اندیشکده کوئینسی در سرمقاله خود درباره اظهارات جنجالی مکرون نوشت: رئیس جمهور فرانسه در مورد دیدارش با رئیس جمهور چین شی جین پینگ اظهار داشت: اروپا نباید دست نشاندۀ کسی شود، و باید منافع خود را در چارچوب رویارویی احتمالی بین ایالات متحده و چین در اولویت قرار دهد.

تحریم بیش از ۱۲۰ نهاد و شخص مرتبط با روسیه از سوی آمریکا

مکرون به عنوان رهبر یک کشور بزرگ اروپایی صحبت می کند، کشوری که به عنوان تنها عضو اتحادیه اروپا در شورای امنیت سازمان ملل متحد و تنها قدرت هسته ای اتحادیه اروپا وزن منحصر به فردی دارد. به عنوان یکی از موتورهای بزرگ ترین بلوک تجاری جهان، رئیس جمهور فرانسه وقتی از منافع گسترده تر اروپا سخن بگوید نباید کسی شگفت زده شود. در واقع، با توجه به نقش تاریخی دو کشور فرانسه و آلمان در رهبری اتحادیه اروپا این امری طبیعی است.

این اظهارات در مورد وابستگی به طور گسترده در ایالات متحده باعث سوء تفاهم شد. متن اظهارات او روشن می کند که او معتقد است اروپا نباید تابع تمام و کمال هیچ کس، از جمله واشنگتن باشد. این در اصل به معنای اجرای خودمختاری استراتژیک اروپا است که مکرون از زمانی که برای اولین بار در سال ۲۰۱۷ به قدرت رسید از آن دفاع می کرد. این بدان معنا نیست که اروپا یا فرانسه باید با دیدگاه ها و سیاست های ایالات متحده در تضاد باشند. علاوه بر این، کسانی که با اظهارات مکرون در مورد سرعت رویارویی آمریکا و چین مخالفت کردند، از یک نکته غافل شدند. آنچه مکرون گفت، حتی به این معنی نیست که اتحادیه اروپا باید تایوان را به سرنوشت خود رها کند، بلکه به این معنی است که اتحادیه اروپا باید رقابت با چین را به شیوه خود خود مدیریت کند.

این به معنای فروختن تایوان، متحدان غربی و ارزش‌های دموکراتیک نیست. پیام روشن این بود که اروپا علاقه ای به تشدید تنش ها بر سر تایوان ندارد، موقعیتی که به زحمت او را به نویل چمبرلین کاریکاتوری تبدیل می کند. در عوض این هشداری سالم در مورد ضرورت کاهش تنش ها و جلوگیری از بروز یک جنگ فاجعه بار دیگر به نظر می رسد. این واکنشی است به اعتیاد خود واشنگتن به تحریم‌های فراسرزمینی به‌عنوان یک سلاح ژئوپلیتیک: هنگامی که دونالد ترامپ، رئیس جمهور پیشین آمریکا، به شکلی غیرعاقلانه از توافق هسته ای با ایران موسوم به برجام خارج شد، او از موقعیت مالی برتر دلار برای مجازات هرگونه تجارت با سایر کشورها یا شرکت های خصوصی مستقر در آن کشورها، از جمله فرانسه، با ایران استفاده کرد. اظهارات مکرون درباره کاهش وابستگی فرانسه به برون مرزی بودن دلار آمریکا بخشی از یک توطئه پیچیده ضدآمریکایی نیست.

آنچه سیاستگذاران آمریکایی باید به دنبال آن باشند، این نیست که استقلال استراتژیک اروپا رد شود، بلکه برعکس، باید آن را اجرا و تحکیم کرد. واشنگتن باید به این دوگانگی پایان دهد: از یک سو نمی‌توان با صدای بلند خواستار مسئولیت بیشتر اروپایی‌ها برای دفاع از خود شد و از سوی دیگر، هر زمان که به نظر می‌رسد در آن مسیر حرکت می‌کنند، با صدای بلند فریاد زد. در نهایت، خودمختاری استراتژیک در خدمت منافع واشنگتن است: اتحادیه اروپا که به طور کامل قادر به مراقبت از امنیت خود باشد، به ایالات متحده اجازه می دهد تا منابع خود را در عرصه های دیگر، مانند آسیا و اقیانوسیه متمرکز کند.

جایگاه خود مکرون در فرانسه به دلیل تظاهرات گسترده علیه برنامه های او برای اصلاح سیستم بازنشستگی تضعیف شده است. او امروز بسیار ضعیف تر از چند ماه پیش است.

آنهایی که در ایالات متحده ادعا می کنند عمیقاً به تهدید چین اهمیت می دهند، باید درباره اهدافی که می خواهند خشم و ناکامی های خود را بر آن ها تحمیل کنند مجددا فکر کنند.