تفاوت سحابی خرچنگ از نگاه دوربین هابل و جیمزوب/ عکس

تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا (JWST) نماهای جدیدی از یک سحابی خیره کننده را ثبت کرده‌است و جزئیاتی را که تا به حال دیده نشده بود را فاش کرده‌است.

تیتربرتر، سحابی ابری از گاز و غبار است که اغلب از بقایای ستارگان در حال مرگ یا انفجار تشکیل می‌شود. این ابرها همچنین گهواره ستارگان جدید هستند. اخترشناسان تخمین می‌زنند که ده‌ها هزار سحابی در کهکشان راه شیری به تنهایی وجود دارد و جیمزوب اخیراً مناظر خود را به یکی از آن‌ها نزدیک کرده‌است؛ سحابی خرچنگ، که در فاصله‌ی حدود ۶۵۰۰ سال نوری از ما قرار دارد.

روز دوشنبه، ناسا تصویر جدیدی از سحابی خرچنگ منتشر کرد که به وضوح یک نقطه سفید کوچک را در مرکز آن نشان می‌دهد. این قلب سحابی خرچنگ به نام تپ اختر خرچنگ است. حدود ۱۰۰۰ سال پیش، یک ستاره بسیار پرجرم تبدیل به ابرنواختر شد، و منفجر شد و تکه‌های داغ فروزان خود را به فضا پرتاب کرد. اما هسته متراکم آن ستاره دست نخورده باقی مانده است و تپ اختر خرچنگ است که امروزه در مرکز سحابی زندگی می‌کند.

هابل فضا را بیشتر در همان نوع نوری که ما می بینیم رصد می‌کند، نور مرئی. بنابراین، هابل قادر به گرفتن نوک‌های مه‌آلود، شبح‌مانند و نازک سفید ذرات باردار نبود که جیمزوب آن‌ها را برداشت کرد.

این ذرات باردار در اطراف میدان‌های مغناطیسی قوی تولید شده توسط Crab Pulsar حرکت می‌کنند. آن‌ها با سرعت‌های نسبیتی، با کسری از سرعت نور، نور قدرتمندی را ساطع می‌کنند که گاهی در تصویربرداری اشعه ایکس استفاده می شود و به عنوان تابش سنکروترون شناخته می‌شود.

حلقه‌های رنگارنگ‌تر گاز و غبار دیگری که در تصویر می‌بینید، تکه‌های باقی‌مانده از ستاره مرده هستند. به عنوان مثال، گوگرد یونیزه شده قرمز مایل به نارنجی، آهن یونیزه شده آبی و گرد و غبار به رنگ زرد مایل به سبز به نظر می‌رسد.

منبع: sciencealert