یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های انقلاب اسلامی، طرد قاطعانه استبداد و تأمین آزادی‌های مشروع ازجمله آزادی بیان و قلم بود که به مطبوعات مربوط می‌شود.

 این آزادی در قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی هم مورد تأکید قرار گرفته است.

روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: تنوع و گستردگی قلمرو رسانه‌ها در دنیای امروز، به حکمرانان اجازه پنهان کردن خودکامگی‌ها را نمی‌دهد. حتی رادیوتلویزیون که در کشور ما محدود و در اختیار حکومت است هم، اگر باز و آزاد عمل نکند از قافله رسانه‌ای عقب می‌ماند و سایر رسانه‌ها بافته‌های آن را پنبه می‌کنند.

فارغ از اینکه تمایلات مسئولین کنونی حکمرانی در کشور ما در زمینه آزادی بیان و قلم چیست، آنچه مایه تأسف است اینست که بعضی از افرادی که عهده‌دار امور مربوط به رسانه‌ها و اطلاع‌رسانی هستند، به تهدید معتقدند، عده‌ای به تحدید متوسل می‌شوند و بعضی دیگر اعتیاد عجیبی به جوابیه دادن دارند. این دسته سوم که گویا بر سایرین غلبه کرده است، کار را به جائی رسانده که دستور می‌دهد وزارتخانه‌ها و دستگاه‌های دولتی حتی به نقدهای نمایندگان مجلس، مرکز پژوهش‌ها، مسئولان دولتی در دستگاه‌های مختلفی مثل مرکز آمار جواب بدهند و همه چیز را انکار کنند . رسانه‌ها از انتشار جوابیه‌ها خسته نمی‌شوند ولی برای دولت زیبنده نیست که به «دولت جوابیه» ملقب شود، عنوانی که اکنون اصحاب رسانه آن را دستمایه طنز در محافل خود کرده‌اند. توصیه ما به دولت اینست که در بخش اطلاع‌رسانی به جای تقابل، به تعامل روی آورد البته اگر با جایگاه و اهمیت افکار عمومی آشنائی دارد و طالب صلاح خود است.