تیتربرتر: پیرسینگ یا سوراخ کردن بدن یکی از عمل‌های زیبایی است که اخیرا در جامعه ما مد شده است. پیرسینگ انواع مختلفی دارد که از محبوب‌ترین آن می‌توان به پیرسینگ گوش، بینی، لب و ناف اشاره کرد. پیرسینگ عملی خطرناک است که نیاز به تجربه و تخصص کافی دارد. به همین جهت اگر با رعایت اصول بهداشتی و دقت کافی انجام نگیرد، احتمال بروز عفونت، حساسیت و سایر عوارض وجود دارد.
پیرسینگ چیست؟
پیرسینگ (Piercing) به معنای سوراخ کردن بدن و آویزان کردن اشیای تزیینی و زیورآلات است. سوراخ کردن گوش و آویزان کردن گوشواره پدیده‌ای جدید و نوظهور نیست. این عادت از گذشته در فرهنگ ما وجود داشته است. اما پیرسینگ به شکل امروزی بسیار وسیعتر از سوراخ کردن گوش است. امروزه ممکن است عمل پیرسینگ در بافت نرم گوش، لب‌ها، ابرو، گونه، گردن، ناف، سینه و بسیاری از نقاط بدن انجام گیرد. اما شکل امروزی پیرسینگ یا سوراخ کاری بدن از کجا شکل گرفت؟
سوراخ کردن بدن از زمان باستان در بین اقوام مختلف وجود داشته است. تمدن‌های خاورمیانه و مصریان باستان هر کدام با توجه به فرهنگ و اعتقادات خود بخشی از بدن یا صورت مثل گوش، بینی، زبان، لب یا سینه را سوراخ کرده و جواهرات از آن آویزان می‌کردند. اما پیرسینگ به شکل امروزی از حدود 50 سال قبل در بین جوانان غربی شکل گرفت. این افراد که عموما جز گروه‌های خاص موسیقی یا پانک بودند، قصد داشتند تا با پیرسینگ‌های عجیب و افراطی، خود را از سایرین متمایز کرده و به این شکل طرفداران را به سمت خود جذب کنند. این فرهنگ رفته رفته به کشورهای خاورمیانه نظیر ایران هم راه پیدا کرده است.
توصیه های مهم پیرسینگ (Piercing)
استفاده از گان مخصوص
در نواحی حساس و خطرناک ممکن است با عفونت و خطرهای جدی همراه باشد. پیرسینگ (Piercing) با استفاده از گان‌های مخصوص (دستگاه تفنگ مانند) استفاده می‌شود.
استریل بودن و انجام کار در مراکز معتبر
نکته‌ای که علاقه مندان به آن باید توجه کنند این است که ابزارها و وسایلی که برای این کار استفاده می‌شود باید حتماً استریل باشند و در جای معتبری مانند کلینیک انجام شود.
اهمیت نوع و مدل پیرسینگ
انتخاب جنس، سایز، نوع و مدل پیرسینگ اهمیت زیادی دارد و نباید از محصولات غیراستاندارد فقط به دلیل ظاهر آن استفاده کرد. پس از بهبود زخم می توانید آن را تغییر دهید و از موارد دلخواه خود استفاده نمایید.
ویژگی های یک پیرسینگ استاندارد شامل موارد زیر است:
طول و ضخامت مناسب (نازک نباشد).
دارای جنسی از قبیل طلا، نقره، تیتانیوم، استیل و پلاتین باشد.
پیرسینگ های موقتی
برای کسانی که نگران پشیمانی از انجام این کار هستند نیز محصولات متنوعی تولید شده است. می توانید از پیرسینگ های موقتی بدون ایجاد هیچ سوراخی استفاده نمایید و سپس آن را درآورید.
پیرسینگ دندان
برای انجام پیرسینگ دندان به جای پزشک پوست باید به دندان پزشک مراجعه نمایید. زیرا در صورتی که به درستی انجام نشود باعث شکستگی و پوسیدگی دندان می گردد.
مطالب مرتبط:
عوارض پیرسینگ یا سوراخ کردن پوست چیست؟
به طور کلی تغییر در بافت و سوراخ کردن بدن خطرناک است؛ چه برای عمل جراحی باشد و چه برای عمل‌های زیبایی نظیر پیرسینگ. قطعا یک عمل جراحی که با باز کردن بافت بدن همراه است، باید تحت نظر پزشک متخصص انجام گیرد. از آنجایی که پیرسینگ نوعی عمل جراحی در مقیاس کوچکتر است، باید تحت نظر افراد متخصص و در یک محیط کاملا بهداشتی انجام گیرد. به علاوه لازم است مراقبت‌های کافی و اصولی پس از پیرسینگ انجام شود. در غیر این صورت احتمال بروز عوارض پیرسینگ بسیار زیاد است. عوارضی که ممکن است بسیار خطرناک باشند و سلامت شما را تهدید کنند. از مهمترین عوارض پیرسینگ می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
خونریزی و آسیب به بافت از مهمترین عوارض پیرسینگ بدن
پیرسینگ در بسیاری از موارد با پاره کردن مویرگ‌های خونی همراه است.
حساسیت و آلرژی به گوشواره پیرسینگ
حساسیت و آلرژی شایع‌ترین عارضه جانبی پیرسینگ است. این مورد معمولا در زمان استفاده از بدلیجات فلزی و به دلیل حساسیت به نیکل ایجاد می‌شود. آلرژی به فلزات با ایجاد التهاب، قرمزی، خارش و تورم در محل پیرسینگ همراه است.
مراقب عفونت پیرسینگ باشید
عفونت یکی از رایج‌ترین عوارض پیرسینگ است که در صورت عدم رعایت اصول بهداشتی در حین عمل و بعد از آن ایجاد می‌شود. عفونت در پیرسینگ لب و زبان شایع‌تر است و به دلیل فعالیت ویروس‌ها و یا باکتری‌ها اتفاق می‌افتد. از شایع‌ترین عفونت‌های ویروسی ناشی از پیرسینگ می‌توان به هپاتیت B، هپاتیت C و ایدز اشاره کرد که معمولا به دلیل استفاده از وسایل آلوده برای سوراخ کردن ایجاد می‌شود.
عفونت غضروف از خطرناک‌ترین عوارض پیرسینگ بدن
در برخی از انواع پیرسینگ مثل پیرسینگ گوش ممکن است بافت غضروفی سوراخ شود.
پارگی عصب از دردناک‌ترین عوارض پیرسینگ
در بسیاری از موارد سوراخ کردن بدن به بافت‌های عصبی آسیب رسانده و باعث درد شدید و دائمی می‌شود. این عارضه در پیرسینگ ناف و پیرسینگ زبان بیشتر اتفاق می‌افتد.
ایجاد گوشت اضافه یا کلوئید از عوارض پیرسینگ بدن
در مواردی ممکن است بعد از پیرسینگ بافت اسکار در محل سوراخ رشد کرده و تبدیل به گوشت اضافه یا کلوئید شود. احتمال بروز کلوئید در پیرسینگ بخش‌های بالاتنه مثل پیرسینگ سینه، پیرسینگ گردن یا پیرسینگ کمر بیشتر است، اما احتمال بروز آن در سایر نقاط بدن هم وجود دارد.
سرطان از بدترین عوارض پیرسینگ بدن
پیرسینگ بدن و استفاده از حلقه‌ها و آویزهای تزیینی باعث تحریک مزمن پوست شده و در طولانی‌مدت زمینه ساز سرطان پوست می‌شود. این عارضه در کسانی که تعداد زیادی پیرسینگ انجام می‌دهند، شایع‌تر است.
پس زدن گوشواره پیرسینگ
در مواردی ممکن است بدن حلقه یا جواهر فلزی را پس بزند. در این شرایط بدن جسم خارجی را خطرناک تشخیص داده و سیستم ایمنی در راستای حذف آن عمل می‌کند. این کار باعث می‌شود تا بافت پوست در محل سوراخ آسیب ببیند.
مهمترین اصول مراقبت بعد از پیرسینگ چیست؟
رعایت نکات بهداشتی و مراقبت اصولی تاثیر زیادی در موفقیت آمیز بودن پیرسینگ دارد و از بروز عفونت پیشگیری می‌کند. به همین جهت حتما پس از اتمام پیرسینگ نکات و موارد مراقبتی و همچنین مدت زمان بهبودی را از متخصص یا پیرسینگ کار بپرسید. معمولا پیرسینگ لاله گوش بین 2 تا 3 ماه، پیرسینگ بخش‌های غضروفی گوش بین 6 تا 12 ماه، پیرسینگ ناف بین 6 تا 12 ماه و پیرسینگ سینه بین 8 تا 12 ماه زمان برای بهبودی کامل نیاز دارند. در این مدت شما باید موارد زیر را مطابق دستور متخصص اجرا کنید:
- پس از پیرسینگ حداقل برای 24 ساعت تا چند روز اجازه دوش گرفتن ندارید. برای کسب اطلاع بیشتر این موضوع را از متخصص بپرسید.
- از تماس جسم خارجی آلوده مثل گوشی تلفن با محل پیرسینگ اجتناب کنید.
- قبل از تماس با محل پیرسینگ دست‌ها را با آب و مواد شوینده آنتی باکتریال بشویید.
- قرص یا پماد آنتی بیوتیک را مطابق دستور و تجویز پزشک مصرف کنید.
- تا جای ممکن از دست زدن و دستکاری کردن حلقه پیرسینگ پرهیز کنید.
- در برخی از موارد لازم است آویز اولیه برای مدتی در سوراخ باقی بماند. این زمان توسط پزشک یا پیرسینگ کار به شما گفته خواهد شد. تا اتمام این دوره از درآوردن آویز اولیه و قرار دادن جواهرات و اشیای تزئینی پرهیز کنید.
- از خوابیدن روی محل پیرسینگ پرهیز کنید.
- از پوشیدن لباس‌های تنگ و در تماس با پیرسینگ اجتناب کنید.
- هفته‌ای یک مرتبه روبالشی و ملحفه تختخواب را عوض کنید.
- تا اتمام دوره بهبودی پیرسینگ از رفتن به استخر، شنا کردن یا خوابیدن در وان حمام پرهیز کنید.
- برای تمیز کردن محل پیرسینگ از الکل استفاده نکنید. برای این کار می‌توانید از محلول آب و نمک استفاده کنید.
*این مطلب صرفا جهت افزایش اطلاعات شما می‌باشد و به هیچ وجه به منظور توصیه پزشکی یا درمانی نیست، لطفا برای دریافت اطلاعات دقیق به پزشکتان مراجعه کنید.
آنچه دیگران میخوانند:
نویسنده: زهرا فرامرزی
