کشورهای زیادی داری جنگ های انبوه و اسرار آمیز هستند از جمله این کشورها،کشور گواتمالا است که در این مقاله به زیبایی های شهر تیکال از کشور گواتملا می پردازیم.

معرفی

گواتِمالا یا به‌طور رسمی جمهوری گواتِمالا کشوری در آمریکای مرکزی است که از شمال و غرب با مکزیک، از جنوب غرب با اقیانوس آرام، از شمال شرق با بلیز، از شرق با دریای کارائیب و هندوراس و از جنوب شرق با ال سالوادور احاطه شده‌است.

مطالب مرتبط: خاص‌ترین هتل جهان را بشناسید

جمعیت گواتمالا در حدود ۱۶٫۶ میلیون نفر است (پر جمعیت‌ترین کشور آمریکای مرکزی) و پایتخت آن شهر گواتمالاسیتی می‌باشد .مساحت این کشور ۱۰۸٬۸۸۹ کیلومتر مربع است.

جاذبه های تیکال

تیکال نام یکی از شهرهای مشهور و پر رونق مایاهای باستان بوده‌است که هم‌اکنون در خاک کشور گواتمالا قرار دارد. شهر تیکال در پایان دوره کلاسیک مایاها حدود یکصدهزار تن سکنه داشته‌است. بناهای فراوانی از تمدن مایاها در این شهر وجود دارد که باعث شده صنعت توریسم در کشور گواتمالا از این طریق فعال شود. پارک ملی تیکال از سال ۱۹۷۹ به ثبت جهانی یونسکو رسید.

گواتمالا در سال ۱۸۲۱ از اسپانیا مستقل شد و هم‌اینک شیوه حکومتی آن دموکراسی و رئیس‌جمهور آن جیمی مورالس است.

تمدن مایا ها یکی از رمز آلود ترین تمدن های بشری است که پیش از ورود سفید پوستان به قاره آمریکا در آن جا وجود داشته است. هم اکنونی یکی از مکان های دیدنی گردشگری در جهان در گواتمالا بازمانده این تمدن است. این جنگل علاوه بر زیبایی های طبیعی که دارد مکان تاریخی است که چشم هر گردشگری را به خود خیره می کند.

در قلب این جنگل، یکی از مجموعه ی بزرگ تمدن مایا توسط پوشش گیاهی سرسبز و زیبا پوشیده شده است. مرکز تشریفاتی و انجام مناسک مذهبی این مجموعه، از معابد و کاخ‌های باشکوه و میادین عمومی قابل دسترسی با مسیرهای شیب‌داری تشکیل شده است. بقایای خانه‌های مربوط به مایاها را می‌توان در سراسر منطقه دید.. ویرانه‌های این شهر باستانی اکنون تبدیل به یک جاذبه زیبای گردشگری شده است.

اولین شهرک‌های مایا در حدود 2000 سال قبل از میلاد در قاره آمریکای شمالی تأسیس شد. این تمدن باستانی به شدت تحت تأثیر تاریخ بشر با  هنر، معماری، ریاضی و سیستم‌های نجومی است. مردم مایا مدرن که در مکزیک، گواتمالا و هندوراس زندگی می‌کنند، چنین اختراعات شگفت‌انگیزی ندارند، اما میراث اجداد خود را گرامی می‌دارند. تیکال یکی از آثار مایاها است که تا به امروز در گواتمالا و به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین شهرهای مایا، جان سالم به در برده است و بخشی از پارک ملی تیکال به شمار می‌رود که از سال 1979 به ثبت جهانی یونسکو رسید. این شهر که به زبان مایاها به معنی «محل صدای روح» است، در قلب جنگل‌های انبوه و سرسبز گواتمالا پنهان شده و مجموعه‌ای عظیم و تاریخی از هرم‌های بلند دوران باستان را نشان می‌دهد. 

سازه های هرمی

از جذابیت‌های اصلی در شهر تیکال، سازه‌های هرمی شکل آن است که به‌صورت پراکنده، در این شهر دیده می‌شود. با ورود به شهر گمشده تیکال هر وقت چشم بچرخانید با یک منظره دیدنی روبه‌رو می‌شوید و می‌توانید از اهرام‌های متفاوتی بازدید کنید. برخی از تاریخ نویسان بر این عقیده بودند، یکی از دلایلی که این اهرام بلند و مرتفع ساخته می‌شدند، این است که یادآور این نکته بودند که خدایان، همه جا حاضرند و شاهد کارهای آن‌ها هستند. در زمان گذشته، اقوام مایا این هرم‌های عظیم را بدون کمک هیچ چرخ، ابزارهای فلزی و حیوانات اهلی می‌ساختند، چراکه در آن زمان این چیزها اختراع نشده بود. شهر تاریخی تیکال، بیش از 300 بنا دارد و بقایای کشف شده آن، بیش از 6 مایل مربع است. ساختمان‌های کوچک‌تر که احتمالاً به‌عنوان خانه‌ها کارایی دارند، در حاشیه این شهر قرار گرفته‌اند و سازه‌های اصلی در مرکز شهر واقع شده‌اند. سازه‌های اصلی که از سنگ آهک ساخته شده است، شامل پنج معبد هرمی و سه مجتمع بزرگ می‌شود، که به آکروپولیس (معابد و کاخ‌هایی برای اعضای ثروتمند) شهرت دارند. 

مطالب مرتبط: معرفی جاذبه‌های سد چالی‌دره

یکی از هرم‌های مشهور مایایی در تیکال، مقبره بزرگ‌ترین فرمانروای مایایی (Jasaw Chan K'awiil)  بوده است که به معبد جکوار شناخته می‌شود. این بنا 44 متر (145 فوت) ارتفاع دارد و از 9 سطح پله‌دار تشکیل می‌شود که نشان‌دهنده 9 مرحله از جهان دیگر است. البته، بازدید از معبد ماردوسر را هم نباید از دست بدهید، این معبد، بلندترین هرم در تیکال است که بیش از  64 متر (212 فوت) ارتفاع دارد و به افتخار بیست‌و‌هفتمین پادشاه تیکال (Yik'in Chal K'awill) ساخته شده است. در کنار برخی از بهترین نمونه‌های معماری اهرام مایا می‌توانید چشم‌انداز طبیعت اطراف و گونه‌های بی‌شمار حیات‌وحش چون پرندگان، میمون‌ها و مارها را ببینید. در سفر به کشور گواتمالا با علاءالدین تراول همراه شوید تا بتوانید از دیدن اهرام‌های باستانی مایاها در شهر تیکال و تماشای جنگل‌های باران خورده‌اش لذت ببربد.

تکامل تاریخی این تمدن را می توان از یک جامعه شکارچی به یک تمدن کشاوری دانست که در این منطقه زندگی شان را می گذراندند. در کاوش‌های انجام گرفته در این منطقه، بقایای پنبه، تنباکو، حبوبات، کدو تنبل ، فلفل و میوه‌های زیادی کشف شده که نشان گر اوج تمدن این قوم قدیمی است.

هم چنین در این منطقه شاهد زندگی جانوران نیز می باشیم که نشان می دهد گونه های مختلفی از جانوران هم در این منطقه ساکن بوده اند. از جمله گونه های مختلفی از پستانداران که در این جنگل زندگی می کنند. گونه‌هایی همچون میمون زوزه کش شنل پوش، میمون عنکبوتی، مورچه‌خوار بزرگ، مورچه‌خوار کوچک، مورچه‌خوار ابریشمی، تنبل سه انگشتی ، سنجاب، گوفر جیبی، راکون، خرسک دم حلقه‌ای، شیر کوهی، مارگای، پلنگچه، جگواروندی (گربه ایرا)، جگوار، تاپیر بیرد (که تنها در مجاورت آب زندگی می کنند)، گراز بدبوی لب سفید و گراز بدبوی یقه دار، آهوی دم سفید و آهوچه سرخ که از گونه های جانوری این منطقه می باشند.

جانداران در پارک تیکال

جنگل تیکال هم چنین میزبان 333 گونه از پرندگان است که از 74 خانواده پرندگان در گواتمالا، 63 خانواده در این پارک ساکنند. از گونه‌های موجود در تیکال، بوقلمون ریز چشم، طوطی قرمز، لک لک جابیر و عقاب کاکل‌دار را می‌توان نام برد.

در پایان اینکه همان ساختمان های عجیبی که مایا ها ساخته اند، هنوز هم برای بسیاری از کاوشگران و باستان شناسان رمز و راز این ساختمان ها کشف نشده است. برخی بر این اعتقاد هستند که مایا ها با فرازمینی ها در ارتباط بوده اند و این ساختمان ها را برای ارتباط با موجودات فضایی ساخته اند. اما هنوز دلایل علمی دقیقی برای اثبات این ادعا کشف نشده است. به هر صورت این ساختمان ها برای هر گردشگری بسیار جالب توجه است.