به گزارش تیتربرتر؛ حقیقتا معلمی شغل انبیاست. هرچند که امروزه بسیاری از پارامتر های ارزشی در خصوص این شغل شریف از بین رفته و همچون چند دهه قبل توجهی به آنها نمی شود، اما هنوز هم تاثیرگذارترین افراد جامعه در زندگی هر فردی پس از والدین بوده و نمی توان نقش تربیتی، مدیریتی، رهبری و راهبردی آن ها در زندگی آحاد جامعه را نادیده گرفت.

اما صحبت ما در خصوص معلمین ورزش است. در گذشته های نه چندان دور، یکی از مهم ترین مواردی که سبب شد ورزش ما همپای رقبای جهانی رشد نکند، کمبود علم و دانش در میان جامعه ورزشی اعم از سطوح عمومی و قهرمانی بود که در این شرایط بسیاری از معلمین ورزش بار این مشکلات را به دوش کشیده و به واسطه دانش و علمی که در دانشگاه ها، دانشسرا ها، دوره های ضمن خدمت و... کسب کرده بودند، جور تفکرات سنتی و شیوه های آموزشی و ورزشی قدیمی و منسوخ شده را کشیده و در کنار تعلیم و تعلم شاگردان در مدارس، در رشته های مختلف ورزشی به عنوان بازیکن، مربی، داور، مدرس، مؤلف و... پا به پای دیگر اساتید خوزستان در جهت پیشبرد ورزش در سطوح قهرمانی کوشیدند که ثمره آن افتخارات بزرگی برای ورزش خوزستان در کشور، آسیا و میادین بین المللی بوده است.

معلمینی که به واسطه تحصیل علوم تربیت بدنی، با طی نمودن دوره های مربیگری، داوری و مدرسی هنوز هم که هنوزه بسیاری از آن ها از ارکان اصلی ورزش استان بوده و به همراه عزیزانی که دیگر در میان ما نیستند، تاثیرات شگرفی بر ورزش استان به جای گذاشته و با تربیت هزاران شاگرد، مربی و داور دیگر دین خود را به ورزش استان و کشور ادا نمودند.

البته زمانی که ورزش آموزشگاه ها نقش تعیین کننده ای در استعدادیابی و شکوفایی ورزش استان و کشور داشت، معلمین و دبیران ورزش قدرت مانور بیشتری داشته و از میان فرزندان این استان، ورزشکاران رشته های مختلف را گلچین نموده و با آموزش، تمرینات مناسب و برگزاری مستمر مسابقات آموزشگاه های استان و اعزام به مسابقات کشوری، استعداد ها را همچون سیلی خروشان به شاکله ورزش کشور در سطوح قهرمانی گسیل می داشتند. اما همان گونه که مستحضرید، پس از آنکه طی 15 سال اخیر به درس تربیت بدنی در مدارس توجه کمتری شد و از نام مسابقات آموزشگاه ها تنها یاد و خاطراتی بیش باقی نماند و به واسطه دستمزد کم معلمین و همچنین عدم استخدام بسیاری از آن ها، دلسردی هایی برایشان به وجود آمد، همچنین با ورود گوشی های پیشرفته، تبلت، فبلت، بازی های کامپیوتری، کاهش سرانه اماکن ورزشی و... دانش آموزان نیز آن میل و رغبت گذشته به ورزش را نشان نداده اند، رفته رفته این روند کند و کندتر پیش رفت تا جایی که امروزه مشاهده می کنیم این استعدادیابی دیگر به هیچ عنوان در مدارس و آموزشگاه ها صورت نگرفته و بیشتر در محیط های باشگاهی و... که معلمین کمتر در آنجا حضور داشته و عمدتا بصورت خصوصی اداره می شوند، صورت می پذیرد.

اما تمام اینها دلیلی بر آن نمی شود تا از زحمات چند دهه اخیر معلمین ورزشی که در ادامه نامشان را خواهم برد یادی نکرده و قدردان زحمات آن ها نباشم. اساتیدی همچون مهمد شهبازی، رضا عبادی، موسی سواری، قدرت الله فرخ نیا، داریوش فرخ نیا، ایرج مکری، رضا جولا، سید نبی الله احمدپور، صناعی، سیدعباس میرسالاری، منوچهر آلیپور، احمد محمدیان، عبود سنگاشکن، قاسم سواری، رحیم صفاریان، محمدجواد نادیگو، مرحوم علی خلفی، صادق عامری، سیدمجتبی مرتضوی، خدر قنواتی، مرحوم هوشنگ خلفی، حمید سالمی، رحمان صفاریان، علی شریف نیا، هدایت الله ممبینی، قاسم شریفی، محمد صفار، فریدون حردانی، داریوش یزدی، محمدرضا کاردان، حسین سالمی، مرحوم دنیاپور، رسول باصفایی، منصور ربیعه، امیر داورزاده، مرحوم ناصر سامانی نژاد، مرحومه خانم رمضانی، مجید باقری نیا، عبدالواحد بیت سیاح، علی دستگردی، مرحوم هوشنگ فیروزفر، زاهد بحرینی، عباس جلالی، عبدالامیر سالمی، نوروز آب شیرین، رحیم معمار، آقامیرزاده، خادمی زاده، کلانتر، حسین لیموچی، عبدالامیر جادری، خسرو کریمی، خسرو حیات رمضانی، ایرج مقیمی، صیدال سرقلی، مهدی دهدشتی زاده، مهمد شیخ، نجف قاسمی، سعید نعیمی، محمدعلی آلبوغبیش، جواد بیت حمزه و فاروق فتاحی در فوتبال، اسفندیار موسوی، جلال مرادی، داخل حیدری، خانم کلانتر، عبدالصاحب خیشکاران و مرحوم مرتضی سرمدی در دوومیدانی، علیرضا عزیزی، موسی برادران، فرشید احمدی فر، علی خواجه کولکی، شهرام پرنیاک، آقای بهارلو، حسین، علی و مرحوم حسن منصورزاده در بسکتبال، سرکارخانم لیموچی، کیومرث حسینی، علیرضا بلند و حسین چهارلنگ در تنیس روی میز، مرحوم منصور صفری، کریم صف شکن، حسین موسی، رستم لطیفی و امیر صفاریان در بوکس، علی همت پور، زرگر طالبی، سالم خجسته، سرکارخانم بهپوری، سرکارخانم امام، سرکارخانم فریبا بصیرت، سرکارخانم رضازاده، محمدصادق پشنگ و مهدی پور در والیبال، آقایان صمیمی، حمیدی، شاهرخ آذرحزین، ناصر قائدی و کمال الدین ایوبی در هندبال، علیرضا قریشی و بهمن دهدار در وزنه برداری، ایرج رشدی و ایوب خضری حمادی در ژیمناستیک، مصیب مرادی در کشتی، محمدمراد نوروزی در کوهنوردی، علی فرخ نیا بازی های بومی محلی و طناب زنی، آقای اطهری و سرکارخانم محب در آمادگی جسمانی، عبدالعلی زالی در ورزش آموزشگاه ها و بسیاری از بزرگوارانی که نامشان از خاطرم رفته و سهم بزرگی در رشد و شناسایی استعداد ها و معرفی آن ها به ورزش استان و کشور داشته اند.

نویسنده: محسن بابادی