به گزارش تيتربرتر، سوگواره عاشورایی یاس ارغوانی، رویدادی هنری در سطح استانی است که با حضور گروه‌های هنری نمایش در شیراز آغاز شده و تا هشتم مهر تداوم دارد.

در حاشیه برگزاری دومین شب از این سوگواره عاشورایی، یکی از پیشکسوتان هنر نمایش گفت: تعزیه و نمایش مذهبی تفاوت دارد و نباید نام هنر نمایشی را تعزیه گذاشت؛ البته این تفاوت دال بر مخالفت با نمایش مذهبی نیست.

علیرضا حیدرپور با تاکید براینکه تفاوت تعزیه و هنر نمایشی باید در اجرا هم رعایت شود، گفت: باید هر هنری جایگاه خودش را برای اشاعه فرهنگ عاشورا و حماسه حضرت امام حسین(ع) و یارانش حفظ شود.

او که هدایت گروه سفیر را بر عهده دارد؛ در مورد شیوه خاص اجرای تعزیه و قداست و وفاداری به سنت های خوانش تعزیه گردان ها و برگزاری آن، گفت: در گذشته برای تعزیه از سیستم صوتی و میکروفون های بزرگ دستی استفاده نمی شده و حنجره ها خیلی قوی تر و رساتر بوده و نیاز نبوده تا تعزیه خوان ها مجبور به گرفتن میکروفنی در دست باشند و محدودیت حرکتی بوجود آید و از حالت سنتی خارج شود؛ که البته به دلیل وسعت اجرای تعزیه در دنیای امروز، نیاز است تا صداها با طنین بالایی به گوش برسد و بهتر است به جای آن از میکروفون های بی سیم کوچک یقه ای استفاده گردد تا دست ها آزاد باشد و فضا نیز کاملا برای تعزیه محیا شود.

حیدرپور به استفاده از ادوات و ابزارهای لازم برای یک اجرای حرفه ای و مواردی همچون اسب و شتر و محوطه هایی برای حرکت آنها و از این قبیل امکانات اشاره داشت و اضافه کرد: نمایش هایی که به مسایل مذهبی می پردازد و از این طریق رسالت خود را به حفظ دین انجام می دهد، نباید با تعزیه مقایسه کرد و باید دانست که تعزیه جایگاه، روش و شیوه های مخصوص و ویژه خود را دارد و با نمایش صحنه ای متفاوت و در واقع تئاتر نیست و از تکنیک ها و شاخص های قدمت داری که ریشه در فرهنگ تعزیه گردان ها دارد، تبعیت کرده و استفاده می کند.

او با تاکید براینکه تعزیه و بویژه تعزیه شیراز باید کاملا روی دستگاه های موسیقایی خودش خوانده شود، افزود: این هنر نباید از فرم خودش بیرون رود و همانگونه که یونسکو آن را به ثبت جهانی رسانده است، پس باید دقت کرد و مواظب بود تا شیوه های اصیل و سنتی در اینگونه اجراها حفظ و حراست شود.

این هنرمند با یادآوری اینکه گروه تعزیه سفیر سال 83 در پاریس اجرا داشت و تماشاگران در قلب اروپا دوساعت به نظاره این هنر ریشه دار نشستند، گفت: تماشاچیان در آن زمان از تمام بخش ها و حرکات تصویر تهیه کرده و در موردش جستجوگرانه و با اشتیاق عکس می گرفتند و مشخص می شود که تعزیه واقعی توانایی تاثیر در همه جای جهان را دارد.

سرپرست گروه سفیر گفت: متاسفانه در بعضی نمایش ها و اجراهای خیابانی، لباس تعزیه را می پوشند، اما از خود تعزیه خبری نیست و هیچکدام تعزیه خوان نیستند و به جای اجرای آواها و نواهای تعزیه به سمت روضه خوانی می روند و خیلی ها به یاد دارند که پدران ما در تعزیه های دوران گذشته، حتی شیر را تربیت می کردند و در میدان اجرا به کار می گرفتند که هم اکنون نیز بنده و پسران و نوه هایم به عنوان نسل های پنجم، ششم و هفتم تعزیه شیراز، توانست ایم آرشیوی از ادوات، ابزارها، نسخه های مکتوب دست نویس، لباس، زره های چهار نسل قبل که به دوران صفویه بر میگردد، جمع آوری کرده‌ایم و نیازمند همکاری مسئولان برای آشنایی بیشتر جوانان و هنرمندان هستیم.

این پیشکسوت تعزیه استان فارس با آرزوی اینکه روزی در شیراز که خواستگاه تعزیه محسوب می شود بتوانیم با حمایت مسئولان و خیرین مکانی را برای تعزیه احداث کنیم، گفت: تفاوت تعزیه و نمایش های مذهبی دال بر مخالفت با اینگونه هنرها نیست، بلکه تاکید بر این است که نام آن را نباید تعزیه گذاشت و کاملا در اجرا و ارائه به مردم، تفاوت ها را رعایت کرد تا هر هنری بتواند جایگاه خود را برای اشاعه فرهنگ عاشورا و حماسه حضرت حسین ( ع) و یاران باوفایش، حفظ کند.

به گزارش تيتربرتر، شب اول سوگواره یاس ارغوانی به تعزیه حضرت عباس (ع) اختصاص داشت و جمعه شب و شب های دیگر به ترتیب مجلس تعزیه «حضرت رقیه» به سرپرستی قدرت الله امین پور از شهرستان جهرم؛ «علمدار باوفا» به سرپرستی علی رضا نارنجی از فسا، «دوطفلان مسلم» با سرپرستی حاج منوچهر زارع از مرودشت، « شهادت حضرت امام حسین» به سرپرستی حاج محمد حسین میرساقی از زرقان و همچنین اجرای تعزیه « حضرت علی اکبر» به سرپرستی جواد حیدرپور از شیراز در مقابل تالار حافظ اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس اجرا می‌شود.

همراه با مجالس تعزیه سوگواره یاس ارغوانی، هر شب روضه خوانی، مرثیه سرایی و نقالی نیز برپاست.

/