ابتدا تعریفی از شخصیت ارائه می دهیم. شخصیت به زبان ساده یعنی خصوصیات، ویژگی ها، رفتارها، عکس العمل ها و واکنش هایی که ما در تعامل با دیگران و محیط پیرامون مان از خودمان نشان می دهیم .
شخصیت از دو بخش کلی تشکیل شده است : ۱- ذات یا ژنتیک ۲- محیط.
همانطور که در ویدیو های قبلی توضیح دادیم ، همه آدم های کره زمین ، بر اساس ۱۵ تیپ شخصیتی یا ۱۵ انرژی به دنیا می آیند و کم کم محیط روی شخصیت آنها تاثیر می گذارد. (نظریه یونگ)
شروع سن استعدادیابی از سه سالگی به بعد می باشد . از این سن بر اساس رفتار های کودکان ، می توان به استعداد ذاتی شان پی برد. چون در این سن تاثیر محیط حداقل بوده و به تدریج محیط روی شخصیت کودکان تاثیر می گذارد.
تاکید می کنم چون هنوز محیط تاثیر زیادی بر شخصیت کودکان نگذاشته است می توان به استعداد ذاتی کودکان پی برد.
در فرایند استعدادیابی نقاط قوت و نقاط ضعف کودکان نیز شناسایی می شود و سپس، باید در راستای ، نقاط قوت کودکان ، کلاس و کتاب و دوره آموزشی و وسایل کم درسی و فیلم و کارتن و محتوای آموزشی تهیه کرد.
به این روش می توان کودکان را در راستای نقاط قوت شان تقویت و توانمند نمود .
همچنین در استعدادیابی به والدین راه های بر طرف کردن نقاط ضعف کودکان را آموزش می دهیم.
آموزش شخصیت شناسی
بازه کلی استعداد را می توان به شکل زیر بیان نمود : ۱- علمی ۲- هنری ۳- ورزشی ۴- کسب و کار و مشاغل آزاد ۵- مدیریتی
استعداد یابی به ما کمک می کند تا با صرف انرژی کمتر و هزینه کمتر و زمان کمتر به موفقیت بیشتری برسیم.
بین استعداد و علاقه تفاوت وجود دارد. مهمترین نکته این است که باید در درجه نخست به استعداد توجه کرد.
ولی اگر استعداد و علاقه با هم در یک جهت قرار بگیرند نتیجه اش بی نظیر و عالی خواهد بود .
متاسفانه امروزه خانواده از روش سعی و خطا برای پیدا کردن استعداد کودکان استفاده می نمایند.
و کودک را در همه زمینه ها و کلاس ها مورد آزمایش و امتحان قرار می دهند. مثلا کلاس های : زبان و ورزش و موسیقی و نقاشی و غیره.
نتیجه این روش ، ممکن است که کودکان به موضوعی خاص ابراز علاقه نماید که لزوما استعداد واقعی بچه ها نباشد. مثلا کودکی را در نظر بگیرید که به ورزش علاقمند شده باشد ولی هوش بدنی خوبی نداشته باشد .
وهمچنین شرکت در کلاس ها و فعالیت های آموزشی زیاد ، کودکان را خسته خواهد کرد.
روش دیگری که امروزه بعضی از موسسه ها در زمینه استعداد یابی انجام میدهند نیز اشتباه است که بچه ها را در شرایط یک شغل قرار میدهند. ممکن است بچه ها بر اساس دیده ها و شنیده های محیط اطراف شان و بر اساس فیلم ها و کارتون های که دیده و خیال پردازی های کودکانه به شغلی علاقه و واکنش مثبت نشان بدهد ولی ممکن است در آن شغل استعداد لازم را نداشته باشند.
روش درست این است که ابتدا استعداد کودکان باید شناسایی شود و سپس در راستای استعداد شان ، آنها را به کلاس ها و دوره ها آموزشی مرتبط بفرستیم تا استعداد بالقوه به بالفعل تبدبل شود و علاقه و انگیزه لازم هم ایجاد بشود.
