به گزارش خبرنگار اجتماعی تیتربرتر؛ سازمانهای مردمنهاد در ایران هشدار دادند که شیوع کرونا میان میلیونها حاشیهنشین این کشور تهدیدی اساسی و بحرانی مضاعف است. آنها از دولت خواستهاند فورا وارد عمل شوند. اما ستاد ملی مقابله با کرونا تا این لحظه مصوبه ویژهای را دنبال نکرده است و مقامات ایران میگویند این ویروس فقیر و غنی نمیشناسد.
سایه کرونا بر سر کودکان کار
همهگیری ویروس کرونا در همه جا خودش را به رخ میکشد؛ از مجلس قانونگذاری گرفته تا بازار شب عید. تنها چیزی که تغییری نکرده، زبالهگردی کودکان درون سطلهای زباله است و گلفروشی و شیشهپاککنی آنها سر چهارراهها.
خیابانها خلوت شده، خبری از شلوغی اسفند نیست، بازارها و مراکز خرید تقریبا خالی هستند، بساط هفتسین و ماهی قرمز و سمنو برقرار است اما ازدحامی مقابل آن نیست. کرونا بر همه چیز سایه انداخته جز کودکانی که همچنان پشت چراغ قرمزها و سر چهارراهها گل به دست، آدامس به دست، دستمال به دست، اسپند به دست در رفت و آمدند.
تا به حال خبری از ابتلای کودکان به ویروس کرونا منتشر نشده و در میان فوتشدگان بر اثر کرونا نیز کودکی نبوده است. اما هیچ تحقیق پزشکی ثابت نکرده که کودکان از ابتلای به این ویروس مصون هستند.
یک عضو هیات مدیره انجمن حمایت از حقوق کودکان، خواستار توجه هر چه بیشتر به بهداشت، سلامت، آموزش و نحوه اسکان کودکان زبالهگرد شده است.
مینا جندقی میگوید کودکان زبالهگرد و کسانی که در خیابان یا مترو دستفروشی میکنند، بدون ماسک و دستکش در سطح شهر در تردد هستند، تغذیه نامناسبی دارند و محل سکونتشان نیز در جوار زبالههاست.
«از طرفی این کودکان باتوجه به نوع تغذیه، استراحت ناکافی و مواجهه با انواع استرسها و فشارهای روانی در مقابل بیماری آسیبپذیرتر هستند. این کودکان در صورت ابتلا به بیماری نیز، به دلیل هزینههای سنگین درمانی و مشکلات پذیرش کودکان بدون اوراق هویتی امکان مراجعه به مراکز درمانی ندارند.»
مینا جندقی خواستار توجه سازمان بهزیستی برای تامین سرپناه کودکان کارتن خواب و بیخانمان و حمایتهای لازم از آنها شده و گفته است: «این کودکان هر روزه در خیابانهای شهر حضور دارند اما ارتباط آنها با جامعه بسیار کم است.»
پیشتر نیز مدیرعامل انجمن حمایت از حقوق کودکان درباره خطری که کودکان کار و خیابان را تهدید میکند هشدار داده بود. فرشید یزدانی هفته گذشته به گفته بود: «کودکان و بزرگسالانی که از راه فروشندگی در مترو امرار معاش میکنند، به علت ارتباط گسترده با جامعه و حضور در اماکن عمومی در معرض تهدید و خطر هستند.»
یزدانی ضمن تقبیح کار کودکان، از دولت خواست که لوازم بهداشتی، دستکش، لوازم ضدعفونی و ماسک رایگان در اختیار این قشر بگذارد.
وضعیت فقر و نابرابری
فقر و نابرابری، به عنوان آسیبهای اجتماعی، چنانچه کنترل و محدود نشوند، میتوانند منجر به آسیبهای گستردهای در سطوح خانوار و جامعه شوند، به نحویکه حیات اقتصادی، اجتماعی و اخلاقی جامعه را مورد تهدید قرار دهند. در این پژوهش با استفاده از داده های خام طرح آمارگیری هزینه و درآمد خانوار وضعیت فقر و نابرابری در مناطق شهری و روستایی ایران طی سالهای پیش و پس از اجرای قانون هدفمندی یارانه های نقدی، مقایسه شده است.
از هر دو نفر یکی زیر خط فقر مطلق است
داود سوری میگوید: وقتی درآمد سرانه جامعه به طور نسبی کاهش پیدا میکند، افزایش فقر کاملاً طبیعی است. این یک پروسه یک یا دوساله هم نیست. اگر آمارها را ملاحظه کنیم نشان میدهد در طول 10 سال گذشته جامعه به سمت فقیرتر شدن پیش رفته است.
چرا درصد افراد زیر خط فقر دو برابر شده است؟ داود سوری در پاسخ به این سوال میگوید: دلیل توسعه فقر، مشخصاً به خود ما و سیاستهای اقتصادیمان بازمیگردد. ما به جای سیاست شکوفایی اقتصادی و توسعه اقتصاد و ایجاد اشتغال و درآمدزایی، اقتصاد را دچار خفقان کردهایم و اجازه رشد و توسعه به اقتصاد خود ندادهایم. این استاد اقتصاد دانشگاه میگوید: در همه سالهای گذشته تنها کانال ما برای درآمدزایی، فروش نفت بوده. این سیاستگذاری نادرست داخلی سبب شده که هر فشار و تهدید خارجی، منبع اصلی درآمد اقتصادی ما را تحت تاثیر قرار دهد و جریان انتقال ثروت و درآمد به کشور را مختل کند و شوک جدیدی به اقتصاد وارد شود. او میگوید در این نوسانات اقتصادی، اولین گروهی که متضرر میشوند مزدبگیران و حقوقبگیران بخش خصوصیاند. چون شرایط محیط کسبوکار مستقیماً بر همه فعالیتهای این بخش تاثیر میگذارد. اما در مقابل مزدبگیران و حقوقبگیران بخش دولتی کمتر از تکانههای اقتصادی اثر میپذیرند. به عبارتی دولت محیط کسبوکار را بر هم میزند و ضرر اصلی این اقدام، نه متوجه کارکنان این بخش، که متوجه بخش خصوصی است. سوری تاکید میکند اینکه در یک کشور از هر دو نفر، یکی زیر خط فقر باشد، نگرانکننده است و این آمار در کلاس جهانی و حتی اقتصاد ما رکورد محسوب میشود. او تاکید میکند برای حل مشکل فقر کلید طلایی و معجزهای در کار نیست و راهکار کاهش فقر ساده نیست.