آنچه مورد بحث است ماده‌ای به نام کپسایسین است که نام علمی آن trans-۸-methyl-N-vanillyl-۶-nonenamide بوده و عامل اصلی تند بودن فلفل از جمله فلفل قرمز است.

در همین جا باید گفته شود فلفل دلمه‌ای تقریبا عاری از کپسایسین است و بنابراین سرطان زا نیست. اما کپسایسین که به مدت طولانی در سراسر جهان استفاده می‌شود، تاریخچه طولانی را درباره سرطان زا بودن یا نبودن، به خود اختصاص داده است.

داده‌های اپیدمیولوژیک ناشی از کپسایسین متناقض، و نتایج مطالعات تحقیقاتی پایه نشان می‌دهد که کپسایسین می‌تواند هم به عنوان یک سرطان زا و هم به عنوان یک عامل پیشگیری کننده از سرطان عمل کند.

کپسایسین محرک طبیعی منحصر به فرد است زیرا باعث تحریک اولیه عصبی شده که پیشتر در یک دوره مقاوم طولانی مدت نورون های قبلاً برانگیخته شده دیگر به طیف وسیعی از محرک ها پاسخ نمی‌دهند. این فرآیند به عنوان حساسیت زدایی نامیده می‌شود و به عنوان پتانسیل درمانی، مورد بهره برداری قرار گرفته است.

کرم‌های حاوی کپسایسین سال‌هاست برای تسکین انواع شرایط دردناک مورد استفاده بالینی قرار گرفته‌اند. با این حال، اثربخشی آنها در تسکین درد نیز بسیار مورد بحث است و برخی از عوارض جانبی نامطلوب گزارش شده است.

در یکی از مطالعات، استفاده موضعی مزمن و طولانی مدت کپسایسین باعث افزایش سرطان پوست در موش‌های تحت درمان با پروموتر تومور شد. این نتایج ممکن است به این معنی باشد که هنگام استفاده از کاربردهای موضعی حاوی کپسایسین در حضور یک عامل ازدیاد تومور، مانند نور خورشید، باید احتیاط کرد.

مناقشه ادامه دار در مورد مصرف یا کاربرد موضعی کپسایسین به وضوح نشان می‌دهد که مطالعات اپیدمیولوژیک کنترل شده بیشتری برای ارزیابی ایمنی و اثربخشی استفاده از کپسایسین مورد نیاز است.

در عین حال باید توجه داشت که مصرف فلفل تند معادل استفاده از کپسایسین خالص نیست. سوالات احتمالی که باید به آنها پرداخته شود ممکن است شامل تعیین میزان کپسایسین موثر برای انواع درد خاص باشد.