به گزارش تیتربرتر، سال 86 بود که اداره میراث فرهنگی پاوه در راستای اجرای برگزاری دوره‌های مستمر آموزش صنایع دستی در روستاهای مختلف شهرستان، کلاس آموزش گیوه بافی را در روستای "میوان" برگزار کرد. هرچند زنان روستا با شور وعلاقه بسیار این دوره آموزشی را پشت سرگذاشتند و این هنر اصیل دست ساز را به خوبی فرا گرفتند، اما با گذشت یک سال از برگزاری این دوره آموزشی سه ماهه، شور و شوق این زنان هنرمند فروکش کرد، چرا که تولیدِ بدون فروش برای آنان هزینه هایی در بر داشت که از پس آن بر نمی آمدند.

در میان بانوان هنرآموز در این کلاس‌ها، بانوی جوانی بود که نخواست هنری که با اشتیاق آن را فراگرفته را به این زودی و تنها به این دلیل که بازاری برای فروش تولیداتش ندارد کنار بگذارد و بعدها به مرور زمان گرد فراموشی در ذهنش روی آن بنشیند، برای همین به دنبال گرفتن وامی افتاد تا کسب و کاری را شروع کند.

دوندگی‌ها نتیجه داد و او توانست یک میلیون تومان تسهیلات بگیرد و کار تولیدش را در خانه با دستان هنرمندش آغاز کند.

"اولین گیوه هایی را که با این وام تولید کردم با قیمت مناسبی به خویشاوندان و آشنایانمان فروختم و توانستم در مدت کوتاهی یک میلیون را به سه میلیون تومان تبدیل کنم" این ها را فرشته حسینی همین بانوی کارآفرین پاوه ای به خبرنگار ایسنا منطقه کرمانشاه می گوید و در ادامه در خصوص راهی که برای رونق کسب و کارش طی کرده توضیح می دهد.

وی گفت: پس از آنکه سه میلیون تومان را به دست آوردم، دوباره مواد اولیه خریدم و شروع به تولید کردم و همزمان از طریق چند مغازه کار بازاریابی محصولات را نیز انجام می دادم. خوشبختانه مغازه‌ها پس از دیدن کارهایم قبول کردن محصولاتم را خریداری کنند. برای همین‌ تصمیم گرفتم چند بانوی دیگر را که در کلاس آموزشی با من شرکت کرده بودند را به عنوان کمک وارد کار کنم.

این بانوی کارآفرین افزود: از آنجایی که مغازه های خریدار محصولاتم راضی بودند و بخش بسیاری از تولیداتم را به دیگر شهرستان ها و به صورت غیررسمی به عراق  صادر می کردند، سطح کارم را گسترده تر کردم و علاوه بر بکارگیری اکثر زنان روستای "میوان" زنان چند روستای دیگر چون روستاهای بانه وره، نسمه و حتی شهر پاوه را نیز وارد کار کردم.

وی اضافه کرد: هرچند بخشی زیادی از گیوه هایی که تولید می کردیم به عراق صادر می شد، اما باتوجه به اینکه پای دلال‌ها در میان بود، سود کمی به جیب من و سایر زنان تولید کننده می رسید، لذا دست به ایجاد یک تعاونی زدیم و تمام 75 بانویی که با آنها کار می کردم را عضو این تعاونی کرده و بصورت مستقیم با بازرگانان عراقی ارتباط گرفتم. البته صادراتی که به عراق داریم هنوز به صورت غیر رسمی است که در تلاش برای گرفتن مجوزهای لازم جهت صادرات رسمی هستیم.

حسینی از خلاقیتی که برای اولین بار در تولید گیوه به خرج داده که با استقبال گسترده عراقی ها هم مواجه شده می گوید و تشریح کرد: از قدیم الایام گیوه‌ها و به ویژه گیوه‌های مردانه را به رنگ سفید تولید می کردند، اما پس از اینکه در کارم توانستم ثباتی رضایت بخش داشته باشم، تصمیم گرفتم برای اولین بار گیوه را با طرح‌ها و رنگ‌های مختلفی تولید کنم، لذا در این رابطه گیوه‌هایی را خودم تولید و به دیگر زنانی که در کارم مشارکت دارند نیز نحوه تولید آنها را آموزش دادم. استقبالی که از این نوع گیوه ها شد برایم غیر قابل پیش بینی بود.

وی تاکید کرد: طراحی جدید این گیوه ها باعث شد که گرایش زنان نیز به پوشیدن این گیوه ها چند برابر شود.

 این بانوی پاوه ای با بیان اینکه تولید هرجفت گیوه بین چهار تا هفت روز طول می کشد، گفت: در شش ماه انتهایی سال گذشته باتوجه به سفارشات زیادی که از عراق داشتیم حدود هزار جفت گیوه تولید و به این کشور صادر کردیم، اما معمولا هر فصل سال بین 300 تا 400 جفت تولید می کنیم.  

وی تصریح کرد: تورهای گردشگری توریست‌هایی را از کشورهای دیگر به ویژه کشورهای اروپایی به روستای میوان می آورند تا ضمن بازدید از تعاونی ما، از گیوه های تولیدی هم خریداری کنند.

حسینی از تلاش برای ثبت برند گیوه تولیدی خودش خبر داد و گفت: خوشبختانه موافقت های اولیه را برای ثبت برند گیوه میوان گرفته‌ام و امیدوارم در آینده ای نزدیک این امر هرچه سریعتر تحقق پیدا کند.

وی در پایان عنوان کرد: هرچند طی این سال‌ها راهی سخت را طی کردم، اما خوشبختانه در این راه که امروز حاصل آن را می بینم یاورانی همچون خانواده‌ام و رئیس میراث فرهنگی شهرستان پاوه را داشتم که همواره قدردان آنها هستم.