در نتیجه نخست وزیر به شکلی جدی برای احیای اقتصاد درگیر رکود و توقف موج مهاجران ارامنه که روز به روز دامنه حضورشان گسترده تر می شد، متمرکز شد؛ او به خوبی می داند که خواسته ها مبنی بر قره باغ مستقل یا اتحاد با ارمنستان، دو رویایی غیر واقعی هستند؛ دو خواسته ای که در آینده قابل پیش بینی جامعه دیپلماتیک بین المللی و دادگاه های جهانی پذیرفته نخواهد شد.
به همین دلیل پاشینیان پس از شکست کشورش در جنگ دوم قره باغ تلاش کرد تا سیاست ارمنستان را در این منطقه مورد مناقشه اصلاح کند. او از تعیین حدود مرزهای میان ارمنستان و آذربایجان حمایت کرد و جهت خروج ایروان از انزوا روابط دیپلماتیکش را با آذربایجان و ترکیه بازتعریف و قره باغ با عنوان یکی از دغدغه های داخلی آذربایجان به رسمیت شناخت. او همچنین با رصد کردن مواضع مسکو که روز به روز تضعیف می شود، برای رهایی از نفوذ امپراتوری پیشین و با هدف توسعه روابط با غرب خیز برداشت.
مشروح این گزارش را در اقتصادنیوز با تیتر «ارمنستان؛ قربانی نقشه پوتین /سازناکوک علی‌اف برای کرملین» بخوانید.
