محمد ایمانی، فعال رسانه، در کانال تلگرامی خود نوشت:
حذف کردن، آسان ترین کار است. اما مهم این است که پس از حذف، چه چیزی جایگزین می شود؟
برخی نمایندگان انقلابی در مجلس هفتم، تصورشان این بود که آقای حداد عادل به اندازه کافی همراه و انقلابی نیست. بنابراین او را دور زدند و در مجلس بعدی، سراغ آقای لاریجانی رفته و او را به ریاست رساندند.
اما به یکی دو سال نرسید که زاویه گرفتن ها و اختلافات میان طرفین شدت گرفت؛ تا جایی که حامیان سابق و لاریجانی، رو به روی هم صف آرایی کردند.
تنش ها تدریجا شدت گرفت. یکبار در جریان استیضاح وزیر رفاه و کار که علی مطهری از یک سو و سعید مرتضوی از سوی دیگر، به بد اخلاقی و بی حیثیت کردن مجلس و دولت منتسب به نیروهای انقلاب در زمستان سال ۱۳۹۱ پرداختند. (هر دو سر ماجرا به خاطر بی اخلاقی و کشاندن اختلافات به افکار عمومی، مورد سرزنش رهبر انقلاب قرار گرفتند).
سود این منازعه را طیف روحانی/ خاتمی در انتخابات ۱۳۹۲ بردند. جالب این که مطهری نوبت اولی که به مجلس راه یافت، با اصرار آقای احمدی نژاد و سهمیه او در ائتلاف اصولگرایان بود. نوبت دوم تنش ها، بر سر برجام بود و ماجرایی که میان لاریجانی و حامیان سابق پدید آمد.
برخی دوستان در آستانه انتخابات مجلس، در حالی آقای قالیباف را سیبل کرده و با آقای حداد، مبادله ضربات "چناری" و "پاجوشی" می کنند، که نمی داننددر صورت عملی شدن آرزوی شان، قرار است سکان مجلس را به چه کسی در تراز قالیباف یا حتی چند پله پایین تر بسپارند.
حتی به عنوان یک احتمال و در صورت تداوم دو دستگی لیستی موجود، می توان فردی با مختصات آقای مطهری را روی صندلی ریاست تصور کرد.
روزنامه های اصلاح طلب مانند اعتماد و شرق که ادعا می کردند نامزد و قدرت رقابتی ندارند، حالا در صفحات اول خود رسما می نویسند ۱۶۵ نامزد همسو در گود رقابت دارند. و این البته، غیر از یارگیری هایی است که بعد از انتخابات، از میان چند ده نفر منتخب منفرد صورت می گیرد.
دوستان شانا و امنا و دیگران، کمی کلاه خود را بالاتر بگذارند، تجارب عبرت آموز گذشته را به یاد بیاورند و تا دیر نشده جبران کنند.
زدن قالیباف و نداشتن بدیلی ولو چند پله پایین تر به جای او، کاری ابتر و نقض عرض انقلابی گری است، ضمن این که او با همه نقد های درستی که می شود کرد، ظرف دو سال گذشته -غیر از برخی موضوعات خاص- پشتوانه خوبی برای حمایت از خدمات و تلاش های دولت در زمینه رفع مشکلات عمومی بوده و همدلی نسبی خوبی میان دو قوه پدید آمده است.
البته متاسفانه بعضا از سمت مجلس هم برخی رفتار های هیجانی غلطی مشاهده شده که به تداوم پینگ پنگی تنش ها منتهی شده، مانند کاری که شماری از نمایندگان با فشار نادرست به وزیر کشور و مجبور کردن او به برکناری معاون سیاسی مرتکب شدند.
رفتار های هیجانی تند و مقابله جویانه از هر طرف که می خواهد باشد، منطقه الفراغ و حاشیه امنی است که مجال نقش آفرینی برای بدخواهان و دشمنان اصل انقلاب را فراهم می کند. دو به هم زن ها در این شکاف ها بازی می کنند.
از هم گسیختن شیرازه همدلی میان طیف های داخل جبهه انقلاب یا دولت و مجلس، رفتاری غیر عقلانی و پر خسارت است. در کسر و انکسار مصالح است که مجموعه های سیاسی می توانند تصمیات سازنده بگیرند. امید که طرفین، یک روزمانده تا انتخابات را غنیمت بشمرند و جبران مافات کنند.
