تیتربرتر؛ بیماری ها معمولا دلایل متعددی دارند یکی از بیماری هایی که در گوش ها ممکن است بروز کنند قارچ است که در پشت گوش قرار می گیرد قارچ را ما معمولا با کپک زدن میشناسیم و این اگر رسیدگی نشود خطرآفرین است و باید درمان شود.
قارچ گوش چیست؟
کپک گوش یک عفونت قارچی در گوش خارجی است که در اثر رسیدن رطوبت زیاد به مجرای گوش جرم‌ها و پوسته‌های گوش حجیم شده و زمینه رشد قارچی فراهم می‌شود و با علائمی مانند درد، خارش و کیپی گوش همراه است.
چرا گوش کپک می زند؟
کپک گوش یک عفونت قارچی در گوش خارجی است که در اثر رسیدن رطوبت زیاد به مجرای گوش جرم‌ها و پوسته‌های گوش حجیم شده و زمینه رشد قارچی فراهم می‌شود و با علائمی مانند درد، خارش و کیپی گوش همراه است.
گوش از سه بخش خارجی، میانی و داخلی تشکیل شده که کپک گوش از عفونت‌های قارچی در بخش خارجی گوش است.
گوش داخلی مسئول شنوایی و حفظ تعادل است و گوش میانی صوت را به حلزون گوش می‌رساند، هم چنین در گوش خارجی مجرای گوش را داریم که از داخل به پرده صماخ و از بیرون به لاله گوش مرتبط است. با انواع عفونت‌های میکروبی، ویروسی و قارچی گوش روبه رو هستیم که کپک گوش در زمره عفونت‌های قارچی است که سبب التهاب مجرای گوش خارجی می‌شود.
عواملی که در این عفونت دخالت دارند، میکروارگانیسم‌های نباتی از جمله قارچی به نام “آسپرژیلوس” بوده که در شیوع کمتر کاندیدا است.
عوامل تشدید کننده قارچ گوش ها کدامند؟
عدم رعایت بهداشت گوش، قلیایی شدن محیط مجرا، آلرژی‌های پوستی، دمای زیاد بدن انسان، تاریکی، بیماری‌ها و عوامل زمینه‌ای مانند جرم زیاد گوش و استفاده از گوش پاکن سبب تحریک و خارش مجرا خواهند شد.
در هنگام استحمام و استخر در اثر رطوبتی که وارد مجرای گوش می‌شود، پوسته‌های مجرای گوش حجم زیادی پیدا می‌کنند که زمینه رشد قارچی فراهم می‌شود.
این بیماری‌ها و مصرف داروهایی که برای بعضی از سرطان‌ها تجویز می‌شود مقاومت بدن را کم کرده و رشد قارچی تسریع می‌شود.
مطالب مرتبط:
نشانه های بیماری کپک گوش
در ابتدا خارش در گوش احساس می‌شود که با تحریک و دستکاری تورم پیدا کرده و فرد احساس سنگینی و کاهش شنوایی می‌کند. این کاهش شنوایی از نوع انتقالی است که به دلیل وجود مانع قارچی در مجرای گوش رخ می‌دهد.
برحسب رنگ و بوی ترشحات، نوع قارچ اغلب به صورت بالینی تشخیص داده می‌شود و چنانچه به موقع درمان نشود عفونت تا گوش میانی و داخلی پیشرفت خواهد کرد.
پوست این نواحی فاقد قسمت‌های زیرپوستی است به همین دلیل دفاع بسیار ضعیفی دارد و یک ضعف پوستی در مجرای گوش داریم که چنانچه زخم شود درمان مشکلی خواهد داشت.
بیمارانی که با علائم مذکور مواجه شدند، در اولین اقدام باید به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کرده و از خود درمانی بپرهیزند.
درمان اصلی بر مبنای بیماری‌های زمینه‌ای است، یعنی اگر جرم گوش بر اساس تجمع سلول‌ها و پوسته‌ها، عوامل آلرژی زا یا عوامل محیطی مانند استفاده از شامپوهای ملتهب کننده مجرا، عدم رعایت بهداشت یا گرد و خاک باشد، در گام نخست این عوامل را برطرف می‌کنیم.
هم چنین اگر بیماری‌های زمینه‌ای یا مصرف دارو‌ها سبب این عارضه باشند باید در دوره درمان محدود و کنترل شوند.
در دوره درمان با استفاده از قطره‌هایی مانند اسید بوریک محیط گوش را اسیدی می‌کنیم، هم چنین با قطره‌های الکلی رطوبتی را که زمینه ساز رشد قارچی در محیط مجرا بوده تبخیر و خشک می‌کنیم.
داروهای ضد قارچ به شکل قطره یا پماد مورد استفاده قرار می‌گیرند، هم چنین اگر بیماری‌های زمینه‌ای در این عارضه نقشی داشته باشند، از داروهای ضد آلرژی برای درمان استفاده می‌شود. یعنی در مراحل بعدی درمان وقتی رشد قارچ کنترل شد، داروهای کورتون دار تجویز می‌شوند.
برای تخلیه قارچ‌ها با استفاده از مواد گندزدا مجرای گوش ساکشن می‌شود و در نهایت پودر اسیدبوریک به صورت گرد در منطقه مجرا پاشیده می‌شود.
تاثیر گوش پاکن در عفونت گوش
استفاده از گوش پاک‌کن از نظر متخصصین منسوخ است زیرا گوش پاکن هایی که در داروخانه‌ها عرضه می‌شود استریل نبوده و مملو از میکروب و قارچ است و عاملی در انتقال عفونت‌ها از گوشی به گوش دیگر است، هم چنین استفاده از گوش پاکن باعث رفع علامت بیماری می‌شوند و درمان محسوب نمی‌شود.
درمان قارچ پشت گوش
۱.پاکسازی دقیق و مرتب کانال گوش در هر مورد عفونت گوش خارجی برای پاکسازی عوامل عفونی و رسیدن قطره های دارویی به داخل کانال گوش یک جزء مهم درمان بیماری است. (در صورت پر بودن گوش و عدم تمیز کردن کانال گوش توسط پزشک، به علت نرسیدن قطره ها به کانال، درمان صورت نمی گیرد.)
۲.در صورت تورم شدید کانال گوش، به مدت ۴۸-۲۴ ساعت قرار دادن یک گاز استریل آغشته به پماد تتراسایلکین ۱% بسیار کمک کننده است (چون در تورم شدید گوش نیز قطره به داخل کانال نمی رسد)
۳.استفاده از قطره های موضعی آنتی بوتیکی و اسیدی که اساس درمان این بیماری را تشکیل می دهد.
۴.در صورت درگیری لاله گوش و یا تب کردن بیمار و یا درد اطراف گوش، استفاده از قرص های آنتی بیوتیکی کمک کننده است.
برای درمان عفونت گوش خارجی باید از آنتی بیوتیک مناسب با تجویز پزشک متخصص استفاده شود.
تخلیه ترشحات چرب و عفونی مجرای گوش بیرونی از طریق شستشوی گوش نیز در برخی موارد مفید است.
در صورتی که فرد بیمار دچار زونای گوش شده باشد باید بیشتر دقت کند و از داروهایی چون آسیکلوویر و یا کورتون، طبق دستور پزشک معالج استفاده نماید، زیرا بیماری زونا سبب فلج عصب شنوایی شده و اختلالات شنوایی و تعادلی ایجاد می کند.
آنچه دیگران می خوانند:
گردآرونده: مریم طلوع
