اشتباه اول یحیی بازی ندادن به کمال کامیابی نیا هافبک باتجربه تیم از ابتدای مسابقه بود. اگر یحیی بخواهد در مسابقات آسیایی نیز تیمش را این گونه آرایش و بدون خط میانی مستحکم راهی مسابقات کند، نتایج تحقیرآمیزی در انتظار پرسپولیس خواهد بود.

اشتباه دیگر، تعویض نابجای اوساگونا بازیکن بی کیفیت و ناآماده ای بود که با حضورش در میدان، نه تنها به تیمی هایش کمک خاصی نکرد و دقایق زیادی گویا 10 نفره بدون وی بازی کردند، بلکه ریتم بازی آن ها را نیز خراب کرد. حضور در مناطق غیرضروری خارج از چارچوب وظایفش و مداخله وی در وظایف بازیکنان، گاها توی ذوق می زد. بزرگترین ایراد گل محمدی، عدم صدور دستورات تاکتیکی مناسب جهت کنترل بازی پس از به ثمر رساندن گل دوم در دقیقه 89 بود. زیرا تیمی که نتیجه باخته را در دقایق پایانی با برد عوض می کند، بایست آن را حفظ و مدیریت نماید. اشتباه بعدی کادر پرسپولیس، دادن پنالتی به اوساگونایی بود که اصلا شرایط بازی را نداشت.

در این مسابقه حساس، انگیزه استقلال بیشتر بود. 30 دقیقه نخست بازی، برتری مطلق از آن استقلال بود. بین گل اول و دوم پرسپولیس نیز، برتری نسبی از آن قرمز ها بود. مابقی دقایق، بازی متعادلی را از جانب دو تیم شاهد بودیم. قائدی و علیپور از بهترین بازیکنان دو تیم بودند. تعویض علی علی پور، اقدام مناسبی از جانب کادر پرسپولیس نبود.

یکی از دلایل گلزنی های استقلال، بی توجهی بازیکنان حریف به این نکته بود که در یک مسابقه مابین سوت آغاز تا پایان، ممکن است هر اتفاقی در بازی رخ دهد. گل زودهنگام و دیرهنگام آن ها دلیلی بر این مدعاست. در اکثر دقایق این بازی خصوصا در لحظه گل دوم استقلال، توجه بیش از حد خط دفاعی پرسپولیس به شیخ دیاباته و غفلت از سایر بازیکنان حریف کاملا مشهود بود.

نویسنده:محسن بابادی