تیتربرتر، در حالی که در طول تاریخ برگزاری جوایز اسکار برخی از برندگان پیش بینی می‌شد، اما برخی انتخاب‌های اعضای آکادمی موجب شگفتی و ناباوری در میان تماشاگران و منتقدان شده است، از فیلم «دره من چقدر سبز بود» (۱۹۴۱) که در حضور «همشهری کین»( که بسیاری از مورخان سینما آن را بهترین فیلم تمام دوران می‌دانند)، اسکار بهترین فیلم را کسب کرد تا همین چند سال پیش که فیلم «انگل» (۲۰۱۹) توانست فیلم «۱۹۱۷» را شکست دهد.
در آستانه برگزاری نود و ششمین دوره جوایز سینمایی اسکار که خود نیز می‌تواند همراه با شگفتی‌هایی برای مخاطبان باشد، ورایتی به ناباورانه‌ترین شگفتی‌ها در طول تاریخ برگزاری این رویداد سینمایی پرداخته است.
کسب اسکار در ۵ دقیقه
کسب اسکار توسط «بیاتریس استرایت» برای نقش‌آفرینی درخشان در فیلم «شبکه» به عنوان یکی از برجسته‌ترین دستاوردها در تاریخ جوایز اسکار شناخته می‌شود. استرایت در فیلمی به کارگردانی سیدنی لومت در سال ۱۹۷۶ نقش لوئیز شوماخر، همسر یکی از مدیران شبکه را ایفا کرد. چیزی که واقعاً شگفت‌انگیز است این است که او تنها با پنج دقیقه نقش‌آفرینی عملکردی قدرتمند ارائه کرد و توانست این جایزه را در رقابتی سخت با «جودی فاستر» برای بازی در فیلم معروف «راننده تاکسی» و «ایپر لوری» برای فیلم کلاسیک و ترسناک «کری» به دست آورد.
پیروزی استرایت، در کنار موفقیت «پیتر فینچ» و «فی داناوی» در شاخه‌های بازیگر مرد و زن، فیلم «شبکه» را به عنوان یکی از سه فیلمی در تاریخ جویز اسکار تبدیل کرد که سه جایزه بازیگری را به دست آورده است. این فیلم با وجود موفقیت در مسابقات بازیگری، جایزه بهترین فیلم را به درام ورزشی «راکی» واگذار کرد
جوانی که چهار غول برنده اسکار را شکست داد
«آدرین برودی» در حالی با کسب جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد، تماشاگران را بهت‌زده کرد که جک نیکلسون (درباره اشمیت)، مایکل کین (آمریکایی آرام)، نیکلاس کیج (اقتباس) و دانیل دی لوئیس (دارو دسته‌های نیویورک) ) چهار بازیگر پرافتخار سینما که سابقه کسب حداقل یک اسکار را در کارنامه داشتند رقبای او بودند. برودی با ۲۹ سال، جوان‌ترین برنده شاخه نقش اصلی مرد در تاریخ جوایز اسکار است، رکوردی که در اسکار ۲۰۲۴ هم شکسته نخواهد شد. فیلم «پیانیست» نیز در آن شب با کسب جایزه بهترین کارگردانی برای رومن پولانسکی (در مقابل راب مارشال و مارتین اسکورسیزی) و همچنین فیلمنامه اقتباسی، شگفتی‌ساز شد.
کسب اسکار بدون کمترین سابقه
در تاریخ مراسم اهدای جوایز بزرگ از جمله گلدن گلوب، بفتا، انجمن بازیگران و انتخاب منتقدان، یک مورد منحصر به فرد وجود دارد: اعطای جایزه اسکار به «مارسیا گی هاردن» برای ایفای نقش در فیلم «پولاک» اولین تجربه کارگردانی اد هریس در سال ۲۰۰۰ در حالی رقم خورد که او تنها بازیگری نام گرفت که جایزه اسکار را بدون کسب حتی نامزدی در دیگر جوایز مهم سینمایی به خانه می برد. نامزدی هاردن به خودی خود یک شاهکار شگفت‌انگیز بود، زیرا او از رقبای قدرتمندی مانند «جنگ زئی» (ببر خیزان، اژدهای پنهان)، کاترین زتا جونز (قاچاق) و کیت وینسلت (قلم‌پرها) پیشی گرفت. بسیاری پیش‌بینی می‌کردند که بازی دوست‌داشتنی کیت هادسون در فیلم «تقریباً معروف» یا جودی دنچ در «شکلات» نامزد اسکار شود، با این حال، این هاردن بود که به عنوان نامزد غیرمنتظره ظاهر شد.
هنگامی که نیکلاس کیج برنده جایزه اسکار نقش اصلی زن را اعلام کرد، این نه تنها یک دستاورد قابل توجه برای هاردن بود، بلکه این گمانه زنی را نیز برانگیخت که «اد هریس» نامزد بهترین بازیگر مرد برای ایفای نقش جکسون پولاک در این فیلم نیز می تواند برنده اسکار شود، با این‌حال، چنین امیدهایی در نهایت بر باد رفت.
جایزه‌ای که فکر می‌کردند اشتباه داده شده است
آکادمی اسکار در یکی از غیرقابل پیش‌بینی ترین انتخاب‌های خود جایزه خود را به «مارسیا تومی» برای درخشش در کمدی «وینی عموی من» اعطا کرد در حالی که چهره‌های کهنه‌کاری «جودی دیویس» (زن و شوهرها) و «ونسا ردگریو» (هواردز اند) امید به کسب جایزه شدند. این انتخاب شوکه کننده منجر به چندین دهه گمانه‌زنی‌های در مورد خطای رأی‌گیری یا خواندن نام اشتباه مجری شد که البته همه آنها رد شد.
وقتی خانم دیزی همه را شگفت‌زده کرد
«رانندگی برای خانم دیزی» یک فیلم کمدی بود که در شاخه بهترین کارگردانی نامزد نشد اما در عین ناباوری برنده شاخه بهترین فیلم شد در حالی که رقبای قدرتمندی چون «متولد چهارم جولای»، «انجمن شاعران مُرده» و «پای چپ من» را در مقابل داشت. این فیلم زندگینامه‌ای، داستان به ظاهر ساده سفر یک زن را در یک بازه زمانی ۲۵ ساله با راننده‌اش را روایت می‌کند. علیرغم پیش‌فرض ساده‌اش، «رانندگی برای خانم دیزی» انتظارات را زیر پا گذاشت و نه تنها جایزه معتبر بهترین فیلم را به دست آورد، بلکه سه جایزه دیگر از جمله جایزه بهترین بازیگر زن (جسیکا تاندی) را به دست آورد.
بازیگری که پدرخوانده دوم را شکست داد
در چهل و هفتمین دوره جوایز اسکار در سال ۱۹۷۵، «آرت کارنی» جایزه بهترین بازیگر مرد را برای بازی در فیلم جاده‌ای و تاثیرگذار «هری و تونتو» به خانه برد که در آن در نقش مردی مسن که با گربه خود به سفر می رود را بازی کرد. او برای کسب این جایزه ارزشمند بر چهره‌هایی چون آل پاچینو غلبه کرد که برای بازی در نقش مایکل کورلئونه در «پدرخوانده ۲» به طور گسترده مورد تحسین قرار گرفته بود و بسیاری انتظار داشتند که او جایزه را به دست آورد.
اولیویا کولمن در مقابل گلن کلوز «محبوب» شد
پیروزی «اولیویا کولمن» بر «گلن کلوز» (همسر) در اسکار یک شگفتی لذت بخش برای بسیاری بود. اگرچه بسیاری از صاحب نظران صنعت پیش بینی کرده بودند که گلن کلوز بازیگر کهنه کار که شش بار نامزد شده بود، سرانجام جایزه مورد انتظار خود را به دست آورد، اعطای جوایزی به کولمن در گلدن گلوب و بفتا برخی از صاحب نظران را به تردید انداخت. با این وجود، نقش‌آفرینی صمیمانه کولمن در کمدی سیاه «محبوب» ساخته یورگوس لانتیموس هم رای دهندگان و هم تماشاگران را مجذوب خود کرد. آنچه که اعطای اسکار به «اولیویا کولمن» را قابل توجه‌تر می‌کند این است که فیلم «محبوب» در ۹ شاخه دیگرش شکست خورده بود.
شکست برترین فیلم تاریخ سینما
«همشهری کین» اورسن ولز را بسیاری بهترین فیلم تمام دوران می‌دانند و با این حال این فیلم برنده شاخه بهترین فیلم نشد و رقابت را به فیلم «چه سرسبز بود دره من» واگذار کرد.
«چه سرسبز بود درهٔ من »، یک درام خانوادگی تلخ که در یک جامعه معدنی در ولز اتفاق می‌افتد، با داستان‌گویی احساسی و بازی‌های خیره‌کننده‌اش مخاطبان را مجذوب خود کرد. این فیلم به کارگردانی جان فورد، ,احساس بینندگان را برانگیخت و عمیقاً با مضامین سنت، فداکاری و انعطاف پذیری خود ماه‌ها پس از بمباران پرل هاربر مورد توجه قرار گرفت.
پیروزی شکسپیر در جنگ علیه رایان
بسیاری انتظار داشتند که درام جنگی حماسی استیون اسپیلبرگ با نام «نجات سرباز رایان» با بازیگران تمام ستاره خود به رهبری تام هنکس، جایزه اصلی را به خانه ببرد و با اعظای جایزه کارگردانی به اسپیلبرگ، همه چیز از پیش تعیین شده به نظر می رسید. با این حال، درام عاشقانه «شکسپیر عاشق» ساخته «جان مدن» پیروزی تکان‌دهنده‌ای را با کسب اسکار بهترین فیلم رقم زد و «جودی دنچ» بنیز تنها برای هشت دقیقه نقش‌آفرینی در این فیلم یکی از ۷ جایزه اسکار فیلم را به خود اختصاص داد.
فیلمی که تنها دو دقیقه برنده اسکار شد
در سال ۲۰۱۷، صحنه اسکار شاهد صحنه‌ای به یاد ماندنی بود زیرا «وارن بیتی» و «فی داناوی» ستاره های «بانی و کلاید» برای اهدای جایزه بهترین فیلم به روی سن رفتند و انتظار غالب این بود که موزیکال «لالالند» به کارگردانی دیمین شزل، به ویژه پس از برنده شدن جایزه کارگردانی و همچنین بازیگری (اما استون)؛ این جایزه را دریافت کند. با این میان «فی داناوی» با عجله «لالالند» را پس از نگاهی اجمالی به کارت برگزیده به عنوان برنده اعلام کرد، غافل از اینکه این در واقع پاکت بهترین بازیگر زن بود.این سردرگمی به سرعت حل شد و «جردن هوروویتز» تهیه‌کننده «لا لا لند» کارت صحیح را فاش کرد و تأیید کرد که فیلم «مهتاب» ساخته «بری جنکینز» برنده واقعی اسکار بهترین فیلم است.
