به گزارش تیتربرتر؛ پس از شیوع ویروس کرونا در سطح جهان، به خوبی نشان داد که چه تاثیری بر گردشگری و همه زندگی بشر گذاشته است. یکی از عرصه‌هایی که در دوران بحران جهانی فعلی توانسته با کمک فضای مجازی همچنان سر پا مانده و معنای جدیدی برای خودش تعریف کند، گردشگری است.

گردشگری در فضای مجازی امکان پذیر است؟

با توسعه صنعت حمل و نقل در جهان و بعد از انقلاب صنعتی فعالیت در حوزه گردشگری به شدت توسعه پیدا کرد و در برخی کشورها تبدیل به نخستین صنعت درآمدزا شد، به گونه‌ای که در شرایط بحرانی کنونی، این کشورها حاضر به انجام تدابیر قرنطینه‌ای نیستند چرا که با کاهش گردشگر امکان ورشکستگی اقتصادی در این کشورها وجود دارد.

اما حالا که به دلیل شیوع ویروس کرونا در جهان صنعت گردشگری به شدت آسیب دیده و در آستانه ورشکستگی است می‌توان به فکر راهکارهای تازه‌ای گشت که با خلاقیت در ادامه حیاط این صنعت حتی به توسعه فزاینده آن کمک کند.

گردشگری مجازی چیست؟

نخستین راهکار موجود توسعه "گردشگری مجازی" است. ظرفیتی که در جهان جدی گرفته شده و رو به توسعه است اما در ایران چندان به آن توجه نمی شود.

در شرایط فعلی فعالان صنعت گردشگری و میراث فرهنگی بازدیدهای مجازی را به عنوان یک راهکار در راستای ادامه حیات این صنعت معرفی کردند که البته تنها برای زنده ماندن آن می‌تواند کمک کننده باشد نه برای توسعه و رشد. حال اینکه همین شرایط هم در بسیاری از گروه‌های هدف گردشگری و میراث فرهنگی کشور وجود ندارد.

گردشگری مجازی بر خلاف آنچه در فضای فعلی برخی موزه ها در حال پیگیری است تهیه فیلم و معرفی آثار تاریخی در آن نیست بلکه فراهم کردن امکانات بازدید سه بعدی است که کاربر بتواند با انتخاب خود در فضای آن محل حضور داشته و به تشخیص خود در آن فضا پرسه بزند!

نمونه ضعیف این نوع گردشگری برای مقبره استرمردخای در همدان یا تخت جمشید در استان فارس فراهم شده که البته بسیار مقدماتی و پیش پا افتاده است. همین تکنولوژی برای معرفی هتلهای پیشرفته کشور هم به کار گرفته شده است که با ورود به سایت این هتلها در اختیار استفاده کنندگان قرار می گیرد.

منظور از گردشگری مجازی صرفا استفاده از عکسهای 360 درجه نیست و با پیشرفت تکنولوژی امکانات بیشتری باید در اختیار کاربر قرار بگیرد البته اگر بخواهیم از طریق تورهای مجازی درآمدزایی داشته باشیم. اگر صرفا قصد معرفی بنا باشد که همان عکسهای 360 درجه کفایت می کند.

تکنولوژی در عصر معاصر دستگاه‌های واقعیت مجازی را برای استفاده بشر طراحی کرده که امکان قرار دادن کاربر در هر فضایی را فراهم می کند حال چرا نباید این تکنولوژی به خدمت حوزه گردشگری و میراث فرهنگی بیاید. چرا نباید متولیان اماکن گردشگری و میراث فرهنگی به تولید محتوای مجازی و تصویرسازی حرفه ای از این اماکن بپردازند تا با قیمتی اندک در اختیار کاربران مجازی قرار بگیرد.

بیشتربخوانید: کرونا گردشگری را چند سال به عقب راند؟

برخی موزه های برتر دنیا حتی بابت بازدیدهای مجازی از کاربران بلیط دریافت می کنند که می تواند ظرفیت درآمدزایی این اماکن را بدون محدودیت افزایش دهد.

قرار نیست این روش جایگزین بازدیدهای واقعی شود اما می تواند به عنوان یک پیش معرف به کاربر حق انتخابی دقیق‌تر برای حضور در اماکن گردشگری و میراث فرهنگی بدهد.

وجود کرونا در کشور برخی از مسئولان این اماکن تفریحی را به فکر وادار کرده که روشی تازه برای درآمدزایی مجازی از این مراکز داشته باشند.

همچنین توسعه گردشگری مجازی می‌تواند بازدهی بسیار بالایی داشته باشد چرا که غیر از اینترنت و تهیه یک محتوای سه بعدی به هیچ زیرساخت دیگری نیاز ندارد. وقتی کاربر با استفاده از این محتواها با اماکن تاریخی و گردشگری ما آشنا شد حاضر است برای حضور و استفاده از این مراکز به ایران سفر کرده و با جزئیات بیشتری از این بناها آشنا شود.

تورهای مجازی صرفاً به اماکن گردشگری و میراث فرهنگی محدود نشده و قابلیت استفاده در نمایشگاه‌ها و حتی معرفی محصولاتی چون خودروها را دارد. جهان از ظرفیت تورهای مجازی به شدت استفاده می کند اما کشور ما هنوز به درستی امکان استفاده از این ظرفیت را در اختیار کاربران قرار نداده است.

بیشتربخوانید: تاثیر کرونا بر منطقه گردشگری کارائیب

آیا در کشور ایران گردشگری مجازی امکان پذیر است؟

همانطور که دیده و خوانده‌اید در ماه‌ها و روز‌های اخیر اگرچه درب واقعی موزه‌ها و مکان‌های تاریخی به روی اکثر مردم جهان بسته شده است اما پنجره‌ای جدید به روی تاریخ باز شده و این پنجره با نام گردشگری مجازی شناخته می‌شود. گویا گردشگری مجازی می‌تواند علاوه بر حفظ و تقویت ارتباط مردم با داشته‌های تاریخی و فرهنگی کشورشان و جهان، حیات صنعت گردشگری را نیز تضمین کند.

کشور ما نیز در همین روز‌ها توانسته است با راه‌اندازی هشتگی با نام «موزه‌ها را در خانه ببینیم» و اجرای طرح موزه‌گردی آنلاین و مجازی گامی بزرگ در جهت حفظ ارتباط مردم با داشته‌های تاریخی و فرهنگیشان بردارد و ساعاتی از اوقات خانه‌نشینی مردم را به بهترین نحو ممکن پر کند. مردم در این ساعات می‌توانند علاوه بر بازدید آنلاین و مجازی موزه‌های استان تهران، سؤالات خودشان درباره این موزه‌ها را هم پرسیده و پاسخ آن سؤالات را بگیرند.

برخی از خبرگزاری‌ها و فعالان صنعت گردشگری نیز تلاش می‌کنند جاذبه‌های تاریخی کشور و موزه‌های همه استان‌ها را به صورت مجازی به جهانیان معرفی کنند.

اما صنایع دستی به عنوان یکی از بال‌های صنعت گردشگری نیز این روز‌ها همگام با صنعت گردشگری از فضای مجازی به صورت بهینه بهره برده است. برخی از فعالان عرصه صنایع دستی تلاش کرده‌اند در روز‌های پس از شیوع کرونا ویروس جدید در ایران، محصولاتی را که خودشان و سایر هنرمندان تولید می‌کنند در فضای مجازی معرفی کرده و در معرض دید عموم قرار دهند تا با این کار علاوه بر آشناسازی هر چه بیشتر مردم با صنایع دستی کشورشان، هر چند به کندی چرخه اقتصادی عرصه صنایع دستی را بچرخانند.

صنایع دستی به زعم اکثر کارشناسان، بومی‌ترین تولید ملی کشور ما به حساب می‌آید و به نظر می‌رسد در سال جهش تولید باید توجه بیشتری به آن کرد.

در پایان بهتر است بدانیم فضای مجازی اگرچه در ظاهر رابطه‌های انسانی را کاهش داده و به نظر می‌رسد که همگان را در لاک خود فرو برده است اما در  صورت استفاده مناسب و به جا می‌تواند در برخی از مواقع به تداوم زندگی بشر و افزایش کیفیت آن کمک کند.

نویسنده: علی اکبررضایی