براساس این گزارش در جلسه 22 فروردین ماه که ارز 4200 تومانی از دل آن بیرون آمد، هیچ کدام از نهادهای اقتصادی کشور و بخصوص بانک مرکزی در مورد رشد احتمالی قیمت دلار پیش‌بینی نداشته‌اند. هیچ کدام از وزارت‌خانه‌های دولتی اقدام به طراحی سناریوهایی درمورد آینده نرخ دلار نکرده بودند. تنها پیش از جلسه، کارشناسان سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی طی گزارشی کوتاه اطلاعاتی در مورد ثابت نگاه داشتن قیمت دلار ارائه داده بودند.
پیش بینی ها درباره نرخ ارز بعد از آزادسازی
دکتر مسعود نیلی اقتصاددان در مورد ضرورت آزادسازی نرخ ارز توضیحات خود را ارائه می‌دهد. عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی خواهان آزادسازی نرخ ارز می‌شود و معتقد است که قیمت تا منطقه مشخصی رشد می‌کند و پس از آن روند نزولی آغاز می‌شود.
بیشتر بخوانید: نفع حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی برای کیست؟
گفته‌های حاضران در این جلسه نشان می‌دهد؛ توصیه کرباسیان وزیر وقت اقتصاد این بوده که دولت میزان منابع و مصارف خود را به سرعت برآورد کند و پس از این محاسبه بیش از آنکه در مورد قیمت ارز بحث شود در مورد راه‌حل‌های تامین منابع ارزی بیشتر برای دولت گفت وگو صورت گیرد. پس از او محمد نهاوندیان معاون اقتصادی دولت تحلیل خود را ارائه می‌دهد و در نهایت قیمت متوسط ارز را 4 هزار و 800 تومان تخمین می‌زند. ولی‌الله سیف رئیس وقت بانک مرکزی هم معتقد بود که نرخ ارز به طور متوسط تا مرز 5 هزار تومان رشد پیدا می‌کند.
مبنای نرخ گذاری ارز چیست؟
گروه دیگری روایت می‌کنند معاون اقتصادی رئیس جمهور، رئیس سازمان برنامه و معاون اول رئیس جمهور خواهان ارائه یک نرخ «فریز شده» می‌شود. پس از این رئیس جمهور از اعضای حاضر در نشست می‌خواهد تا نرخ‌هایی پیشنهاد بدهند. اعداد 3 هزار و 800 تومانی، 4 هزار و 100 تومان، 4 هزار و 8 تومان و 5 هزار و 600 تومان بعد از این مطرح می‌شود و بازهم اعضا هر کدام شروع به ارائه تحلیل‌هایی پراکنده می‌کنند. در نهایت روحانی خواهان رای گیری در مورد یک نرخ واحد می‌شود. محمد نهاوندیان عدد 4 هزار و 800 تومان را پیشنهاد می‌دهد و بازهم رئیس دولت سوال می‌کند؛ مبنای این نرخ گذاری‌ها چیست: «چرا 3 هزار و 800 تومان یا 5 هزار و 800 تومان؛ نه.»
قیمت‌گذاری فریز شده ارز
بازهم بحث‌ها آغاز می‌شود ولی تأکید روحانی بر نرخی کمتر از ۴ هزار تومان بوده است. بحث در مورد نرخ جدید بازهم به نتیجه نمی‌رسد و درنهایت اکثریت حاضرین در نشست عدد ۴ هزار و ۱۰۰ تومان را پیشنهاد می‌دهند که با مخالفت کرباسیان وزیر وقت اقتصاد، آخوندی وزیر وقت راه و شهرسازی و مسعود نیلی مشاور اقتصادی رئیس‌جمهور مواجه می‌شود.
بیشتر بخوانید: مواجه سیاست ارزی با شکست
هر سه اینها قیمت‌گذاری فریز شده را بدون توجه به منابع ارزی محدود کشور بی‌ثمر می‌دانستند. مخالفت آنها بازهم اجازه نمی‌دهد هیئت دولت به نرخ واحدی برسد و درنهایت رئیس‌جمهور اعلام می‌کند در مورد نرخ ارز باید رأی‌گیری انجام شود و اکثریت اعضای دولت به عدد نهایی رأی می‌دهند ولی اکثریت قاطع نیست و بازهم رأی‌گیری مجدد و درنهایت افراد راضی و ناراضی رأی به عدد ۴ هزار و ۲۰۰ تومانی می‌دهند. این عدد توسط اسحاق جهانگیری به‌عنوان حد میانه اعداد پیشنهادی ارائه می‌شود. او نرخ ۴ هزار و ۱۰۰ تومان را که به نظر رئیس‌جمهور نزدیک‌تر بود توصیه می‌کند ولی درنهایت نرخ ۴ هزار و ۲۰۰ تومانی به تصویب می‌رسد.
