به گزارش تیتربرتر؛ «ایران درودی» نقاش مطرح، کارگردان و منتقد هنری امروز (جمعه، هفتم آبان ۱۴۰۰)، پس از تحمل سه ماه بیماری و مبارزه در سن هشتادوپنج‌سالگی از دنیا رفت.
جزئیات درگذشت ایران درودی
صفحه رسمی هنرمند در اینستاگرام که توسط بنیاد ایران درودی اداره می شود، این خبر را تایید کرده است.
علت درگذشت «ایران درّودی»، بانوی نقاش ایرانی
همچنین سیدمحمد طباطبایی ـ فعال فرهنگی و دبیر سابق شورای ارزشیابی هنرمندان، نویسندگان و شاعران کشور ـ که پیشتر خبر ابتلای درودی به کرونا را اعلام کرده بود، صبح امروز در گفت وگویی خبر درگذشت این هنرمند را تایید کرد.
ایران درودی از مدتی قبل به کرونا مبتلا شده بود و پس از بستری شدن در بیمارستان و گذراندن دوران نقاهت، برای ادامه مراحل درمان به منزل منتقل شد. تا اینکه امروز جمعه هفتم آبان ماه خبر درگذشت این هنرمند اعلام رسمی شد.
مطالب مرتبط:
درودی به عقیده برخی پیرو مکتب فراواقع‌گرایی (سورئالیسم) است. سالوادور دالی، نقاش شاخص این سیک هیچ‌گاه سبک درودی را نزدیک به سبک خود نمی‌دانست و درودی را هنرمندی از خطه شرق با ذوق و استعداد بی‌نهایت توصیف می‌کرد.
این هنرمند تجربه برگزاری ۶۴ نمایشگاه انفرادی در موزه‌ها و گالری‌های معتبر جهان را در کارنامه خود دارد و ۸۰ فیلم مستند برای تلویزیون ملی سابق ایران ساخته است. همچنین هشت اثر نفیس او در گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران و دیگر موزه‌های ایران و برخی آثارش در دیگر موزه‌های دنیا نگهداری می‌شود.
بیوگرافی ایران درودی
ایران دَرّودی ۱۱ شهریور ۱۳۱۵ – ۷ آبان ۱۴۰۰) نقاش ایرانی است. او همچنین کارگردان، نویسنده، منتقد هنری و استاد دانشگاه رشته تاریخ هنر بود. درودی به عقیده برخی پیرو مکتب فراواقع‌گرایی (سورئالیسم) بود. سالوادور دالی هیچ‌گاه سبک درودی را نزدیک به سبک خود نمی‌دانست و درودی را هنرمندی از خطه شرق با ذوق و استعداد بی‌نهایت توصیف می‌کرد. درودی در ۱۹۷۰ به درخواست دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف به تدریس تاریخ هنر در این دانشگاه پرداخت.
ایران درودی در ۱۱ شهریور ۱۳۱۵ در خانواده‌ای اشرافی در خراسان به‌دنیا آمد. پدرش خراسانی بود و مادرش قفقازی. تبار پدری‌اش بازرگان بودند و مادرش به همراه خانواده بعد از انقلاب اکتبر و تشکیل کشور شوروی از قفقاز به ایران مهاجرت کردند.
او در کودکی با خانواده به اروپا سفر کرد. وقتی جنگ جهانی دوم شروع شد خانواده او در هامبورگ زندگی می‌کرد و با شروع جنگ به ایران بازگشتند و مدتی در مشهد زندگی کردند و بعد ساکن تهران شدند. درودی در مدرسه به دلیل علاقه به نقاشی به کلاس‌های آزاد طراحی و نقاشی می‌رفت. وی در سال ۱۹۵۴ برای تحصیل در رشته نقاشی در دانشکده بوزار در پاریس به تحصیل مشغول شد و در سال‌های ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۸ به یادگیری هنر در آموزشگاه‌ها و دانشکده‌های گوناگون پرداخت: مدرسه هنرهای زیبای پاریس (بوزار)، مدرسه لوور پاریس، دانشکده سلطنتی بروکسل (ویترای)، انستیتوی آر.سی. آی نیویورک (رشته تهیه و کارگردانی برنامه‌های تلویزیون). پس از پایان تحصیلات به ایران بازگشت و در اردیبهشت ۱۳۳۹ آثارش در تالار فرهنگ تهران به نمایش گذاشته شد.
خاندان پهلوی در همسایگی آن‌ها زندگی می‌کرد و زمانی که درودی در فرانسه تحصیل می‌کرد، مشتاق صحبت با درودی و گرفتن راهنمایی‌هایی از او در زمینه نقاشی بود. خواهرش، پوران درودی، طراح لباس بود که طراحی و دوخت شنل تاج‌گذاری فرح را انجام داد.
در سال‌های دهه چهل خورشیدی در شهرهای مختلف اروپا آثار خود را در گالری‌های مختلف به نمایش گذاشت و سپس به آمریکا رفت. در آمریکا با پرویز مقدسی کارگردان تآتر و سینما ازدواج کرد. هر چند دوران زندگی مشترک این دو با مرگ زود هنگام مقدسی به پایان رسید اما تأثیر بسیار عمیقی بر درودی گذاشت و او دیگر هرگز ازدواج نکرد.
ایران درودی در بیش از ۶۳ نمایشگاه انفرادی و بیش از ۲۵۰ نمایشگاه گروهی در ایران و سراسر جهان، آثار خود را به دید عموم گذاشت و با نوشتن کتاب «در فاصلهٔ دو نقطه» به نویسندگی نیز روی آورد.
ایران درودی صبح ۷ آبان ۱۴۰۰ در سن ۸۵ سالگی در بیمارستان دی تهران، پس از یک دوره بیماری چندماهه از دنیا رفت.
سبک نقاشی ایران درودی
برخی منتقدان سبک او را در حد فاصل بین سورئالیسم و سمبولیسم توصیف می‌کنند و برخی دیگر هر دو اطلاق را صحیح می‌دانند. به گمان عده‌ای دیگر اما او پیرو مکاتب متعارف نیست بلکه به نوعی اصالت سبکی رسیده و شیوه هنری وی ایران درودیسم است.
درودی از طبقه‌بندی شدن در چارچوب‌ها و سبک‌ها گریزان بود چرا که ضمن ترسیم جهان تصاویر ذهنی و رویاهای بلند پرواز خود در میان گل‌هایی روییده و دورنماهای غریب نورانی مفاهیم برخاسته از فرهنگ خود را بیان می‌دارد که درک آن در هیچ قالبی نمی‌گنجد.
مناظر غالب در آثار درودی بیشتر حاشیه کویر و گلهایی‌ست خاص با دیوارهایی شیشه‌ای و افق که به آثار وی فضایی خاص و عمیق بخشیده‌است.
آنچه دیگران می خوانند:
گردآورنده : علی اکبر رضایی
