احمدحسین شریفی، مدرس سطوح عالی حوزه علمیه قم در کانال خود در ایتا نوشت:
مردان نظامی و مرزبانان جغرافیا به هنگام جنگ نظامی و ناامنی‌های مرزی، خواب و آسایش و آرامش را برخود حرام می‌کنند؛ زیرا می‌دانند که لحظه‌ای غفلت ممکن است به قیمت مرگ خود و دیگران تمام شود.
مردان و مرزبانان علم و فرهنگ و سیاست و اقتصاد و اخلاق چطور؟ مگر نه اینکه دشمنان دین و جامعه اسلامی همواره و بی‌وقفه در حال جنگ و قتال با جامعه اسلامی‌اند و تا زمانی که پرچم دین برپا باشد از این جنگ و مبارزه کوتاه نمی‌آیند: «وَ لا یَزالُونَ یُقاتِلُونَکُمْ حَتَّی یَرُدُّوکُمْ عَنْ دینِکُمْ إِنِ اسْتَطاعُوا» (بقره، ۲۱۷)؟
آیا در چنین وضعیتی که با یک جنگ شناختی و اقتصادی و فرهنگی تمام‌عیار مواجهه‌ایم، نباید خواب و آسایش و آرامش را برخود حرام کنیم؟ اگر ما خود را به خواب زده و از دشمن غافل شویم، به یقین دشمن ما در خواب نیست و لحظه‌ای چشم از ما بر نمی‌دارد: «إِنَّ أَخَا الْحَرْبِ، الْأَرِقُ؛ وَ مَنْ نَامَ لَمْ یُنَمْ عَنْه؛ مرد جنگی، بیدار است؛ و کسی که از دشمن آسوده بخوابد، دشمن نسبت به او نخواهد خفت»
گویا همین الان نیز فرمان جهاد #امیرمؤمنان(ع) خطاب به همه جامعه پیروان جاری و ساری است که:
«وَ لَا تَذُوقُوا النَّوْمَ إِلَّا غِرَاراً أَوْ مَضْمَضَةً؛ و مخوابید جز اندکی، یا لختی بخوابید و لختی بیدار مانید»
یعنی همانگونه که به هنگام وضو، اندکی آب در دهان ریخته و آن را مضمضه می‌کنید و فرو نمی‌برید، در حال جنگ نیز خواب را در حد مضمضه به چشمان خود برسانید. و نه در حد فرو بردن.
