به گزارش خبرنگار اجتماعی تیتربرتر؛ معاون امور جوانان وزارت ورزش و جوانان از اعطای تسهیلات اشتغالزایی برای اشتغال هفت هزار نفر از جوانان کشور در سال قبل خبر داد.
محمدمهدی تندگویان گفت: بارها بر لزوم اشتغال جوانان به عنوان بهترین ابزار در کاهش آسیب‌های اجتماعی و تشویق آنها به تشکیل زندگی تاکید کرده‌ایم.
تندگویان با بیان اینکه سال گذشته موفق شدیم از طریق تسهیلات اشتغالزایی برای جوانان شرایط بهتری را برای کارآفرینی فراهم کنیم، افزود: سال گذشته برای جوانان با عاملیت بانک رسالت زمینه اشتغال هفت هزار نفر از جوانان فراهم شد که این تسهیلات در قالب هزار و ۶۶۰ رسته کار اعطا شده است.
وی با اشاره به اینکه این تسهیلات در ۱۹ استان در اختیار جوانان قرار گرفته است، گفت: این تسهیلات در سال گذشته تنها شامل ۶ رسته کاری بود که امسال در ۲۲ رسته کاری اعطا می‌شود.
تسهیلات اشتغال زایی شهر تهران
از آنجا که اشتغال به کار جوانان در کشور ما از اهمیت خاصی برخوردار بوده و به رشد و توسعه اقتصادی کشور کمک شایانی می کند و برعکس بیکاری جوانان به عنوان یک معضل اساسی مطرح و قابل بحث است، پژوهشی با هدف «بررسی اثر بخشی آموزش های آماده سازی شغلی و کارآفرینی بر تمایلات کارآفرینی جوانان 20 تا 29 ساله داوطلب استفاده از تسهیلات اشتغال زایی شهر تهران» انجام شد. روش نمونه گیری این پژوهش تصادفی چند مرحله ای بود که 300 نفر به عنوان گروه نمونه به طور تصادفی از لیست متقاضیان ثبت نام شده در صندوق حمایت از فرصت های شغلی انتخاب شده بودند. پس از انجام پیش آزمون، از میان آنها 150 نفری که از آمادگی های شغلی و تمایلات کارآفرینی پایین تری برخوردار بودند مشخص شدند. سپس از میان 150 نفر، تعداد 80 نفر (40 نفر پسر و 40 نفر دختر) به طور تصادفی به عنوان گروه نمونه تحقیق انتخاب شدند و تحت آموزش های آماده سازی شغلی و کارآفرینی به مدت 40 ساعت قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل دو پرسشنامه بود، اولی اطلاعات فردی و قابلیت های شغلی و حرفه ای آزمودنی ها را مورد پرسش قرار می داد و محقق ساخته بود و دیگری پرسشنامه ارزیابی کارآفرینی با سه زیر مقیاس انگیزه پیشرفت، ارزیابی عادات کاری و کارآفرینی بود. یافته های پژوهش نشان می دهد که آموزش های آماده سازی شغلی و کارآفرینی اثر معناداری بر تمایلات کارآفرینی جوانان متقاضی استفاده از تسهیلات اشتغال زایی شهر تهران دارد. ضمنا تفاوت معناداری بین متقاضیان دختر و پسر از لحاظ تمایلات کارآفرینی مشاهده شده، به بیان دیگر تمایلات کارآفرینی پسران بیشتر از تمایلات کارآفرینی دختران است. علاوه بر این، سطح تحصیلات عامل اثرگذاری بر ایجاد و افزایش تمایلات کارآفرینی متقاضیان استفاده از تسهیلات اشتغال زایی است. این بدان معناست که بیشترین تمایلات کارآفرینی ابتدا در میان افرادی که دارای مدارک کارشناسی (لیسانس) هستند، سپس در افرادی که دوره کاردانی (فوق دیپلم) را گذرانده اند و در انتها در افراد دیپلمه مشاهده شده است.
اشتغال زایی برای جوان بیکار
یکی از بزرگترین مشکلات هر جامعه‌ای معضل بیکاری است که بسیار خطرناک است. همه انسانها برای گذراندن زندگی خود نیاز به تلاش و فعالیت دارند. نیازهای فردی و اجتماعی افراد در گرو کار و تلاش است و جامعه نیز برای گرداندن چرخ تولید در تمامی عرصهها به نیروی کار نیاز دارد. در واقع بدنهی اجتماع از وجود هرگونه نقص در هر گوشهای از این پیکر، آسیب میبیند.
چند صباحی است که صداوسیما با رویکرد اشتغالزایی و کارآفرینی خودجوش، گزارش هایی را پخش میکند یا برنامه هایی را تولید می کند که در آنها جوانانی اقدام به راه اندازی کسب و کارهایی کرده اند و حالا وضع مالی شان از این رو به آن رو شده است. برنامه پایش با اجرای کیا داوود اسفندیاری و یا بعضی آیتم های برنامه ثریا با اجرای محسن مقصودی از این دست برنامه هاست. معمولاً هم این گونه است که از کارآفرین مورد نظر گزارشی تهیه می شود و از وضعیت قبل از موفقیت و بعد از موفقیتش مقایسه ای صورت میگیرد و نتایج ارزنده تلاش ها و زحماتش که حالا به ثمر نشسته به نمایش درمی آید. نتایجی از قبیل موفقیت شغلی، کسب درآمد مناسب، ازدواج، خانواده، خرید خانه، وضع مالی، صحبت با پدر و مادر و همسر و رضایت آنها از وی، رضایت کارکنان شرکتش از اینکه برای آنها اشتغال زایی صورت گرفته و خلاصه همه چیزهای خوبی که یک جوان بیکار به عنوان آمال و آرزوی خود به آن نگاه می کند.
تا اینجای کار قصد و نیت سازندگان و دست اندرکاران به این صورت است که این فرهنگ ترویج شود که نباید دست روی دست گذاشت و به امید به دست آوردن یک میز و صندلی در یک پست و مقام دولتی روز را شب کرد. این فرهنگ را ترویج می کند که خودت باید دست روی زانوهایت بگذاری و برای خودت کسب و کاری فراهم کنی وگرنه الان وضعیت استخدام دولتی مثل دهه های قبل نیست. زمانی که دولت به سرعت در حال رشد بود و نیاز به استخدام نیروی تحصیلکرده و فارغ التحصیل دانشگاهی داشت و معمولاً بعد از فراغت از دانشگاه میشد بعد از چند ماه در یک نهاد دولتی یک شغل مناسب به دست آورد. این برنامه ها این طور میگویند و البته درست هم می گویند که الان دیگر آن زمان نیست و خودت باید به فکر ایجاد اشتغال باشی...
تا اینجای کار درست و خیلی هم خوب. در نیت و اهداف درست برنامه سازان هم شکی نیست. اما این همه ماجرا نیست. چون این راه مسیری خطرناک است و بازار بی رحم است. مخصوصاً برای جوان تازه فارغ التحصیلی که آشنایی با بازار و شرایط آن ندارد. اگر این کار در بحث تولید یک محصول باشد که بدتر. اصلاً اینطوری نیست که یک نفر تصمیم بگیرد یک محصولی را تولید کند و با گرفتن مثلاً یک وام بانکی چند دستگاه بخرد و محصولش را در بازار به فروش برساند و کسب سود کند. خیر... اینطور وارد بازار شدن خطرناک است. بی گدار نباید به آب زد. چون فقط نشان دادن در باغ سبز به جوان درمانده از یافتن شغل و امیدوار کردن او به رسیدن به پیروزی در مسیری که اطلاعی از کم و کیف آن ندارد نوعی جفاست. ترغیب به پرواز بدون آموزش است. امروزه کارآفرینی خودش یک تخصص است و دارای رشته دانشگاهی برای خودش است.
بازار سنجی برای دانستن نیاز بازار به یک محصول و کشش بازار، پیش بینی حجم بازار یک محصول، شناسایی رقبای بلفعل و بلقوه، پیش بینی رفتار رقبا بعد از ورود به بازار، دانستن نیاز و میل مشتری و مصرف کننده ، شناسایی بازارهای شناخته نشده و بلقوه، شناسایی میزان تحمل در تکانه ها و نوسانات اقتصادی و موارد دیگر تنها در زمینه بازار آن محصول است. در زمینه تولید مواردی مثل تامین سرمایه اولیه و تامین ماشین الات و حفظ زنجیره تامین پشتیبانی تولید، تهیه طرح سودآوری اقتصادی محصول، شیوه های تامین و حفظ سرمایه در گردش، میزان نیاز به نقدینگی برای حفظ رقابت و بقا در تولید، میزان ارزش افزوده و ارزش خلق شده در فرآیند تولید، ایجا مزیت رقابتی در برابر محصول رقبا و موارد دیگر از جمله موارد مربوط به تولید است.
در سالیان اخیر افرادی که بدون اطلاع و آموزش وارد بازار شدند معمولاً ضربه خورده اند. حمایت از شرکتهای دانش بنیان، ایجاد پارک های علم و فناوری، ایجاد مراکز خلاقیت و شکوفایی و مراکز رشد و صندوقهای کارآفرینی، شرکتهای شتاب دهنده استارتاپی، مراکز مشاوره و رشد کارآفرینی و موارد مشابه دیگر طی سالیان گذشته تلاش هایی بوده است برای حمایت از طرح های اشتغال آفرین و کاهش آسیب های محتمل به کارآفرینان. چرا که در هر صورت شغل هم باید ایجاد شود و هم باید حفظ شود. و در هر صورت بیکاری بهتر است از بیکاری و بدهکاری توامان!
پس قبل از هر اقدامی جهت کارافرینی و خوداشتغالی بهتر است با مراکز حمایتی مثل مراکز مشاوره کارآفرینی، صندوق های حمایتی پارکهای علم و فناوری و ... آشنا شد و از طرح های حمایتی آنها اطلاع حاصل کرد تا در گردابهای بازار گرفتار نشد، مخصوصاً با وضعیت و شرایط امروز!
