به گزارش تیتربرتر؛ طی چند دهه اخیر، بازیکنان خارجی زیادی به فوتبال خوزستان آمده و رفته اند. از مهند مهدی النداوی عراقی بازیکن موفق نفت آبادان گرفته تا آدریانو آلوز برزیلی و گلزن. از عماد محمد رضا گرفته تا کرار جاسم و دیگر بازیکنان. از فونیکه سی فقید تا امروزه که مشاهده می کنیم 3 بازیکن گران قیمت در تیم فولاد خوزستان حضور دارند. »معمولا بازیکنان خارجی فوتبال خوزستان، برای اولین باری که وارد ایران شده اند، از طریق تیم های این استان به تیم های دیگر لیگ و چه بسا لیگ های حاشیه خلیج راه یافته و درخشیده اند.»
صحبت بنده اینجاست که اگر قرار است بازیکن خارجی به فوتبال غنی استان مان وارد کنیم، با توجه به اینکه در لیگ برتر ما دستمزد های حرفه ای پرداخت می شود، حتما بایست در کشور هایشان ملی پوش بوده یا دستکم جزو بازیکنان تراز اول محسوب شوند. درغیراینصورت، در حق بازیکنان مستعد خوزستانی اجحاف می شود. چرا که در پست های مشابه بازیکنان خوبی داشته که دستمزد 10 تای آن ها به اندازه یک بازیکن خارجی هم نشده و بها دادن به آن ها سبب شکوفایی فوتبال استان و حتی کشور می شود.
از دیگر فاکتور های مهم در استخدام بازیکنان خارجی، لزوم پایین بودن سن و سال آن ها است. منظور بازیکنی بیاید که بتواند واقعا به فوتبال خوزستان کمک کند، نه اینکه بازیکنی بیاید پول ها را درو کرده، جایگاه بازیکنان بومی را اشغال نموده و سبب سرخوردگی و نهایتا دور شدن آن ها از فرصت های پیش رو و پیشرفت شود.
در لیگ امسال، تیم فولاد سه بازیکن خارجی به نام های آیاندا پاتوسی، موسی کولیبالی و لوسیانو پریرا در اختیار دارد که مبلغ قرارداد آن ها جمعا بیش از 30 میلیارد تومان پای فوتبال خوزستان آب خورده است. اگر بخواهیم تک تک عملکرد آن ها را بررسی کنیم، بایست گفت موسی کولیبالی مدافع بلندقدی است که در تیم های استقلال خوزستان، نفت مسجدسلیمان و اکنون نیز در فولاد خوزستان بازی های درخشانی از خود به نمایش گذاشته است.
مشاهده بازی های وی نشان می دهد که هم در فاز دفاعی و هم در فاز حمله عملکرد فوق العاده ای داشته و تقریبا تمامی توپ های بلند ارسالی در خط دفاعی را با ضربه سر دفع کرده و در حقیقت علیرغم سن بالا، هم آمادگی بدنی خوبی داشته و هم تمامی ضربات اول را می زند. مدافعی وظیفه شناس که در هنگام نیاز تیم فولاد به گلزنی و روی آوردن این تیم به ارسال و بازی مستقیم، در محوطه جریمه حریف حاضر شده و ضربات سر را می زند. در خط دفاعی با مدافعین هماهنگ بوده و بازیکنی بازیساز با پاس های بلند محسوب می شود. دید خوبی دارد و پاس های مناسبی به بازیکنان خط میانی و خط حمله می دهد. نقش وی در فولاد همچون نقش سیدجلال حسینی در پرسپولیس است. اما پاتوسی دیگر بازیکن 28 ساله فولادمردان امسال آن گونه که انتظار می رفت، عملکرد درخشانی از خود به نمایش نگذاشت و به دلایل مختلف یا غایب بوده یا بازیکنی تعویضی محسوب شده است. پاتوسی با آن بازیکن خوب استقلال تفاوت فاحشی داشته و ای کاش هنگام جذب وی در فصل جاری، دقت بیشتری صورت می گرفت و این فرصت به یک بازیکن خوزستانی داده می شد.
در حال حاضر آن قدرت پاسوری و طراح بودن وی به شدت افت کرده و تنها چیزی که از بازی اش باقیمانده، ارسال ها و ضربات کاشته است. پاتوسی نتوانسته امسال به خوبی خط حمله را تغذیه کند. اما دیگر بازیکن فولاد که 37 ساله بوده و از مهد فوتبال جهان به مهد فوتبال ایران آمده، لوسیانو پریرا است. بازیکنی جنگنده و فرصت طلب با شم گلزنی بالا که علاوه بر خط حمله، به خط میانی و همچنین خط دفاعی در هنگام کرنر ها و ضربات ایستگاهی حریفان و زمانی که تیم نیاز به بازی در فاز دفاعی داشته کمک نموده و گاها برای توپ گیری و خلق موقعیت تا میانه زمین به عقب برمی گردد که از این نظر عملکرد قابل توجهی محسوب می شود. البته سن و سال وی سبب شده همچون یکی دو سال قبل در اوج نباشد.
از دیگر دلایل عدم گلزنی اش در چند بازی اخیر، می توان به زیاد بودن فاصله خط میانی و خط حمله فولاد و عدم تغذیه مناسب وی اشاره نمود. دلیل دیگر این است که فولاد گاها با سیستم 4231 بازی کرده و پرس از بالا را نیز در دستور کار دارد که این دو سبب می شوند این بازیکن خسته شده، تمرکزش را از دست داده و در مواقعی که صاحب توپ می شود، نتواند آن دقت لازم در نواختن ضربات آخر را داشته باشد.
همچنین عدم اضافه شدن به موقع وینگر ها به وی به علت تفکرات دفاعی و محتاطانه فولاد، از دیگر دلایل ناکامی های اخیرش بوده است. اما در مجموع مهاجم خوبی بوده و در صورت استفاده مناسب کادر فنی تیم از توانایی ها و تجربه اش، می تواند امسال هم جزو بهترین گلزنان لیگ قلمداد شود. اما فولاد بایست برای فصل بعد، به فکر جایگزینی مناسب در خط حمله به جای شیمبا باشد.
نویسنده: محسن بابادی
