تیتربرتر، در بخش‌هایی از این نامه آمده است که « همه می‌دانیم در سال‌های اخیر تولید یک فیلم سینمایی چقدر هزینه می‌برد. در این شرایط، فیلم‌های ناقص، حتی در اجزای فنی، دیگر در اّشکال غیرحرفه‌ای و مقدماتی سینما قابل تحمل نیست و طبعا فیلم ضعیف جایی در ویترین‌های رسانه ندارد. اما مصیبت زمانی به اوج می‌رسد که یک فیلم سینمایی از ناحیه کارگردانی و متن، دچار ضعف فراوان باشد. چنین آثاری قطعا در ویترین هیچ جشنواره معتبری به نمایش در نمی‌آیند.»
در این نامه با اشاره به اینکه هیات داوران جشنواره فیلم فجر، هیچ فیلمی را لایق دریافت جایزه فیلم‌نامه نداستند، نکات و سوالاتی را مطرح کرده‌اند از جمله اینکه فیلم‌نامه‌ای در راستای «تفکر» آنها نبوده است، یا ندادن این سیمرغ در راستای «تضعیف اندیشه سینماست؟!»
کانون فیلم‌نامه نویسان هدف‌شان را برای نگارش این نامه طرح این موضوع و پرسش دانسته‌اند که «داوری مگر پروتکل نداشته است»؟، آنها پرسیده‌اند «آیا بهترین فیلم جشنواره، با فیلم‌نامه‌ای بد انتخاب شده؟ کدام کارگردانی لیاقت دریافت سیمرغ داشته که حتی فیلم‌نامه‌اش قابل ارزیابی نبوده است؟»
و همچنین به این موضوع اشاره کردند که چگونه است در بخش فیلم‌نامه دیپلم افتخار اهدا می‌شود اما سیمرغ داده نمی‌شود، «چرا که دیپلم افتخار در یک رشته، زمانی ارزشمند است که در رقابتی نزدیک با اثری درخشان، کم آورده باشد.»
گفتنی است: ایسنا محتوای کلی این نامه را منتشر کرده است و نه تمام جزییات آن را.
