برخی از شرکت‌های بزرگ تولید‌کننده بستنی‌ در کشورمان در ترکیبات ساخت بستنی‌ از "اسیدهای چرب وارداتی" استفاده می‌کنند؛ این چربی‌ها اگر منشأ گیاهی داشته باشد به‌روی محصول کلمه "پلنت" درج می‌شود و اگر عنوانی درج نشود می‌تواند به‌معنای منشأ "خوکی" باشد!

"بستنی" نوعی دسر منجمد و مزه‌دار است که باید شامل حداقل 10 درصد چربی شیر باشد و مقدار این چربی می‌تواند از 10 تا 16 درصد تغییر یابد که معمولاً بستنی‌ها، حاوی 14 درصد چربی شیر هستند.

همچنین بستنی می‌تواند شامل دیگر انواع لبنیات مثل خامه باشد که به‌همراه مواد شیرین‌کننده و طعم‌دهنده تهیه می‌شود.

مطالب مرتبط : (عکس) فروش گلاب ویژه با پودر طلا!

ماجرای چربی خوک در بستنی های ایرانی چیست

بر اساس اطلاعات به‌دست‌آمده از برخی از شرکت‌های بزرگ تولید‌کننده بستنی‌ در کشورمان، این شرکت‌ها در ترکیبات ساخت بستنی‌ از "اسیدهای چرب وارداتی" استفاده می‌کنند که این اسید‌ها در اروپا با شناسه E471 و E472 شناخته می‌شوند و منشأ حیوانی و گیاهی دارند.

این چربی‌ها اگر منشأ گیاهی داشته باشد به‌روی محصول کلمه "پلنت" درج می‌شود و اگر عنوانی درج نشود به‌معنای منشأ حیوانی و انحصاراً منشأ "خوکی" است.

متأسفانه شرکت‌های ایرانی تولید‌کننده بستنی در این زمینه اطلاعات درستی در اختیار دستگاه‌های نظارتی قرار نمی‌دهند مضافاً بر اینکه بر اساس "قانون نظارت شرعی بر صید و ذبح" مصوب 1387 مسئولیت نظارت شرعی در کشور با حوزه‌های نمایندگی ولی فقیه در سازمان‌های جهاد کشاورزی استان‌ها است و محدوده نظارت این حوزه‌ها نیز منحصر به کشتارگاه‌ها و شرکت‌های بزرگ فرآورده گوشتی است و به‌دلیل اختلافی که میان این قانون و آئین‌نامه اجرایی آن در مورد محل پرداخت هزینه ناظرین شرعی وجود دارد، در برخی از استان‌ها، عملاً نظارتی به‌روی محصولات شرکت‌های فرآوری گوشت اعمال نمی‌شود!

با این حال اینجانب به‌عنوان مسئول حوزه نمایندگی ولی‌فقیه در استان البرز با شگرد‌های مختلف تلاش کرده‌ام که این نظارت را به هر طریق ممکن حفظ کنم.

ذکر این نکته لازم است که بر اساس اقدامات صورت‌گرفته ذیل سازمان کنفرانس اسلامی، مسئولیت نظارت بر "محصولات حلال" به سازمان استاندارد کشورهای اسلامی سپرده شده اما این اقدامات در ایران در حد یک‌سری توافقنامه‌های کلی راکد مانده است.

بنابراین در حال حاضر، نظارت بر حلال بودن محصولات شرکت‌های تولید‌کننده بستنی‌ هیچ متولی مشخصی ندارد! امیدوارم روزی در مجلس شورای اسلامی، قانون جامعی تصویب شود که محدوده نظارت شرعی در ام‌القرای اسلامی شامل هر نوع محصول غذایی و دارویی تولید داخل و وارداتی بشود.

"حجت‌الاسلام علی ارجمند عین‌الدین"

مطالب مرتبط : وقتی یک کیک بستنی جاذبه گردشگری در جهان می‌شود

چربی خوک چیست

چربی خوک یا پیه خوک، چربی خوک اهلی می‌باشد که در بسیاری از غذاها به عنوان چربی پخت‌وپز و روغن تردکننده شیرینی مورد استفاده قرار می‌گیرد یا با مالیدن بر روی نان همچون کره مصرف می‌شود. استفاده از این کره در غذاهای معاصر تقلیل یافته، با این حال در میان آشپزها و نانوایی‌های معاصر این پیه یکی از بهترین انتخاب‌ها می‌باشد. قابلیت‌های آشپزی این چربی تا حدودی وابسته به این است که چربی از چه بخشی از حیوان گرفته شده است و شیوه تولید آن چگونه بوده است.

تاریخچه بستنی

درست شدن بستنی به احتمال زیاد به امپراتوری هخامنشی حدود ۵۰۰ سال قبل از میلاد باز می‌گردد. ایرانیان در زمان هخامنشیان تابستانها بستنی با طعم‌های زعفرانی، میوه‌ای و طعم‌های دیگر مصرف می‌کردند. بر اساس شواهد همچنین حدود 4۰۰ سال قبل از میلاد ایرانیان چیزی شبیه فالوده‌های امروزی داشته‌اند که با گلاب مصرف می‌کردند

انواع بستنی

بستنی دارای تنوع‌های گوناگونی است. مانند بستنی‌های سنتی، بستنی‌های ایتالیایی یا میوه‌ای، میلک شیک‌ها و بستنی‌های یخی.

قدمت دسرهای یخی در چین به ۴ هزار سال قبل می‌رسد. یک نوع از این دسرها با قرار دادن سنگ نمک و برف در جداره‌های ظروف حاوی شربت تهیه می‌شد (نمک باعث می‌شود دمای یخ‌زدن آب به زیر صفر برسد) و نوع دیگری با قرار دادن شیر، برنج کاملاً پخته به همراه ادویه در داخل برف تهیه می‌شد. بستنی یخی هم با آب‌میوه، عسل و ادویه درست می‌شد. این دسرهای یخی از مسیرهای تجاری وارد ایران هم شدند. همچنین حدود ۴ هزار سال پیش در ایران دسر یخی فالوده با استفاده از یخ، گلاب، آرد برنج رشته‌ای و زعفران و طعم‌دهنده‌های دیگر ساخته می‌شد.

بستنی ایرانی

نوعی بستنی با نام بستنی سنتی یا ایرانی در ایران رواج دارد که دارای طعم زعفران و رنگ زرد می‌باشد. این بستنی همراه با خلال پسته و تکه‌های بزرگ خامه‌است و طرفداران زیادی دارد. اکبر مشتی یکی از اولین کسانی بوده که در ایران بستنی فروشی داشته‌است. بستنی اکبر مشتی با نوع خارجی آن بسیار متفاوت بود. ایرانی‌ها استفاده از گلاب و زعفران را بر ثابت کننده‌ها ترجیح می‌دادند.

پیش از این بستنی‌های سه رنگ در بسیاری از شهرها رواج داشت که رنگ زرد آن زعفرانی، سفید آن وانیلی و رنگ قهوه‌ای دارچینی بود که توسط استاد بستنی ساز این سه رنگ به هم چسبیده و در ظروف یک بار مصرف فروخته می‌شدند.

خبرنگار : امیرحسین بذلی