به گزارش تیتربرتر، حمیدرضا صدر در خبرآنلاین نوشت: «ماه ژوئیه سالگرد درگذشت زدراکف رایکف، مربی بزرگ باشگاه تاج / استقلال است‌؛ مربی‌ای که تاریخ آبی‌پوش‌ها را در نیمه اول دهه پنجاه شمسی ورق زد و یادگارهای بزرگی برای فوتبال ایران ب. جا گذاشت.

در جام جهانی ۱۹۵۸ برای یوگسلاوی یک گل به پاراگوئه زده بود. با پیراهن ویووونید نووی ساد به میدان رفته و می‌گفت در دیداری برابر رم در حالی که تیمش سه گل دریافت کرده، چهار گل به رم زده. رایکف پس از رهبری نووی ساد راهی تهران شد و پس از نشستن روی نیمکت تیم ملی بزرگسالان و تیم ملی جوانان راهی تاج شد و با جوانگرایی و تمرینات متفاوت و ترکیب قریحه فردی با بازی گروهی مردانش همه چیز را دگرگون کرد. تاج با او قهرمان آسیا شد. او و آلن راجرز در پیکان و بعد پرسپولیس نخستین مربیان خارجی باشگاه‌های ایران بودند و هر دو عاشق ایران شدند. با این وصف وقتی رایکف در ۱۹۷۶ فروتنانه با ایران وداع کرد، قلبش از بی‌مهری‌ها شکسته بود. مثل همیشه بد بدرقه بودیم و پس از آن هم هرگز احوالش را نپرسیدیم.

رایکف در ژوئیه ۲۰۰۶ در مکزیکوسیتی درگذشت. در ۷۶ سالگی. دورانی که طی فروپاشی یوگسلاوی همه چیزش را از دست داده و کنار دخترش لیدیا زندگی می‌کرد. لیدیا که روزگاری قهرمان شنای بود و در تهران، فارسی سخن گفتن را هم آموخته بود.

این عکس را در آرشیو کیهان ورزشی یافتم. تصویر پرشوری از فوتبال آن سال‌ها که لبالب از انرژی است. رایکف آن وسط ایستاده. منصور رشیدی پشت سرش و محمدی دست به جیب در سوی راستش. علیرضا حاج‌قاسم به منصور پورحیدری نوشیدنی داده و عباس نوین‌روزگار در سوی چپ تصویر قرار گرفته. عزت جانملکی هم آن پایین در سمت راست نشسته… و رایکف با تب و تاب حرف می‌زند.

آسمان به خواب رفته و ستاره‌ها، بی‌صدا به ماه خیره شده‌اند. نگاه می‌کنند و نگاه….

یادش گرامی باد.»