تیتربرتر: در سال‌های اولیه جنگ جهانی دوم، قدرت فنی و نظامی آلمان آن را به خوبی از مخالفان جلوتر نگه داشت. این هواپیما دارای هواپیماهایی مانند Messerschmitt Bf 109 بود و البته تاکتیک های خود را در زمان حضور در میدان نبرد کامل کرده بود. چیزی که این کشور در اختیار داشت، تعداد زیادی تانک بسیار پیشرفته، زره پوش و قدرتمند بود که می توانستند تقریباً هر چیزی را که نیروهای متفقین می توانستند به آنها پرتاب کنند، انجام دهند. سپس در سال 1942، آلمان تانکی را معرفی کرد که ترس و وحشت را در ذهن بسیاری از سربازان متفقین و تانکداران ایجاد می کرد.
این تانک رسما Panzerkampfwagen VI Tiger Ausf نام داشت. E. این تانک برای ما بیشتر به عنوان Tiger I شناخته می شود. تانک Tiger اولین بار در سال 1942 در آفریقا و اتحاد جماهیر شوروی دیده شد و یکی از ترسناک ترین تانک هایی بود که تا کنون ساخته شده بود. زره ضخیم و تفنگ قدرتمند 88 میلی متری آن به این معنی بود که می توانست تقریباً هر چیزی را که بریتانیا، آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی در اختیار داشتند، ببرد. برخی مسائل پیرامون آن وجود داشت، مانند تولید کم و پیچیدگی آن، اما با وجود این مشکلات، تایگر I توانست ترسی را به نیروهای زمینی متفقین القا کند که هیچ وسیله نقلیه دیگری تاکنون ساخته نشده است.
توسعه ببر I
منشا Tiger I را می توان به اوایل سال 1937 با تلاش های Henschel & Sohn برای ایجاد یک تانک بزرگ برای آژانس تسلیحاتی ارتش آلمان به نام Waffenamt ردیابی کرد. با این حال، نیاز واقعی به Tiger I در حدود سال 1941 پدیدار شد. وقتی آلمان در عملیات بارباروسا با تعداد زیادی T-34 و KV-1 شوروی روبرو شد، آنها کاملاً از ماهیت قدرتمند این تانک ها متحیر شدند. توسعه یک تانک سنگین جدید به سرعت تسریع شد و در نهایت پس از چند نمونه اولیه به Tiger I منجر شد.
پورشه و هنشل برای این قرارداد با هم رقابت کردند و شرکت دوم برنده شد. چیزی که آنها خلق کردند لویاتان یک تانک بود. اسلحه ترسناک فلک 88 میلی متری سلاح اصلی خواهد بود و در حداکثر زره تایگر I تا 120 میلی متر قوی خواهد بود. این موتور از موتور 690 اسب بخاری Maybach HL230 P45 V12 با حداکثر سرعت 28 مایل در ساعت در جاده ها و حدود 16 کراس کانتری استفاده می کرد. به طور کلی، تایگر I با وزن جنگی خود حدود 57 تن وزن داشت. یک تانک سبک، مطمئناً اینطور نبود.
شهرت ترسناک ببر I
از قضا، اولین استفاده عملیاتی شناخته شده توسط ببرها، چهار مورد از آنها در لنینگراد در سال 1942، بسیار ضعیف بود. هر چهار نفر پس از استقرار در زمین باتلاقی ناک اوت شدند. اما آلمانی ها خیلی زود تاکتیک های خود را با تانک توسعه دادند و از زره سنگین ببر به نفع خود استفاده کردند. این زره بود که ببر را بسیار وحشتناک کرد، زیرا نیروهای متفقین، به ویژه بریتانیایی ها در شمال آفریقا، دریافتند که جدا از پشت تانک که موتور در آن قرار داشت، تقریبا غیرقابل نفوذ است. البته باید یه جوری پشت تانک رو دور می زدی!
برخی از داستان‌های مربوط به تانک‌های ببر به تقویت "ببر هراسی" توسط نیروهای متفقین کمک کرد، مایکل ویتمن بدون شک بزرگترین فرمانده تانک ببر تا کنون است. در یک اقدام خاص در نرماندی در 13 ژوئن 1944، ویتمن و خدمه ببرش توانستند حدود 14 تانک و 15 نفربر به اضافه دو اسلحه ضد تانک را در مدت 15 دقیقه نابود کنند. این یک دستاورد واقعاً خیره کننده بود، و شاید نشان داد که اگر ببر I به طور مؤثر توسط فرماندهانش استفاده شود، چقدر می تواند مؤثر باشد. اما همه چیز برای ببر آسان نبود.
مطالب مرتبط:
مشکلات Tiger I
یکی از مشکلات Tiger I این بود که به دلیل مسیرهای بزرگ آن، حمل و نقل آن کابوس بود. ریل‌ها باید برای حمل‌ونقل ریلی تغییر می‌کردند، قبل از اینکه مسیرهای بزرگ‌تر و رزمی آن با رسیدن به جلو، بازسازی شوند. قابلیت اطمینان، مانند بسیاری از تانک‌های آلمانی، به Tiger I آسیب می‌زند. این عمدتاً به دلیل مشکلات موتور و گیربکس بود. اگر گل و یخ وارد آنها شود، چرخ‌های در هم تنیده شده یک کابوس بودند و تعمیر چرخ‌های دیگر می‌توانست مدت زیادی طول بکشد. و در نهایت، ظهور تانک هایی مانند شرمن فایرفلای و چرچیل، به علاوه اسلحه های ضد تانک بهتر، به این معنی بود که ببر دیگر «شکست ناپذیر» نخواهد بود. اما بزرگترین مشکل تا کنون این بود که تنها 1347 تایگر I ساخته شد. با توجه به این واقعیت که تانک هایی مانند شرمن بسیار زیاد بودند و متفقین تاکتیک هایی را برای شکست دادن تایگر I توسعه دادند، تانک به زودی خود را با رقابت سختی مواجه کرد.
نماد فرقه ای از جنگ جهانی 2
علیرغم ایراداتش، تانک تایگر I یک تانک بسیار چشمگیر بود. نسبت به اندازه اش فوق العاده متحرک بود. زره می توانست تقریباً هر چیزی را که به آن برخورد می کرد تحمل کند. و تفنگ 88 میلی متری اگر مستقیماً به سمت شما بیاید تقریباً هیچ شانسی به شما نمی داد. همچنین تانک‌های دیگر به سبک ببر مانند تانک‌های پادشاه ببر را تولید کرد. و ترسی که تانک توانست به نیروهای متفقین القا کند بسیار بزرگ بود. هیچ تانکی تا به حال نتوانسته است چنین تأثیر طولانی مدتی بر ارتش داشته باشد، شاید تنها با شوک اولیه و ترسی که آلمانی ها از دیدن تانک های مارک اول و مارک IV بریتانیا در جنگ جهانی اول داشتند، رقابت کرد. شاید برای تمام دوران. ببر I به عنوان یکی از برجسته ترین سلاح های جنگی جنگ جهانی دوم دیده می شود.
امروزه تنها تعداد انگشت شماری از این تانک باقی مانده‌است که در موزه‌ها و نمایش‌های سراسر دنیا به نمایش داده می‌شود. تیگر مدل ۱۳۱ که در موزهٔ بووینگتن (اردوگاه) برتانیا نگهداری می‌شود تنها مدلی است که بازیابی شده و می‌تواند حرکت کند. همچنین این تانک برای مقابلهٔ بهتر با تانک‌های شوروی(T-34) ساخته شده بود. البته تمام انتظارات طراحان و سفارش دهندگان از این تانک به خوبی برآورده شد، به طوری که در یک میدان نبرد، یک عدد تانک تیگر به اشتباه از دسته خود دور شد و خود را در محاصره چندین تانک شرمن آمریکایی دید، او پس از چندین ساعت مبارزه و نابودی ۵۴ تانک شرمن، با اندکی خسارت به دستهٔ خود بازگشت. این برتری تیگر نه تنها به دلیل زره فوق‌العاده ضخیم و آلیاژ مناسب آن بود، بلکه به دلیل بهره‌وری از توپ 8.8 cm Flak که یک توپ ضدهوایی ۸/۸ سانتی‌متری بود و دقت و برد بسیار بالایی داشت، حتی از فاصله بسیار زیاد، و حتی با برخورد با زره اصلی بدنه شرمن هم باعث نابودی کامل آنها می‌شد.
آنچه دیگران میخوانند:
نویسنده: حمیرا فغانی
