به گزارش تیتربرتر؛ محسن تنابنده، نویسنده و بازیگر نقش نقی معمولی در سریال « پایتخت»، به همراه احمد مهران فر بازیگر نقش ارسطو در پایتخت مهمان برنامه «همرفیق» شدند.
جزئیات حضور مهمان جدید برنامه هم رفیق
پنجمین قسمت از برنامه «همرفیق» با اجرای شهاب حسینی که در شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود، میزبان محسن تنابنده و احمد مهران فر شد.
پیش از این نوید محمدزاده، هوتن شکیبا، پژمان جمشیدی و فاطمه معتمدآریا، در این برنامه حضور پیدا کرده‌اند.
آشنایی با برنامه همرفیق
همرفیق نام یک مجموعه شبکه نمایش خانگی با اجرا و کارگردانی شهاب حسینی است که از ۲۰ آذر ۱۳۹۹ با تهیه کنندگی حسن خدادادی شروع به پخش کرد. در هر قسمت از این برنامه، مهمانی که دعوت شده‌است می‌تواند یک نفر را به عنوان رفیق معرفی کند تا در برنامه حضور داشته باشد.
ساختار برنامه هم رفیق
محور اصلی برنامه، تکیه بر موضوع رفاقت و دوستی است، بیشتر مباحث مطروحه بین میزبان و مهمانان هم در رابطه با همین موضوع است؛ به همین علت است که مهمان برنامه بهترین دوست خود نیز دعوت می‌کند تا از اواسط برنامه به آن اضافه شود و گفتگو به صورت سه نفره ادامه پیدا کند.
مهمان اصلی یک هدیه یا یادگاری را با خود می‌آورد تا در حین اجرای برنامه به بهترین دوست خود که در آن‌جا حضور دارد اهدا کند و وی را غافلگیر کند. همچنین از طرف حامی مالی برنامه (شرکت آسان پرداخت پرشین) هدایایی به هر دو مهمان و یکی از تماشاگران برنامه اهدا می‌شود و به علاوه همه این‌ها در انتهای برنامه نیز تندیس مخصوص همرفیق که به شمایل دست دادن است به همراه انگشترهایی که نام الله روی آن‌هاست توسط شهاب حسینی به مهمانان اهدا می‌شود.
کمپین همرفیق من
این برنامه کارزاری ابداع کرده‌است که با هشتگ #همرفیق_من در شبکه‌های اجتماعی شناسایی می‌شود؛ هدف این کمپین تولید محتوا و ویدئوهایی با موضوع رفاقت، خطاب به رفیق یا ضبط آن‌ها در کنار رفیق است که در هر قسمت از برنامه چندتا از کلیپ‌های منتخب این کمپین به نمایش گذاشته می‌شوند.
ارسال این ویدئوها و همچنین اعلام آمادگی جهت حضور در برنامه به عنوان تماشاگر صرفاً از طریق اپلیکیشن «آپ» (مربوط به شرکت آسان پرداخت) میسر است.
موسیقی زنده در برنامه هم رفیق
گروه موسیقی بُمرانی در تمام دقایق برنامه در گوشه‌ای از استودیو حاضر هستند و علاوه بر شروع و پایان برنامه، در لحظات خاص آن مثل لحظه ورود مهمان اصلی یا بهترین دوست او به اجرای موسیقی زنده می‌پردازند.
در قسمت دوم برنامه که هوتن شکیبا حضور داشت، وی به واسطه دوستی قدیمی‌اش با اعضای گروه بمرانی و سابقه اجرا با آن‌ها، با آن‌ها همراه شد و قطعه‌ای که پیش‌از این نیز اجرا کرده بودند را در برنامه خواندند.
علاوه بر گروه بمرانی که به اجرای موسیقی باکلام می‌پردازد، در هر قسمت از برنامه نیز از یک نوازنده دعوت می‌شود تا ساز ایرانی مورد علاقه مهمان برنامه را برای دقایقی بنوازد و این بخش به صورت موسیقی بی‌کلام است. هرچند نمایش ساز و آلات موسیقی در صدا و سیما ممنوعیت دارد اما در این بخش از برنامه از سازهایی نظیر دیوان، کمانچه و… استفاده می‌شود.
مطالب مرتبط:
نقد برنامه همرفیق شهاب حسینی
برنامه‌های تاک شو یا گفت‌وگومحور همیشه برای مخاطب جذابیت ویژه‌ای دارند، این گونه از برنامه‌ها سال‌هاست در صدا سیما به طور زنده یا تولیدی پخش می‌شود و چند سالی است با وجود پیدایش پلتفرم‌های مختلف این گونه از تاک شوها دیگر محدود به برخی خط قرمزهای مرسوم تلویزیون هم نیستند. برخی مهمانان تاک شوهای پلتفرمی کسانی هستند که بعضاً دعوت حضور در برنامه‌های تلویزیونی این مدلی را رد می‌کنند. تا به حال چهار قسمت از برنامه «همرفیق» پخش شده است. نکته مهم و اساسی هر تاک شوی موفقی مجری آن است. اگر مجری توانمندی‌های ویژه‌ای نداشته باشد، محبوب‌ترین و مشهورترین مهمانان هم ممکن است نتوانند بار جذابیت آن برنامه را جبران کنند.
شهاب حسینی به عنوان یک بازیگر محبوبیت بسیاری میان دوستدارانش دارد و محبوبیت او بعد از دریافت جایزه کن چند برابر بیشتر شده است، اما حسینی به موازات این خوب بودن و محبوبیت نمی‌تواند اجراکننده خوبی برای «همرفیق» باشد. هیچ دلیل مشخص و استانداردی وجود ندارد که الزاماً یک بازیگر بتواند مجری خوبی هم باشد یا برعکس مجری بتواند بازیگر خوبی باشد.
حسینی در اواسط دهه ۷۰ کارش را با اجرای برنامه «اکسیژن» شروع کرد، اما بعد از آن دیگر در اجرا دیده نشد. شکی نیست که او چارچوب‌ها و روش اجرا را می‌داند، اما دانستن علم اجرا با آن چیزی که جلوی دوربین رخ می‌دهد فرسنگ‌ها تفاوت دارد. چگونگی اجرا و نگه داشتن ریتم برنامه و پرهیز از رد و بدل شدن دیالوگ‌هایی که ربطی به موضوع ندارد از جمله نکات ابتدایی در اجراست.
در این چهار برنامه‌ای که پخش شده ورود ابتدایی حسینی به سِن را دوباره نگاه کنید، مالیدن چند دقیقه‌ای دستانش به هم که می‌تواند نشانی از استرس باشد و جملاتی که میان حرف‌های مهمانان می‌زند، به شدت آزاردهنده است، حتی جملات سیاسی‌اش که چندان مناسب با فضای برنامه نیست، این را اضافه کنید که حضور گروه موسیقی بمرانی چه نقشی می‌تواند در گیرایی برنامه داشته باشد، همچنین حضور آن گروه باعث شده که حسینی بیشتر مواقع دوربین و مخاطبان حاضر در سالن را گم کند و حرف‌هایش را به آن گروه بزند، خنده‌های بی‌دلیل حسینی و ذکر خاطره وسط حرف‌های مهمان هم کمکی به اجرای بهتر برنامه نمی‌کند.
از سوی دیگر ما فقط می‌دانیم نام این برنامه «همرفیق» است و گفتگو باید درباره رفاقت باشد، اما نیست چراکه انگار این برنامه اتاق فکر ندارد و کسی نیست که به حسینی بگوید باید چگونه از مهمانش سؤال بپرسد و چالش ایجاد کند. در قسمت اول حضور نوید محمدزاده با آن خنده‌های بلندش و خاطره‌گویی‌هایی که ربطی به مخاطب ندارد به شدت کلافه‌کننده بود.
انگار در برنامه قرار بر گپ سه نفره میان حسینی و محمدزاده و جلیلوند بود، البته این مدل در سه قسمت بعدی هم تکرار شد که در برنامه اول محمدزاده آنقدر حرف زد که حسینی نتوانست او را کنترل کند و منفعل بود. در بیش از ۹۰ درصد برنامه مهمانان خودشان حرف می‌زنند و حسینی دخالتی در گرداندن برنامه نمی‌کند.
در برنامه دوم خاطراتی از هوتن شکیبا و بهرام افشاری گفته شده که قبلاً هم شنیده بودیم. در برنامه آخر هم «همرفیق» تبدیل به مهمانی دورهمی شده بود که خانم برومند هر گونه که دوست داشت توانست حرف‌های خودمانی‌اش را جلوی دوربین بزند یا سام درخشانی و پژمان جمشیدی شوخی‌هایی با مهمان برنامه می‌کنند که به شدت مبتذل است و این وظیفه مجری است که قدری بار فرهنگی فضای برنامه را بالا ببرد.
در لابه‌لای برنامه هم یک شبکه پرداخت اینترنتی که اسپانسر برنامه است سبب خلل در ریتم برنامه می‌شود، ساختار و فضاسازی برنامه هم کپی دست‌چندم از برنامه‌های ماهواره‌ای است و اینکه چرا ما نمی‌توانیم برنامه‌ای با فضای ایرانی بسازیم، مسئله قابل تأملی است.
آنچه دیگران می خوانند:
گردآرونده: علی اکبر رضایی
