به گزارش تیتربرتر؛ با توجه به شیوع کرونا و تعطیلی سینماهای کشور؛ اکران اینترنتی و به صورت سینما آنلاین با فیلم «خروج» جدیدترین ساخته ابراهیم حاتمی کیا کلید خورد که البته با وجود قاچاق فیلم در فضای مجازی با استقبال مخاطبان روبرو شد و فروش خوبی را ثبت کرده است.
حال با اجرای موفق خروج، فیلم طلا به کارگردانی پرویز شهبازی و به تهیه‌کنندگی رامبد جوان و محمد شایسته ساخته سال ۱۳۹۷ است که این فیلم در سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر اکران شد و نامزدی دو سیمرغ بلورین را از آن خود کرد و از چهارشنبه هفته گذشته دهم اردیبهشت ماه از طریق ۲ پلتفرم پخش آنلاین سامانه فیلیمو و نماوا انجام گرفت.
پرویز شهبازی، کارگردانی که با فیلم «نفس عمیق» خود را به عنوان کارگردانی کاربلد معرفی کرد و از همان فیلم تا امروز دغدغه‌های متفاوتش درباره جوانان را به تصویر کشیده است. طلا تلفیقی از دو مدل فیلم‌سازی شهبازی پس از فیلم‌های اولیه‌اش است. یک مدل که با «نفس عمیق» آن را شروع کرد و مدل دیگر که با «دربند» ادامه داد.
داستان فیلم «طلا»
«طلا»، قصه منصور (هومن سیدی)، است که به همراه دوستانش، رضا (مهرداد صدیقیان) و لیلا (طناز طباطبایی) و با کمک دوستش، دریا (نگار جواهریان) تصمیم می‌گیرند یک رستوران افتتاح کنند. در همان ابتدای فیلم، یعنی دقیقاً از سکانس اعتراضات کارگری درجایی که منصور کار می‌کند و برای شغل خودش و برادرش بعد از هفت ماه حقوق نگرفتن چانه میزند، می‌توان متوجه شد که منصور با بقیه دوستانش فرق می‌کند.
دغدغه‌های مالی جدی‌تری دارد، نسبت به زندگی بدبین‌تر است ( قبل از شروع بازی فوتبال، پیش‌بینی می‌کند ایران بازنده خواهد بود)، امید و شوقی که دیگران نسبت به آینده دارند را ندارد و مسئولیت‌های سنگینی بر دوش دارد.
نقد فیلم طلا
«طلا»، متفاوت‌ترین فیلم شهبازی تا به امروز است؛ چه ازنظر محتوی و چه ازنظر فرم. این فیلم بازگشت پرویز شهبازی، بعد از «مالاریا» به سینمایی است که از او انتظار داریم. یک درام پرکشش که به شیوه شهبازی آرام آرام روایت می‌شود و زیر پوست تماشاگر می‌رود. از همان سکانس‌های ابتدایی تنش را در فیلم می‌شود حس کرد. یک گریز کوتاه به زندگی هر کدام از کاراکتر‌ها که فکر می‌کنیم در همه طول فیلم همراه هم خواهند بود، اما شبیه «دربند» شهبازی از میان آن‌ها قهرمانش را انتخاب می‌کند و فیلم را با او به پایان می‌رسانیم.
شخصیت‌ها به تدریج شکل می‌گیرند و شبیه فیلمنامه‌های دقیق شهبازی اطلاعات درباره هر کدام در روند فیلم به مخاطب داده می‌شود. منصور این‌بار کاراکتر بدبیار جهانی است که شهبازی ترسیم‌اش می‌کند. شخصیتی که تا آن نقطه نهایی فیلم کامل با او نمی‌توانیم همراه بشویم. منصور ضربه را در همان سکانس آخر به مخاطب میزند.
بیشتر بخوانید: ورود شوک به اقتصاد سینما با کرونا
در اجرا هم «طلا» فیلم‌تر و تمیزی از کار درآمده. استاندارد است. مثل «عیار ۱۴» یا «دربند» از لحاظ بصری شگفت‌انگیز نیست، اما چند تا سکانس خیلی خوب دارد از جمله سکانس رفتن به پناهگاه یا سکانس پایانی جنگل که قدرت کارگردانی پرویز شهبازی را بار دیگر به رخ می‌کشند. نکته ویژه بقیه سکانس‌ها فقط تمپوی فیلم است. ضرباهنگی که در ساده‌ترین اتفاقات فیلم هم باعث می‌شود هیجان در دل تماشاگر نفوذ کند. با شناختی که از قدرت شهبازی در کارگردانی دارم به نظرم «طلا» پتانسیلش را داشت که از لحاظ اجرا فیلم جسورانه‌تری باشد.
اما مشکل فیلم از انتخاب بازیگرانش می‌آید. بازی هومن سیدی در نقش منصور خوب است. مهرداد صدیقیان و طناز طباطبایی و حتی نگار جواهریان هم استاندارد هستند، اما فیلمی یک‌جور روحیه آشوب و عصیان کم دارد که در متن قصه وجود دارد، اما در فضای فیلم درنیامده است و به نظرم بخش بزرگی از این ماجرا به حضور این بازیگران حرفه‌ای برمی‌گردد.
«طلا»، اما تا پایان ریتم و هیجانش را حفظ می‌کند. اشارات کوچک روی چیز‌هایی مثل کوله‌پشتی که بعد تصویر دراماتیکی پیدا می‌کند جزو استعداد‌های ویژه پرویز شهبازی است. شخصیت‌هایی که تا پایان کامل کنش‌هایشان را درک نمی‌کنیم، اما با آن‌ها همراه می‌شویم باز هم جزو نکاتی است که پرویز شهبازی جزو معدود فیلمسازانی است که می‌تواند به تصویر بکشد. داستانک‌های مربوط به همه کاراکتر‌ها را مثل «دربند» خیلی مینی‌مال و گذرا مطرح می‌کند. هر فیلم دیگری بود احتمالا خیلی بیشتر روی ماجرای حاملگی دریا مانور می‌داد یا برای حل مشکل پول لیلا زمان بیشتری صرف می‌شد.
شهبازی، اما همه اینها را شبیه سنگ بنای اولیه می‌چیند تا به طلا برسد. طلایی که آینده‌اش مهم است. آینده‌ای مبهم که قرار است آن سوی مرز‌ها رقم بخورد. جایی که شاید تقدیر یک خانواده بدبخت جور دیگری عمل بکند.
روند فیلم از شادی به اندوه، از محبت به تردید و خشم و درنهایت همدردی و دلسوزی خیلی خوب تاثیرش را می‌گذارد.
بیشتر بخوانید: واکنش سینماگران به قاچاق فیلم خروج
بر این اساس شهبازی در «طلا»، باز هم جسارت ورود به منطقه ممنوعه را از خود بروز می‌دهد و روابط آزاد و بی‌قیدوشرطی را به تصویر می‌کشد که به آنچه دوروبرمان می‌بینیم، نزدیک‌تر است تا القاب جبری که سینمای ایران از آن‌ها برای توجیه روابط استفاده می‌کند.
فیلم طلا از نگاه مسعود فراستی
مسعود فراستی، منتقد سینما، درباره هفتمین اثر پرویز شهبازی گفت: «طلا بهترین کار پرویز شهبازی است و حرکت دوربین نرم است و جز معدود فیلم‌های نزدیک به ماست. در مسئله فیلم‌نامه برخی حفره‌ها وارد است، ولی می‌شود با وجود این حفره‌ها، بازیگران حس شوند. فیلم لحن دارد. به شدت ساده نشان می‌دهد. یک سری اضافه‌کاری‌ها را کنار زده است و در لابه‌لای جدی بودن، شوخی‌های ریز دارد.»
سقوط دهه شصتی‌ها
شایان کرمی در وب‌سایت ویجیاتو «طلا» را این‌گونه نقد کرد: طلا داستان فردی میانسال به نام منصور (هومن سیدی) را بازگو می‌کند که قصد دارد با سایر دوست‌های خود یعنی رضا (مهرداد صدیقیان)، لیلا (طناز طباطبایی) و در نهایت دریا (نگار جواهریان)، رستورانی را تاسیس کنند تا از وضعیت مالی بدی که در آن هستند نجات پیدا کنند. البته اوضاع آن طور که انتظارش را داریم پیش نمی‌رود و آن‌ها برای تامین پول مورد نیاز برای شروع کسب‌وکار خود به مشکل می‌خورند تا داستان اصلی طلا آغاز شود.
بازیگران فیلم طلا
«طلا» که بازیگرانی چون نگار جواهریان، هومن سیدی، طناز طباطبایی، هدی زین‌العابدین، احترام برومند و مهرداد صدیقیان در آن ایفای نقش می‌کنند که از طریق اکران آنلاین در فیلیمو و نماوا به نمایش درآمده است.
خلاصه فیلم طلا
در خلاصه داستان این درام اجتماعی آمده است: راهی برای پول دارشدن، خسته از نگاه تحقیر آمیز دور و بری ها، احساس تباهی از کارکردن برای دیگران؛ اینها دلایلی است که سه نفر را به هم وصل کرده تا یک کار و کاسبی راه بیندازند.
چند جوان قصد راه‌اندازی رستورانی را دارند در این میان پدر یکی از آن‌ها فوت کرده و مبلغ قابل توجهی پول نیز مفقود می‌شود.
گردآورنده: الهام خلیلی خو
