تیتربرتر؛ معضلات بسیار زیادی در ورزش خصوصا فوتبال پایه وجود دارد. اما آنچه بیش از حد آزار دهنده است و تا کنون برخوردی جدی با آن صورت نگرفته، مسأله فساد اخلاقی برخی مربیان و مدیران مدارس فوتبال و رده های پایه است. در رده های امید و بزرگسالان، معمولا کمتر شاهد فساد اخلاقی مشترک مابین مربیان و بازیکنان هستیم و یا آنچنان که باید و شاید علنی نمی شود.

یکی از دلایل آن رشد و نمو و توانایی جسمی بازیکنان در دفاع از خود مقابل متجاوزین به عنف است. از طرفی مربیان بزرگسالان معمولا سن و سال بالایی داشته و اصطلاحا دیگر آب از سرشان گذشته و نه بازیکنان این اجازه را به آن ها می دهند و نه آن ها جرات بیان، پیشنهاد یا انجام چنین اعمال زشتی را دارند. اگر هم وجود داشته باشد، متاسفانه چون با رضایت طرفین و آگاهانه صورت می پذیرد، آنچنان علنی نمی شود. اما در رده های پایه، به علت جثه ظریف و ضعیف بازیکنان که هنوز بلوغ جسمی و روحی را کاملا تجربه نکرده و به نوعی خامند و خوب و بد و نیات افراد را دقیقا تشخیص نداده و جرات و جسارت لازم جهت دفاع از خود در مقابل سواستفاده کنندگان را نیز نداشته و از تجربه کمتری در زندگی برخوردارند، بهترین فرصت برای افراد شیاد و فاسد جهت سواستفاده از جسم و روح و روان آن ها فراهم می شود. به خصوص مربیانی که ذاتا ناپاک یا دچار بیماری روحی بوده و مترصد فرصتی برای نیل به اهداف شوم خود هستند. مربیانی که از نظر سن و سال بسیار بزرگ تر و سرد و گرم چشیده تر از بازیکنان بوده و با وعده وعید و جلب اعتماد آنها و خانواده هایشان، در صدد پیاده سازی مقاصد ننگین خود هستند و بعضا با ترفند های خاصی، با بردن آنها به مکان های خلوت دور از چشم خانواده ها و جامعه و انجام کثافت کاری های خود، با انواع تهدید ها، تهیه فیلم و عکس یا وادار نمودن آن ها به اعمال منافی عفت، آن ها را می ترسانند تا از بازگویی، بیان و انتشار بلا هایی که سرشان آمده خودداری نموده و به هیچ عنوان خانواده ها را در جریان ماجرا های تلخ پیش آمده نگذارند. در حقیقت این مربیان فاسد از اعتماد آنها و خانواده هایشان نهایت بهره را برده و در امانت، خیانتی بزرگ می کنند.

نمونه های بارز این فجایع دردناک را طی سال های اخیر بارها و بارها در کشور شاهد بوده ایم و مدتی قبل در مشهد و تهران چند مورد از آن ها علنی شده و تعداد بسیار زیادی نیز همچنان پنهان و مغفول مانده اند. اما با توجه به گستردگی روزافزون این پدیده و آثار زیانباری که بر جامعه می گذارد، از خانواده های محترم خواهشمندم دقت و نظارت بیشتری روی مراکز آموزشی فرزندان خود داشته و با تحقیق درباره سوابق مالکین یا مربیان آن، آگاهانه تر فرزندان خود را در کلاس های آموزشی خصوصا ورزشی ثبت نام کنند. از حراست تربیت بدنی شهر ها و استان ها، کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال و سایر فدراسیون ها، فرمانداری ها، استانداری ها، شورای شهر ها، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، قوه قضاییه و سایر دستگاه های نظارتی و امنیتی انتظار می رود هرچه سریع تر در این موضوع که گریبان گیر جامعه ورزش شده به صورت جدی ورود نموده و با افراد خاطی برخورد قانونی نموده و اجازه ندهند هر شخص بی سروپایی تحت عنوان مربی رده های پایه با در دست داشتن کارت مربیگری، دنبال اهداف از پیش تعیین شده اش باشد. چرا که فرزندان بی دفاع و این طفلان معصوم با هزار امید و آرزو و نیت پاک پای به محیط مثلا سالم ورزشی و کلاس های آموزشی می گذارند و در ادامه با مشاهده چنین هتک حرمت هایی، دچار انواع بیماری ها و اختلالات جسمی و روحی در سنین جوانی و بزرگسالی خواهند شد. اگر مسولین و دستگاه های نظارتی و ذیصلاح در این موضوع مهم ورود نکنند‌ و افراد خاطی را به اشد مجازات نرسانند، بدون تردید قربانیان بعدی، فرزندان خود آن ها خواهند بود.

چه بسا فرزندان خود آن ها نیز در معرض چنین اتفاقات ناگواری قرار گرفته و والدین از سرنوشت و مشکلات فرزندان بی خبر باشند. پس بایست از یک جایی شروع کرد و مربیان آموزشی فاسد و ناسالم در هر زمینه ای اعم از فرهنگی، آموزشی، پرورشی و...را شناسایی و پاکسازی کرد تا دیگر احدالناسی به خود اجازه خیانت در امانت و نگاه چپ انداختن به فرزندان مردم را ندهد.

نویسنده: محسن بابادی