برخلاف C-5 بزرگتر، Globemaster در تعداد بیشتری تولید شده است و در حال حاضر توسط اپراتورهای خارج از کشور اداره می شود.
آنتونوف آن 72
هواپیمای آنتونوف An-72 در 1977 با مهندس و طراحی بال غیر معمول خود بهینه سازی شده تا هواپیما دارای قابلیت STOL باشد. با قرار دادن موتور در باندهای کوتاه 2000 فوتی، رانش را از لبه های عقب فراهم می کند و از "اثر کوآندا" برای افزایش ارتفاع از بال ها، ایده آل برای عملیات از راه دور استفاده می کند.
مانند بسیاری از طرح های آنتونوف، اپراتورها فقط با 195 نمونه ارائه شده محدود به اعضای شوروی سابق هستند.
شیان Y-20
Xi'an Y-20 با بدنه گسترده ای که از نظر ظاهری متمایز است، در سال 2016 به عنوان اصلی ترین محموله بار با PLAAF به خدمت درآمد.
شیان با استفاده از مواد کامپوزیت مدرن، اولین هواپیمای باری است که از تکنیک های چاپ سه بعدی برای کاهش وزن کلی و زمان ساخت استفاده می کند، در حالی که در داخل کشور استفاده گسترده از مواد مقاوم در برابر شعله ایمنی و دوام هواپیما را افزایش می دهد.
شیان با سطح مقطع 4 متر مربع و محموله 20 متری بهینه سازی شده، با طرح های غربی با حداکثر بار 66 تن مطلوب است.
آنچه دیگران میخوانند:
نویسنده: فرید نادری
