تیتربرتر؛ سریال یازده اپیزودی «تازه وارد» به تهیه‌کنندگی محمدجواد موحد از ۲۷ خردادماه هر شب از شبکه سه سیما پخش می‌شود.
معرفی سریال تازه وارد
زمان پخش سریال اپیزودیک «تازه وارد» به تهیه‌کنندگی محمدجواد موحد و کارگردانی 8 فیلمساز تازه‌نفس مشخص شد.
این سریال که محصول خانه تولیدات جوان صداوسیماست و در باشگاه فیلم سوره تولید شده، از روز جمعه 27 خردادماه هرشب ساعت 20:45 روی آنتن شبکه سه سیما می‌رود.
همچنین همزمان با مشخص شدن زمان پخش، از تیزر این اثر که ساخت آن برعهده امید میرزایی بوده است، رونمایی شد.
این سریال یازده اپیزودی در ژانر خانوادگی- اجتماعی ساخته شده است و به مساله فرزندآوری و معضلات خانواده‌هایی که در سودای بچه‌دار شدن هستند، می‌پردازد.
ساخت اپیزودهای مختلف «تازه وارد» برعهده حسن حبیب‌زاده، رضا محبی، میلاد محمدی، سجاد معارفی، رضا کشاورز، احمد حیدریان، محسن امانی و محمدجواد صالحی بوده است.
رضا بنفشه‌خواه، محمد نادری، آشا محرابی، شیوا خنیاگر، بهنام شرفی، امیرمحمد زند، سپیده خداوردی، مریم خدارحمی، علی عامل‌هاشمی، الهام طهموری، سیدمحمدجواد طاهری، سونیا سنجری، مهری آل‌آقا، شکوفه عزیزی، نگین فیروزمنش، زهرا داودنژاد، نیلوفر هوشمند، جوانه دلشاد، شیوا خسرومهر، جوانه دلشاد، مهدیه نساج، سهی بانو ذوالقدر، هادی دیباجی، هادی شیخ‌الاسلامی، حامد احمدجو، خیام وقارکاشانی، ناهید عساکره، علی دل‌پیشه، سالار کریمخانی، سپیده جعفری، با حضور افتخاری محیا اسناوندی و بیژن خراسانی و بازیگران خردسال از جمله حسین شهبازی، آیلین جاهد، آندیا جعفری، عرفان برزین و آرش دهقان نقش‌آفرینان این اثر تلویزیونی‌اند.
مطالب مرتبط:
مصاحبه با آشا محرابی بازیگر سریال تازه وارد
بازیگری را از کجا شروع کردید؟
از کلاس های کارگردانی و بازیگری استاد سمندریان. دوره بسیار پرباری بود و آنچه می شد در 4 سال دانشگاه بیاموزم به صورت فشرده و در یک سال از استاد سمندریان آموختم. بعد هم برای بازی در نمایش «دایره گچی قفقازی» انتخاب شدم.
که در آن نمایش هم در 2 نقش بازی می کردید…
بله ، تجربه فوق العاده ای بود. برای بازی در این نقش مثل بقیه دانشجوهای استاد تست دادم و انتخاب شدم. سپس در نمایش «رویای شب نیمه تابستان» به کارگردانی دکتر احمد کریمی حکاک بازی کردم و بعد در نمایش های دیگری که هر کدام تجربه ای و خاطره ای ارزشمند بودند.
کلا در تئاتر بیشتر از مدیوم های دیگر جا افتاده اید. دلیل این دلبستگی به دنیای نمایش چیست؟
فکر می کنم تئاتر فضایی دارد که می تواند ضعف ها و توانایی های بازیگر را صادقانه به او نشان دهد. بازیگر در سینما بزرگ تر از آنچه هست نشان داده می شود و در تلویزیون کوچک تر؛ ولی در تئاتر می توان هر بازیگری را در اندازه های واقعی اش دید. من بیش از 12 سال در تئاتر فعالیت کرده ام و بهترین اتفاق ها برایم در این فضا افتاد. بخش مهمی از چیزهایی که یاد گرفته ام را مدیون تئاتر هستم و معتقدم فضای تئاتر به رشد استعدادهای بازیگر کمک می کند.
در تئاتر کارگردانی هم می کنید و می دانم که نمایشنامه نویس قابلی هستید. از بازیگری اشباع شده اید؟
به هیچ وجه. محال است که روزی از بازیگری دلزده شوم. من عاشق کارم هستم و هنوز خیلی از نقش ها هست که دوست دارم بازی کنم. کارگردانی و نوشتن برایم در ادامه بازیگری معنی پیدا می کند. در رادیو بیشتر نمایش های رادیویی را کارگردانی می کنم ولی در تئاتر علاقه اصلی ام بازیگری است. چندی پیش با پریسا مقتدی نمایش «خاله ایران» را به طور مشترک کارگردانی کردم و سال گذشته نیز اولین کارگردانی مستقلم را با نمایش «من حرفی ندارم دنبالشو نگیر» تجربه کردم که خوشبختانه اجرای موفقی داشت.
کارگردانی نسبت به بازیگری مسوولیت و دشواری بیشتری دارد. به عنوان کسی که تجربه بازیگری و کارگردانی در تئاتر را دارید ، فکر می کنید سخت ترین قسمت کار در تئاتر چیست؟
شاید مهم ترین مشکل این باشد که با تغییر مدیریت در هر بخش ، سیاست ها نیز عوض می شود. چیزهایی که تا پیش از این ممنوع بودند آزاد می شوند و برای چیزهایی که آزاد بودند ممنوعیت در نظر می گیرند. وقتی محدوده خطوط قرمز مشخص نیست و هیچ ثباتی در قانون ها وجود ندارد ، آدم نمی داند باید چه کند که دچار مشکل نشود. به نظرم این حق طبیعی هر گروه تئاتری است که دست کم برنامه ها و سیاست های فرهنگی و نظارتی یکی دو سال آینده را بداند تا فعالیت هایش را بر اساس آن تنظیم کند. نه این که با تغییر مدیریت همه چیز به نقطه صفر برگردد و بلاتکلیفی ایجاد شود. این توقع زیادی نیست که مدیران تئاتر که با این اعتماد به نفس درباره همه چیز قانون و دستورالعمل وضع می کنند حداقل سالی چند بار تئاتر ببینند و با فضای دنیای نمایش آشنا باشند. وقتی یک مدیر درباره تئاتر صاحب نظر نیست چگونه می تواند قانونگذار باشد و مسیر حرکت تئاتر را مطابق صلاحدید خودش ترسیم کند؟
به هر حال این شرایط در مدیریت فرهنگی ما در سطح کلان وجود دارد و مخصوص تئاتر نیست. اما قبول دارم که تئاتر به نسبت سینما ممکن است آسیب پذیرتر باشد ، چون روی موج خبرسازی قرار ندارد و مثل سینما نیست که وقتی بلایی سرش می آید بسرعت به تیتر رسانه ها تبدیل می شود.
از همه مهم تر این است که وقتی ارزش ها و ضدارزش ها به همین راحتی و با تغییر یک مدیر عوض می شود همه باورها به هم می ریزد و بلاتکلیفی به وجود می آید. متأسفانه هرکسی که از راه می رسد می خواهد در بنیان تئاتر تحول ایجاد کند و البته هیچ تعریف دقیقی هم از تحول ارائه نمی دهد که بدانیم معیار سنجش چیست. برای آینده تئاتر نگرانم و مطمئن باشید اگر تئاتر تضعیف شود تلویزیون و سینما به طور مستقیم آسیب می بینند.
الان که به پشت سر نگاه می کنید از مسیری که پیموده اید راضی هستید؟
تا حدودی. شاید خیلی از کسانی که از بیرون نگاه می کنند تصورشان این باشد که وقتی یک بازیگر موقعیتی تثبیت شده دارد و در مدیوم های مختلف پرکار است در حرفه اش موفق بوده است. ولی در مقایسه با توقعی که از خودم دارم واقعاً خودم را بازیگر موفقی نمی دانم. ایده آلم تفاوت زیادی با موقعیت اکنونم دارد. شاید در آینده بتوانم به تصویری که در ذهن داشتم نزدیک تر شوم ، اما در حال حاضر باید بگویم که هنوز به جایگاه دلخواهم نرسیده ام.
شما که از ابتدا عاشق بازیگری بودید چرا در رشته ای مرتبط با سینما یا تئاتر تحصیل نکردید؟
واقعاً دلم می خواست این اتفاق برایم می افتاد ، ولی متأسفانه شرایط به گونه ای پیش رفت که مجبور شدم در رشته ای غیر از بازیگری درس بخوانم. شاید همین دوری از فضای هنر و بازیگری باعث شد وقتی وارد این حرفه شدم کسی را نشناسم و حمایتی نداشته باشم.
اگر در رشته سینما تحصیل می کردم احتمالاً آشنایی هایی اتفاق می افتاد که مسیر ورودم به دنیای بازیگری را هموار می کرد. اما این طور نشد و من بیشتر مسیر را به تنهایی و البته بسختی طی کردم تا توانستم موقعیتم را به عنوان یک بازیگر تثبیت کنم.
آنچه دیگران می خوانند:
گردآرونده: مریم بالوی فیلی
