در دالان‌های پنهان شده در زیر مرکز بازدیدکنندگان عمومی شرکت مایکروسافت، آزمایشگاه‌های سری وجود دارند که به سختی چند نفر اجازه ورود به آن‌ها را کسب کرده‌اند.بعد از اینکه این افراد به این مرکز می‌رسند دستگاه هایی از مایکروسافت را میبینند که در واقع جسورانه‌ترین ساخته بر پایه ویندوز است؛ یک هدست هولوگرافیک.
انتظار داریم هولولنز بتواند ویندوز ۱۰ و نرم‌افزار‌های آن را اجرا کند. نرم‌افزار‌هایی که بر روی گوشی، تبلت، پی‌سی و کنسول بازی ایکس‌باکس اجرا می‌شوند و می‌توانند با هدست مخصوص مایکروسافت در راستای خط دید شما به صورت شناور قرار گیرند. با نرم‌افزار‌های هولوگرافیک، مایکروسافت سعی دارد شیوه فکر کردن ما درباره پردازش، بهره‌وری و ارتباطات را تغییر دهد. همانطور که Oculus (خریداری شده توسط فیس‌بوک) و گوگل سعی می‌کنند ما را به دنیای واقعیت مجازی وارد کنند، مایکروسافت نیز دوست دارد ما دنیا را تنها با یک هدست قرار گرفته روی چشم خیلی هیجان انگیز و کامل‌تر ببینیم، جایی که اطلاعات درباره هر چیز در جلوی چشم‌های ما در حال حرکت است و تنها وظیفه ما تمرکز بر روی آن‌ها است.
الکس کیپ‌من، رهبر توسعه و ساخت هولولنز، در طول کنفرانس شب چهارشنبه گفت: «ما درباره قرار دادن شما در یک دنیای مجازی صحبت نمی‌کنیم، ما رویایی فراتر از دنیای مجازی، فرای نمایشگر‌ها و فرای پیکسل‌ها را تصور می‌کنیم.» کیپ‌من حدودا از ۷ سال پیش در مایکروسافت مشغول به کار است. زمانی که او ایده دوربین حرکتی کینکت، که یک دستگاه برای انجام بازی‌های ویدیویی با واکنش نسبت به حرکات بدن بازیکن هست را مطرح کرد، کینکت به یکی از دستگاه‌ها با سریع‌ترین میزان فروش در طول تاریخ تکنولوژی تبدیل شد.
در طول پنج سال گذشته کیپ‌من بر برداشتن تکنولوژی مورد استفاده در کینکت تمرکز داشته و بالاخره این نوآوری را با دوربین‌های حرکت سنج قدرتمند اما ارزان، کنترل صوتی و سنسور‌های متعدد به یک عینک مخصوص و فوق‌العاده به نام هولولنز تبدیل کرده است.
مایکروسافت برای تحقق رویا‌های بلندپروازانه خود درباره تکنولوژی واقعیت افزوده دیشب هولولنز را معرفی کرد. زمانی که هدست هولولنز را بر روی چشم‌های خود قرار می‌دهید، تمام تصاویر مقابل شما به شکل سه بعدی شبیه سازی می‌شوند و شما می‌توانید ظاهر و ترتیب همه وسایل دنیای واقعی را که در دور و اطراف شما قرار دارند، تغییر دهید. HoloLens از دستورات صوتی نیز پشتیبانی می‌کند، تا محتوا را کپی کند یا یک کلون از شما بسازد. با این حال، هنوز مشخص نیست که چطور مایکروسافت می‌خواهد وعده‌ی مدیر عامل این شرکت در خصوص کاربردی بودن این دستگاه را در هر دو حوزه‌ی مصرفی و تجاری محقق کند. همچنین قیمت این محصول جالب در مراسم معرفی ناگفته ماند. با اینکه انتظار داریم همزمان با انتشار ویندوز ۱۰ هولولنز به بازار وارد شود اما نادلا در مراسم پرسش پاسخ فقط به این گفته که «محصول به شکلی قیمت گذاری خواهد شد که مصرف کننده عادی هم بتواند آن را تهیه کند»، بسنده کرد. اگر بخواهیم قیمت رقیب‌های این هدست را در نظر بگیریم می‌توانیم به Oculus Rift با قیمت ۲۰۰ تا ۴۰۰ دلار و هدست Gear VR سامسونگ با قیمت نزدیک به ۳۵۰ دلار اشاره کنیم.
تکنولوژی واقعیت افزوده در خدمت علم پزشکی
پژوهشگران دانشگاه کارولینای‌جنوبی با به‌کارگیری تکنولوژی واقعیت افزوده، نرم‌افزاری برای هولولنز طراحی کرده‌اند که موانع دنیای واقعی را به‌صورت حجم‌هایی متشکل از مش‌های مثلثی و رنگ‌های معرف فاصله‌ی مانع تا کاربر نمایش می‌دهد.
التهاب رنگ‌دانه‌ای شبکیه یا رتینیت پیگمنتوزا (Retinitis pigmentosa یا RP) نام عمومی گروهی از بیماری‌های پیش‌رونده‌ی عمدتا وراثتی است که در اغلب موارد به نابینایی بیمار منتهی می‌شوند. دژانره‌شدن و مرگ تدریجی سلول‌های نوری در این بیماری کاهش دید در شب یا نور کم را به‌دنبال دارد و در مراحل پیشرفته‌تر، به کاهش دید محیطی (جانبی) بیمار منجر می‌شود. اغلب مبتلایان در مراحل پیشرفته‌تر این بیماری امکان تشخیص موانع و فواصل نسبی آن‌ها را به‌ویژه در نور کم ندارند و به استفاده از عصا ناچار هستند. ازآنجاکه تاکنون روش درمان قطعی برای این دسته از بیماری‌ها ارائه نشده، بخشی از تلاش‌های پژوهشگران همچنان معطوف به ابداع روش‌هایی برای استفاده از تکنولوژی‌های روز به‌منظور بهبود قدرت بینایی مبتلایان است.
اخیرا گروهی از محققان دانشگاه کارولینای‌جنوبی به سرپرستی پروفسور آناستازیوس انجلوپولوس، نرم‌افزاری برای هولولنز ۱ طراحی کرده‌اند که موانع دنیای واقعی را به‌صورت حجم‌هایی متشکل از مش‌های مثلثی و به رنگ‌های معرف فاصله‌ی مانع تا کاربر نمایش می‌دهد. محاسبات ریاضی مربوط به محل قرارگیری رئوس مثلث‌ها و چگونگی اتصال آن‌ها را الگوریتم SLAM داخلی هولولنز انجام می‌دهد و نرم‌افزار رنگ هر قسمت از مش را بسته به میزان فاصله‌ی مانع تا کاربر و برمبنای داده‌های دوربین تشخیص عمق تعبیه‌شده در لبه‌ی بالایی هولولنز تنظیم می‌کند.SLAM یا Simultaneous Localization and Mapping به‌معنای مکان‌یابی و نقشه‌برداری همزمان است. در سیستم‌های کامپیوتری، ربات‌ها، پهپادها یا اتومبیل‌های خودران، حل مسئله‌ی SLAM به‌معنای ارائه‌ی الگوریتم‌ها و روش‌های محاسباتی به‌منظور شناسایی محیط کاملا ناشناخته‌ی اطراف ازطریق سیستمی متحرک و تعیین همزمان موقعیت مکانی از‌پیش‌نامعلوم خود در این محیط است.
بیشتر بدانید:تکنولوژی آینده در دستان واقعیت مجازی و افزوده
برای مثال، در مد Mobility که هدف، جلوگیری از برخورد بیمار با موانع موجود در مسیر است، اشیائی که در فاصله‌ی کمتر از ۰.۹ متری دوربین قرار دارند، به رنگ سفید نمایش داده می‌شوند. همچنین، اشیائی که در فاصله‌ی بیش از ۰.۹ و کمتر از ۱.۲ متری دوربین قرار دارند، به رنگ سبز به تصویر کشیده می‌شوند و اشیائی که در فاصله‌ی ۱.۲ تا ۱.۵ متری دوربین قرار دارند، به رنگ آبی نشان داده می‌شوند و اشیائی که در فاصله‌ی ۱.۵ تا ۱.۸ متری دوربین قرار دارند، به رنگ قرمز نمایش داده می‌شوند.
افزون‌براین، در مد Grasp که هدف، افزایش توانایی بیمار در تشخیص اشیاء و به‌دست‌گرفتن آن‌ها است، اشیائی که در فاصله کمتر از ۱۵.۲ سانتی‌متری قرار دارند به‌رنگ سفید نشان داده می‌شوند و اشیائی که در فاصله‌ی ۱۵.۲ تا ۳۰.۵ سانتی‌متری دوربین قرار دارند، به رنگ سبز به نمایش درمی‌آیند. همچنین، اشیائی که در فاصله‌ی ۳۰.۵ تا ۴۵.۷ سانتی‌متری دوربین قرار دارند، به رنگ آبی به تصویر کشیده می‌شوند و اشیائی که در فاصله‌ی ۴۵.۷ تا ۶۱ سانتی‌متری دوربین قرار دارند، به رنگ قرمز نمایش داده می‌شوند.
تابستان ۲۰۱۸، این سیستم روی ۱۰ بیمار مبتلا به RP آزمایش شد و در تست عبور از میان موانع که به تأیید سازمان غذا و داروی آمریکا نیز رسیده است، استفاده از هدست در مد Mobility، کاهش ۵۰ درصدی برخورد بیماران با موانع را به‌دنبال داشت. همچنین& برای تست عملکرد سیستم در مد Grasp، از بیماران خواسته شد میله‌ای چوبی را که پشت چهار میله‌ی دیگر و درمقابل پس‌زمینه‌ای به رنگ سیاه قرار داشت، بدون برخورد دست با میله‌های جلویی بردارند. استفاده از هدست در مد Grasp نیز، توانایی بیمار در تشخیص اشیاء و در‌دست‌گرفتن آن‌ها را تا ۷۰ درصد بهبود بخشید.
پروفسور انجلوپولوس امیدوار است به‌کارگیری تکنولوژی واقعیت افزوده به افزایش اعتمادبه‌نفس مبتلایان به RP در انجام امور شخصی روزمره منجر شود و پیشرفت‌های آتی در این حوزه، امکان زندگی مستقل را برای مبتلایان فراهم آورد.
