حسین رضایی، فعال حوزه گردشگری در یادداشتی نوشت: «آنچه از  معنی این نوع گردشگری استنباط می‌شود، حوزه عملکرد این گردشگری به زمان‌های تاریخی اثرگذار در کشور باز می‌گردد، که حرکت‌های مقاومتی در حوزه‌های دفاعی، امنیتی و... داشته و منشاء و مبدا این نوع گردشگری است و به قول معاونت محترم گردشگری کشور زمانی اثرات آن مشهودتر می‌شود که به محصول گردشگری تبدیل شود.

تاریخ هر شهر در کشور مملو از اثر مقاومت مردم در حوزه‌های مختلف است که اگر تصویرسازی صحیحی از جریانات تاریخی نشود، قطعا نمی‌توان آن را به سمت گردشگری مقاومت هدایت کرد.

جنگ‌های نظامی در دفاع مقدس، جنگ‌های امنیتی در مقابله با گروهک‌های ضد انقلاب، جنگ‌های فرهنگی و اقتصادی هر کدام ظرفیت‌های بی‌نظیر در گردشگری مقاومت هستند.

باید اذعان داشت گردشگری مقاومت تنها در حوزه دفاع و امنیت نیست، بلکه توان متخصصان داخلی از بی‌نیاز کردن این کشور به محصولات غیربومی، می‌تواند به نوعی اثرگذار در گردشگری مقاومت باشد و اینکه مردم کشورمان و سایر جهان بدانند که ساختن ایران بر اساس توان متخصصین ایرانی نوعی مقاومت است.

همه می‌دانیم که در بسیاری از کشورها از جمله کره، چین، لبنان، سوریه، روسیه، آلمان فرانسه و... نمادهایی از مقاومت مردم برای بازدید میلیون‌ها گردشگر داخلی و خارجی نصب می‌شود که این حرکت  در کشور ما توسط شهرداری‌ها پایه‌گذاری شده و بهتر است با بررسی‌های علمی تاریخی تداوم یابد. همچنین از ظرفیت‌های گردشگری دینی و مذهبی که منشاء مقاومت فرهنگی است نیز در جهت تقویت گردشگری مقاومت استفاده شود.

همچنین از ضروریات توجه به گردشگری می‌توان به نکات دیگری نیز اشاره کرد که از جمله آن‌ها می‌توان به ایجاد موزه‌های گردشگری مقاومت با استفاده از شخصیت‌های سیاسی، فرهنگی، تاریخی، اجتماعی و شهدا و توجه به تاکید رئیس‌جمهوری بر آشنا شدن نسل جوان با جریان مقاومت از طریق گردشگری مقاومت و اختصاص اعتبار برای اطلس مقاومت ملی و موزه مقاومت اشاره کرد.»