به‌نقل از روابط‌عمومی شبکه آی‌فیلم، به‌بهانه پخش مجدد سریال ماندگار «مختارنامه» رحمان باقریان درباره بازی در این سریال با آی‌فیلم به گفت‌وگو پرداخت.

بازیگر نقش «زربی» در «مختارنامه» گفت: آشنایی من با آقای میرباقری بزرگ‌ترین سعادت و افتخاری بود که نصیب من شد. این‌قدر ایشان غنی‌اند که تمایل دارم تمام لحظات را با ایشان بگذرانم. حتی زمانی که کار نمی­‌کنم. ولی شرایط زندگی و فضای کنونی اجازه نمی­‌دهد. من با ایشان از سریال «گر­گ­‌ها» آشنا شدم تا سریال «مختارنامه» که مجدداً این افتخار نصیبم شد و همکاری ما برای سال­‌های زیادی شکل گرفت و بسیار خرسند و خوشبختم که در یک کار ماندگار حضور داشتم.

باقریان با اشاره به اینکه «زربی» تنها کسی است که در کتاب «مختارنامه» نامش آمده و سندیت دارد، درباره این شخصیت افزود: این نقش بدون اسلحه و جنگجویی، یک عاشق اهل بیت است که به دیار مختار کوچ می‌­کند و در آنجا خدمتگزار مختار می­‌شود و رابطه حسنه‌ای میانشان ایجاد می­‌شود. این شخصیت اصالتاً لر است و در لفظ لری به طلا، زر می­‌گویند و زربی کنایه از زر بودن یا طلا بودن است.

وی درباره سکانسی که منجر به شهادت «زربی» شد، توضیح داد: سه یا چهار سکانسی که برای من خیلی ارزشمند بود مربوط به بخشی بود که زربی و رستم برای پیداکردن شمر با هم همسفر می‌شوند. بگو مگوهایی که بین آن دو ایجاد می‌شود برای من خیلی جذاب بود. در این سکانس با آقای اکبر زارع همبازی بودم و با راهنمایی‌های آقای میرباقری تلاش کردیم تا سکانس‌ها به خواسته ایشان نزدیک شود.

رحمانیان قلم جذاب و غنی داوود میرباقری را اولین عامل جذابیت این سریال دانست و تصریح کرد: بیننده در ابتدا مجذوب متن می­‌شود و بعد تصویر را می‌­بیند. ارادت ایرانیان به امام‌حسین‌(ع) نیز از دیگر عوامل جذاب‌بودن این  اثر بود. توانمندی بازیگران و طراحی دکور و لباس هم جذابیت کار را بالا برده به طوری که برای بیننده به یادماندنی شده است و در آخر تلاش‌­های آقای میرباقری بود. وقتی ساخت یک کار طولانی می‌شود خسته‌کننده می‌شود ولی این کار به قدری جذابیت داشت که این خستگی در کسی حس نشد.

ایفاگر نقش غلام مختار با اشاره به اینکه مردم احساساتشان را صادقانه ابراز می‌کنند، اظهار کرد: محبت مردم این‌قدر زیاد است که هر بار که سریال تکرار می‌شود، وقتی من را می‌بینند در مورد این سریال و این نقش با من صحبت می‌کنند. مردم آگاهانه و حرفه‌ای به کارها نگاه می‌کنند. به ظرایفی دقت می‌کنند که من گاهی گمان می‌کنم که با یک منتقد مواجهم.