نینربرتر؛ در طول دوره زندگی همه ما انسان ها موقعیت هایی پیش می آید که هر شخصی در آن موقعیت به موفقیت می رسد شرایطی برای این هدف وجود دارد که ممکن است یا با تلاش یا با پشتکار یا با کمک دیگران به وجود بیاید اما شانس چیزی که ما بر اساس ذهن خودمان تمام زحمات خود را فراموش می کنیم و به شانس معتقد می شویم.
یعنی اگر برگردیم به قبل از روز موفقیت می بینیم که تلاش ما به وضوح نمایان می شود و گام به گام مسیر موفقیت را پیموده ایم و این ها دست به دست هم داده اند تا ما به موفقیت برسیم. اما ما فراموش کرده ایم و این همه تلاش را به شانس تعبیر می کنیم.
مطالب مرتبط:
تعریف شانس
اکبر ولدبیگی جامعه شناس، "شانس" را امری مورد استقبال و عنایت عمومی جامعه می داند و می گوید: در کوتاهترین تعریف، شانس به معنای فرصت است و در واقع هر نوع فرصتی که در زندگی اجتماعی انسان رخ می دهد از آن به عنوان شانس یاد می شود.
وی به وجود دو نوع نگرش در رابطه با شانس در جامعه اشاره می کند و می افزاید: در این رابطه درکی نادرست و عامه پسندانه ای وجود دارد که هویت آن امری خارج از کنترل انسان است و شانس را حوادثی خارج از اراده انسان می داند که بدون در نظر گرفتن ظرفیت های انسان و بدون هیچ نوع ملاحظه فردی از زمین و آسمان به عنوان یک دست آورد در را می کوبد و وارد زندگی انسان می شود.
به عقیده این جامعه شناس، شاید همین موضوع باعث شده که به طور مثال فردی که در منطقه ای خوب دارای زمین کشاورزی و یا باغی خاص است بدون آنکه زحمتی بر روی آن بکشد، همچون زریابی زمین را خریداری کرده و در پی گنج است؛ این درک نادرستی از شانس است و مبتنی بر موهومات و احتمالاتی موهوم است که ظرفیت های انسان را در نظر نمی گیرد.
ولدبیگی به وجود درکی درست و بینشی واقعی از شانس در جامعه اشاره می کند و می گوید: شانس عبارت است از فرصت ها و ظرفیت های ناشناخته در زندگی؛ فقط کافی است که ما در زندگی برنامه ریزی داشته باشیم و از ظرفیت های هوشی، روانی و عاطفی خود استفاده کنیم و با مثبت اندیشی و خوش فکری دامنه ارتباطات خود را گسترش داده و با اعتماد به نفس اعتقاد داشته باشیم که زندگی محصول لیاقت، زحمت و تلاش و تجربه است.
به عقیده وی، کسانی که صاحب چنین فکری در زندگی هستند صدها پنجره بر ساختمان زندگی خود بنا کرده و همچون مورچه ای که هزار بار دانه از دهانش می افتد، برای رسیدن به مقصد تلاش می کنند.
به گفته این جامعه شناس، نا امیدی در وجود انسان های مثبت اندیش معنی ندارد، این انسان ها با تلاشی که در زندگی دارند و با ظرفیتی که ایجاد می کنند آیا واقعا مستحق موفقیت نیستند؟ آیا می توان گفت که موفقیت آن ها شانسی است؟ خیر، بلکه موفقیت آنها نسبی و نتیجه تلاش و زحمات است.
وی ادامه می دهد: لذا شانس همان فرصت است که از آن تعبیری عامیانه شده است اما چه کسی این تعبیر را از شانس دارد؟ علت گرایش عمومی به شانس چیست؟
ولدبیگی معتقد است که جهل و خرافات عامه گرایی و عامه پسندی، تنبلی تاریخی، مسئولیت گریزی، بی اعتقادی، بی ایمانی، بی توکلی و از همه مهم تر تضاد های اجتماعی است که به این مسایل دامن می دهد.
به گفته این جامعه شناس، افراد بدون مهارت، تنبل، دهن بین، بدون اراده و برنامه در زندگی بیشتر در دام جهل شانس و خرافات گیر می افتند و این خود مانع بزرگی برای موفقیت و پیشرفت زندگی انسان است.
روش هایی برای افزایش خوش شانسی
ولدبیگی می گوید: اگر ما معتقد باشیم که شانس امری نیست که هر چند سال یکبار از بام زندگی ما عبور کرده و به یکباره وارد زندگی ما می شود، بلکه شانس همیشه وجود دارد و کافیست که ما خود را بشناسیم، به طور قطع می توانیم خوش شانسی خود را افزایش دهیم.
وی مهمترین راه حل برای بهره بردن از عنصر شانس در جهت بهبود و توسعه کیفیت زندگی را "سخت کوشی" ذکر می کند و می افزاید: افزایش میزان مطالعه، افزایش ارتباطات، خلاقیت ها و ظرفیت های درونی نیز از جمله راه کارهای ساده برای افزایش شانس در زندگی است.
به گفته این جامعه شناس، هر انسانی دارای ظرفیت های هوشی و عاطفی ویژه خود است و کافیست که فقط با استفاده از مهارت خود آگاهی و مهیا کردن شرایط آن را پرورش دهد؛ تجربه شکست یکی از بهترین پل هایی است که ما را به موفقیت، شانس و مثبت اندیشی می رساند.
وی معتقد است، نباید فکر کنیم که حادثه فقط برای ما رخ می دهد و فقط ما در شطرنج زندگی کیش و مات می شویم، بلکه باید با دیدی مثبت به زندگی بنگریم که در این صورت حتما بازخوردی مثبت خواهیم داشت، باید به فرصت ها باور قلبی داشته باشیم و با شناسایی ظرفیت های زندگی، سخت کوشی، خلاقیت و اعتماد به نفس، روابط اجتماعی را گسترش داده و با اراده دایره شانس را در زندگی بزرگتر کنیم.
ولدبیگی تاکید می کند که دستاوردهای انسان های موفق در زندگی، نتیجه باورهای مثبت است؛ واقعیت این است که باید نورافکنی وارد جهل و تاریکی کنیم و نگرش ها و تفسیر عوام گرایانه را که محصول جهلی تاریخی هستند حذف کرده و با ریسک پذیری ارزش های زندگی را با مهارت و تلاش به فرصت در زندگی تبدیل کرده و شادکام باشیم.
در پایان تلاش و کوشش مطمئن ترین راه برای رسیدن به هدف است و با هر بار شکست خوردن نباید شانه خالی کرد و دوباره باید ایستاد تا موفقیت را به راحتی چشید. زیرا در هنگام تلاش کردن انسان شاید بارها و بارها دچار سرخوردگی و یأس شود اما پایان آن مهم است وقتی به انتهای راه می رسیم و موفقیت را لمس می کنیم دیگر نباید به شانس معتقد باشیم.
آنچه دیگران می خوانند:
گردآورنده: هدیه معتضدی
