در زمانی که در جنگ تحمیلی بودیم هر رزمنده شب و روز نمی شناخت، حمله می کرد، می جنگید، دفاع می کرد، امروز رزمنده اقتصادی کسی است که در وادی(میدان) تولید نقش دارد، کارگری که در کارخانه کار می کند، کشاورزی که در مزرعه کار و تلاش می کند، تولید کننده ای که سرمایه اش را جهت تولید بکار می گیرد بجای خریدن ملک در گرجستان، ترکیه، کانادا، اسپانیا، استرالیا و دیگر کشورها یا نگهداری در بانک های کشورهای اروپایی و آمریکایی و نیز فرستادن فرزندان خود به آمریکا و اروپا جهت تحصیل (بجای درس خواندن در دانشگاه های داخل) سرمایه های خودشان را در ایران در بخش تولید بکار گیری می کنند و از جبهه بزرگ اقتصادی فرار نمی کنند و مردم ایران را در این رزم بزرگ تنها نمی گذارند این رزم اقتصادی بزرگتر از رزم خاکی(نظامی) است.
در جنگ نظامی چند استان غرب و جنوب در گیر بودند اما در جنگ اقتصادی همه خانوارهای کل ایران درگیرند. در جنگ نظامی اگر از جبهه فرار می کردی خیانت به وطن بود در جنگ اقتصادی هم تلاش نکردن و سرمایه را در جهت تولید بکار گیری نکردن و کارگر و کشاورز کم کاری کردن هم خیانت مضاعف به وطن است در جنگ نظامی اگر خدای نکرده شکست می خوردیم، خاک را از دست می دادیم(که حتی یک وجب از خاک میهن را از دست ندادیم) در جنگ اقتصادی اگر شکست بخوریم همه چیز را از دست می دهیم چون اگر فقر از دری بیاد ایمان و اعتقادات هم از در دیگر خواهد رفت.
آن کس که علمی اندوخته است دانشش را در جهت تولید (دانش بنیان) بکار گیری کند، خلاصه کلام در این جنگ فراگیر اقتصادی همه باید به عنوان رزمنده جنگ اقتصادی، بنا به فرمایش رهبر معظم انقلاب اسلامی باشیم.
بیشتر بخوانید
