تیتربرتر: صنعت خودرو، از بزرگترین و مهمترین صنایع در جهان به شمار میآید که رشد و گسترش آن طی دهههای گذشته فواید بسیاری را برای بشریت به ارمغان آورده است، اما در کنار تمامی این فواید مضراتی را نیز با خود به همراه داشته که آسیبهای جبرانناپذیر زیستمحیطی یکی از مهمترین آنها به شمار میآید. از همین رو برخی شرکتهای خودروسازی اقدام به طراحی و تولید خودروهایی نمودند که علاوه بر کارایی بالا، از آلایندگی بسیار پایینی برخوردار باشند.
تویوتا یکی از شرکتهایی بود که تحقیق در این زمینه را از سال ۱۹۹۳ آغاز نمود؛ ثمره تلاش بیوقفه این شرکت، یک سدان کوچک هیبریدی بود که در سال ۱۹۹۷ و با شعار «بهموقع و برای کمک به قرن ۲۱» به بازار عرضه شد. این خودرو تویوتا پریوس (XW10) نام داشت و در ابتدا تنها در بازار ژاپن عرضه شد، اما پس از مدتی به بازارهای انگلستان، استرالیا و آمریکا نیز راه یافت که با استقبالی بیشازحد انتظار مواجه گشت.
نسل چهارم این خودرو، در سال ۲۰۱۶ به بازار جهانی عرضه شد که در سال ۱۳۹۶ شرکت ایرتویا، نماینده رسمی محصولات تویوتا در ایران نیز موفق به عرضه این محصول در بازار داخلی شد. تویوتا پریوس تاکنون توانسته در بیش از ۴۴ کشور جهان به فروشی فراتر از سه میلیونوهفتصد هزار دستگاه دست یابد از همین رو بهعنوان پرفروشترین خودروی هیبرید جهان شناخته میشود.
طراحی ظاهری
در خصوص طراحی ظاهری تویوتا پریوس جدید شکی نیست که برخی از قوانین فیزیک و اصول آیرودینامیک دست و پای مهندسان تویوتا را بستهاند؛ برای مثال شیب بخش انتهایی سقف یا برش نسبتاً عمودی بخش عقب خودرو (در نمای جانبی) همگی از موارد اثبات شدهای برای بهبود ضریب مقاومت هوا محسوب میشوند. با این وجود نمیتوان از طراحی خاص و عجیب و غریب چراغها گذشت که بیشک میتوانست زیباتر این فرم فعلی ترسیم شود. در واقع طراحی پریوس جدید از نمای روبرو به شکلی است که گویا خودرو زیر آفتاب شدید در حال ذوب شدن است و تمامی قطعات شکل اولیه خود را از دست دادهاند.
نمای پشت هم به دلیل فرم خاص چراغها و شیشه دوگانه کمی عجیب و غریب جلوه میکند؛ البته کاربرد شیشه دوم در واقع برای بهبود دید رو به عقب راننده است و از این نظر نمیتوان به طراحان تویوتا خرده گرفت، اما در مجموع شکی نیست که امکان طراحی زیباتر این مدل وجود داشته، به خصوص که نمونههای دیگر تویوتا پریوس نظیر مدل پلاگین هیبرید (دارای کابل شارژ) اساساً چهره زیباتر و هماهنگتری دارند.
البته باید گفت که علیرغم استفاده از این طراحی غیر معمول، هستند افرادی که از شکل و شمایل خاص و اصطلاحاً فضایی تویوتا پریوس جدید استقبال و آن را دوست داشتنی توصیف میکنند، اما واقعیت این است که از منظر اصول زیباییشناسی و طراحی صنعتی، پریوس نسل چهارم از طراحی مناسبی بهره نمیبرد و حتی در فهرست سال 2019 مجله AUTO GUIDE در جایگاه نخست ردهبندی زشت ترین خودروها قرار گرفته است.
طراحی داخلی
فضای داخلی تویوتا پریوس در همان نگاه اول، مثل طراحی ظاهری آن متمایز، خاص و منحصربهفرد دیده میشود. در قسمت پشت غربیلک فرمان این خودرو اثری از پنل کیلومترشمار نیست، چرا که نشانگرها و آمپرها در قسمت بالا و میانی داشبورد قرار گرفتهاند. کنسول وسط نیز با اشکال هندسی چند ضلعی و خطوط غیرسیال سر و شکل گرفته که حس غریبی را به بیننده منتقل میکند و البته بر طراحی آیندهنگرانه فضای داخلی این خودرو صحه میگذارد.
کیفیت متریال داشبورد و سایر قسمتها مناسب ارزیابی شده و حس خوبی از لمس آنها در ذهن پدید میآید. همچنین میزان گنجایش کابین نیز اگرچه چندان جادار نیست اما برای ۴ تا ۵ سرنشین بزرگسال کافی به نظر میرسد.
طراحی داشبورد تویوتا پریوس در عین سادگی بسیار پیچیده به نظر میرسد، مخصوصا قرار داشتن نشانگرهای دور موتور و سرعتسنج در بخش مرکزی داشبورد و فضای خالی پشت فرمان، مسئلهای است که عادت کردن به آن کمی نیاز به زمان دارد. نشانگرهای دور موتور و سرعتسنج بجای طراحی متداول سیلندری، جای خود را به دو مانیتور ۴.۲ اینچی دادهاند که یکی مربوط به نمایش سرعت و میزان مصرف سوخت خودرو و دیگری اطلاعاتی همچون عملکرد سیستم هیبرید، میزان شارژ باتری و... را نمایش میدهد؛ همچنین در اطراف این دو مانیتور، نمایشگرهای دیگری نیز به چشم میخورند که وضعیت جعبهدنده، چراغهای هشدار و ساعت دیجیتالی از این طریق در معرض دید سرنشینان قرار میگیرند.
بیشتر بخوانید:
جز فرمان خودرو که از رویه چرم برخوردار است، تمامی فضای داشبورد و حتی رویه دربها از پلاستیک خشک ساختهشدهاند که چندان هم بیکیفیت به نظر نمیرسند.
مشخصات فنی وپیشرانه
تویوتا پریوس علاوه بر اینکه ظاهر خاصی دارد، از نظر مشخصات فنی هم خودرو ویژهای در بازار ایران محسوب میشود. خودروهای هیبریدی موجود در کشور به تعداد انگشتان دو دست هم نمیرسند که پریوس یکی از آنها است. پیشرانه این خودرو ژاپنی ترکیبی از یک موتور ۴ سیلندر بنزینی با حجم ۱.۸ لیتر و یک موتور برقی دو تایی است که به یک باتری با ظرفیت ۱.۲ کیلووات ساعت متصل است.
حداکثر قدرت پیشرانه هیبریدی تویوتا پریوس از طریق جعبه دنده eCVT به چرخهای جلو منتقل میشود. این خودروها در بازار ایران فقط با محور محرک دیفرانسیل جلو موجود هستند اما در بعضی از کشورها مدل تمام چرخ متحرک پریوس نیز به فروش میرسد.
تویوتا پریوس با استفاده از پیشرانه هیبریدی فقط ۳.۶ لیتر بنزین در صد کیلومتر مصرف میکند و یکی از کممصرفترین خودروها در کشورهای مختلف است.
این خودرو هیبریدی دارای ۴ حالت رانندگی است، معمولی (Normal)، اکو (Eco)، اسپرت (Power) و برقی (EV). هر کدام از این حالتها در شرایط مختلفی قابل استفاده است و عملکرد خودرو را تغییر میدهد. البته مصرف سوخت و شتاب پریوس در سه حالت اول، هیچ فرقی با هم ندارد.
مهندسین شرکت تویوتا در طراحی نسل جدید پریوس با پایین آوردن بیشازپیش مرکز ثقل خودرو، توانستهاند علاوه بر کاهش ضریب آئرودینامیک سبب بهبود هندلینگ و کیفیت سواری در این خودرو شوند. در بخش جلویی تویوتا پریوس، از سیستم تعلیق مک فرسون استفادهشده و در بخش عقب به سیستم جناغی دوبل مجهز شده است. عملکرد سیستم تعلیق بهکاررفته در پریوس نسل چهارم نسبت به گذشته بسیار نرم و دقیق بوده که در ترکیب با فرمان برقی آن، هندلینگ بسیار خوبی را برای این ژاپنی دورگه به ارمغان آورده است.
استفاده از رینگهای ۱۵ اینچی بجای نمونههای بزرگتر، یکی دیگر از عواملی است که باعث مصرف سوخت بهینه در این خودرو شده است اما نباید تأثیر منفی این رینگهای کوچک را بر پایداری و هندلینگ خودرو مخصوصا در سرعتهای بالا و هنگام عبور از پیچهای تند نادیده گرفت.
امکانات رفاهی و آپشن ها
از امکانات تویوتا پریوس می توان موارد زیر را نام برد:
کروز کنترل تطبیقپذیر یا هوشمند، سیستمهای کنترل کشش و پایداری، پارک خودکار، حسگرهای پارک در هر دو انتها، رادارهای نقطه کور و تغییر لاین و هشدار تصادف از جلو و عقب، سیستم راداری شناسایی علایم ترافیکی، سامانه تشخیص عابر پیاده، تنظیم ارتفاع نور اتوماتیک، ترمز اضطراری اتوماتیک، سیستم صوتی JBL با 10 اسپیکر، هدآپ دیسپلی، نمایشگر ۷ اینچی لمسی، دوربین عقب، هفت عدد کیسه هوا، استارت دکمهای، ورود بدون کلید، تهویه خودکار، گرمکن صندلی جلو، شارژر وایرلس، آینههای جانبی تاشونده برقی با گرمکن، سانروف. البته باید تاکید کنیم که بسیاری مدلهای تویوتا پریوس موجود در بازار فاقد سانروف به صورت استاندارد هستند.