شنبه, ۱۵ مرداد ۱۴۰۱ ۱۶:۰۴

واکنش شبنم فرشادجو به شکایت مهدی کوشکی و حبیب رضایی

واکنش شبنم فرشادجو به شکایت مهدی کوشکی و حبیب رضایی
وکیل شبنم فرشادجو پیگیر پرونده شکایت حبیب رضایی و مهدی کوشکی است.

به گزارش تیتربرتر: چندی پیش ترانه علیدوستی بازیگر سینما و یکی از اعضای هیات پنج نفره منتخب هشتصد نفر از زنان سینماگر، برای رسیدگی به آزار و خشونت جنسی در سینمای ایران در صفحه مجازی خود اعلام کرد که مهدی کوشکی نمایشنامه‌نویس، کارگردان و بازیگر سینما و تئاتر حبیب رضایی بازیگر و کارگردان سینما به جرم افترا و نشر اکاذیب از او شکایت کرده‌اند.

حال پس از گذشت حدود یک ماه شبنم فرشادجو بازیگر سینما و تلویزیون نیز در صفحه مجازی خود از پیگیری این شکایت از او در قوه قضاییه خبر داد.
او در پستی چنین نوشته است: «در پاسخ به دو شکایتی که ازطرف شاکیان رضایی و کوشکی به اتهام افترا و نشر اکاذیب از بنده در دادسرای رسانه قوه قضاییه به ثبت رسیده باید بگویم که با توجه به اینکه در خارج از کشور به سر می برم، وکیل محترم خانم زهرا مینویی پیگیر پرونده خواهند بود.
به قول ترانه علیدوستی امیدوارم در دادگاه تاریخ هم سمت درستی ایستاده باشیم.»

بیانیه ۸۰۰ زن سینماگر

بیانیه ۸۰۰ زن سینماگر
بیانیه ۸۰۰ زن سینماگر

 

 بیانیه بیش از ۸۰۰ زن فعال در سینما و تئاتر برای پایان دادن به وضعیت خشونت جنسی و جنسیتی در روزهای گذشته از رسانه های بسیاری را برانگیخته است. ما از این سطح از استقبال خرسندیم. لطفا در امضای این بیانیه به صورت یک نامه جمعی به ما یاری برسانید.در ماه‌های گذشته، زنان در بستری که با همت خود در طی جنبشی علیه خشونت جنسی فراهم کردند، روایت‌هایی حاکی از آزارگری و اعمال قدرت بر زنان در محیط سینما را منتشر کرده‌اند. گزارشاتی که نشان می‌دهد هر فرد صاحب قدرت و شهرت در ساز و کار سینمای ایران از موقعیت خود برای قلدری، تهدید، توهین، تحقیر و تعرض به زنان بهره‌‌برداری کند. بی‌آنکه نهادهای قانونی، اصناف خانه سینما، سینماگران و منتقدان آنها را وادار به پاسخ‌گویی و پذیرش مسئولیت کارشان کنند. 

متن بیانیه:

ما زنان دست اندرکار سینما، اینجا، کنار هم جمع شده‌ایم تا به مدد این همبستگی اعلام کنیم: هرگونه خشونت، آزار و باج‌گیری جنسی در محیط کار از نظر ما محکوم است و برای توقف آن خواستار عواقب قانونی جدی برای متخلفین هستیم. همچنین این نابرابری جنسیتی موجود در سینمای ایران و عدم وجود نظارتی که عرصه را برای زیاده‌خواهی و دست‌درازی افراد در جایگاه قدرت  گشوده است، محکوم می‌کنیم.  

به جامعه‌ی سینمایی ایران در مورد شدت و گستردگی این آزارها علیه زنان که اکنون برای اولین بار اعتراض به آن به یک فریاد جمعی تبدیل شده است، هشدار می‌دهیم؛ آزارهایی که علی ‌رغم آشکار بودنشان در تمام این سال‌ها نادیده گرفته شده‌اند.

در روایت‌هایی که از تجربه‌های دردناک زنان در سینمای ایران منتشر شده، انواع آزارهایی که زیر چتر خشونت جنسی قرار می‌گیرند مطرح شده‌اند، از جمله «هتک حرمت با الفاظ  جنسی و جنسیت زده»، «سوء استفاده از سکوت و تحمل افراد با به گروگان گرفتن حق کار یا دستمزد»، «اعمال خشونت جنسی به وسیله‌ی تهدید موقعیت کاری قربانی»، «تماس‌های بدنی ناخواسته»، «اصرار و اجبار به عمل جنسی» و در نهایت «خشونت جسمی و تجاوز».

از طرفی تمامی این روایت‌ها که زخم‌های روانی ناسورشده‌ی گویی هم‌سرنوشت را باز می‌کنند، آنچه که به شکل روشنی خودنمایی می‌کند، سیستماتیک بودن این خشونت‌هاست. به این معنا  که نه تنها ساز و کاری برای باز داشتن فرد صاحب قدرت از ارتکاب به خشونت وجود ندارد، بلکه در یک توافق نانوشته اعمال خشونت بر زنان در محیط کاری، عادی‌سازی شده و هیچ  عواقب جدی‌ای متوجه فرد خشونت‌گر نیست. از همین رو است که آزارگرانی با شهرت و اعتباری که توسط طرفدارانشان به دست آمده، هیچ ترسی از دست بردن به این جرایم ندارند و چنین حاشیه‌ی امنی برای آنها باید زنگ خطری جدی برای تمامی افراد جامعه باشد، چرا که بسیاری از این هنرمندان الگوی نسل آینده ی سرزمین ما هستند. 

مطالب مرتبط:

از طرفی نهادی نظارتی که از افرادی آموزش دیده در مسئله‌ی خشونت جنسی و آزار کلامی تشکیل شده باشد وجود ندارد که با آگاهی به بایدها و نبایدهای رفتاری افراد فرادست نسبت به فرودست در یک پروژه و با حساسیت لازم، موارد تخلف را بررسی کند. 

نه در قراردادهای کاری ذکر شده و نه از طریق اعلان‌های عمومی به زنان گفته می‌شود که در شرایط اعمال زور، خشونت و باج‌گیری عاطفی و جنسی و آزارهای کلامی و‌ توهین و تحقیر از طریق چه ساز و کاری باید اقدام قانونی کنند و در صورت شکایت از فرد خاطی چه حمایت‌هایی شامل حال آنها می‌شود و سال‌هاست که اصناف و اتحادیه‌ها، جرایمی چنین سنگین بر جان و روان زنان را در پشت درهای بسته و با میانجی‌گری بین قربانی و خشونت‌گر حل و فصل می‌کنند، البته با حداقل هزینه برای خشونت‌گر. 

در چنین شرایطی و با وجود فضای نابرابر و عدم توازن قدرت و امکانات، ما زنان سینماگر در این سال‌ها تمام توان خود را به کار گرفته‌ که ذهن، خلاقیت و نیروی فیزیکی‌مان را در جهت سازندگی در این صنعت به کار ببریم و علی‌رغم آنکه فضای تألیف و عاملیت بر پروژه‌ها را به میزان زیادی از ما گرفته شده و سهم ما نه تنها از فضای اعمال‌نظر و تصمیم‌گیری محدود شده است و سهم ما از اقتصاد این صنعت هم، با اینکه آن سهم کمتر است همچنان  بهترین‌مان را در عرصه ساخت و تولید به کار گرفته‌ایم. بدون تردید، این ابتدایی‌ترین حق انسانی یعنی کار در فضایی امن و به دور از قلدری و خشونت و باج‌گیری جنسی را حق خود می‌دانیم. به همین منظور تقاضای شفاف خود را از نهاد‌هایی همچون اصناف خانه سینما، سینماگران، منتقدان و مخاطبان اعلام می کنیم: 

● سیستم بررسی شامل کمیته‌ای مستقل در خانه سینما متشکل از اعضایی با سلسله مراتب قدرت متفاوت (اکثریت مطلق اعضا از زنان) که در مورد مسئله خشونت جنسی و جنسیتی آموزش دیده باشند و با میزان مسئولیت افراد متناسب با قدرت و عاملیت آنها در هر کار گروهی آشنا باشند.

کار این کمیته باید بررسی جرایمی در حوزه خشونت جنسی و جنسیتی باشد. شامل: خشونت جنسی کلامی، باج‌گیری جنسی یعنی تحمیل هر نوع ارتباط یا عمل جنسی با به گروگان گرفتن دستمزد و تهدید وضعیت شغلی فرد، قلدری و اعمال فشار روانی و ایجاد ناامنی جسمی یا روانی، لمس ناخواسته، اقدام به تجاوز و تجاوز.

این کمیته باید یک ساز و کار گزارش دهی در دسترس و راحت برای استفاده‌ی همه داشته باشد، مانند یک ایمیل یا خط تماس مستقیم با کمیته بررسی و هر گزارش به صورت هم‌زمان به اطلاع تک تک اعضای کمیته رسیده شود.

این سیستم موظف است تا به تمام گزارشات رسیدگی کامل کند. 

در فرایند بررسی نام راوی توسط این سیستم باید محفوظ بماند و هر نوع اعلام و شفاف کردن نام یا اطلاعات راوی و روایت باید با هماهنگی با راوی صورت بگیرد. این سیستم باید امنیت راوی را در فرایند بررسی تضمین کند.

نتیجه بررسی روایت به شورا گذاشته شده و در نهایت به امضای تک تک اعضای کمیته بررسی برسد.  

همچنین در اختیار گذاشتن وکیل و دادن مشورت حقوقی به راویان گزارش‌ها جهت داشتن امکان دست بردن به انتخاب پیگیری قانونی یکی دیگر از دستور کارهای این سیستم است.

● ساز و کار حمایتی از طریق اصناف برای ترغیب خشونت‌دیدگان به مراجعه و اقدام به رسیدگی، یکی دیگر از دستور کارهاست. این سیستم باید اکیدا از روش‌های میانجی گری بین آزار دیده و قربانی و به خطر انداختن سلامت روانی قربانی با اجبار او به روبه‌رو شدن با آزارگر پرهیز کند.

● لحاظ شدن وجود این ساز و کارها و نحوه‌ی استفاده از آنها در قراردادهای کاری.

● لحاظ کردن جریمه‌های نقدی و قراردادن تعلیق از هر گونه فعالیت هنری در مدت زمان تعیین شده توسط کمیته‌یِ رسیدگی کننده.  

ما زنان سینماگر، اعلام می‌کنیم که به احترام راویانی که رنج خود را از خشونت سیستماتیک در این عرصه اعلام کردند برای رسیدن به دست‌آوردهای عملی در جهت توقف این خشونت‌ها ایستادگی می‌کنیم و معتقدیم این پیشنهادها گامی ابتدایی در جهت عملی کردن توقف خشونت جنسی در محیط کاری ما است.

با امید به اینکه هر نیروی بازدارنده‌ای را که در محیط ‌های کاری باعث می‌شود انرژی، توان، و زمانی را که باید صرف خلاقیت و لذت بردن از کارمان کنیم، اما صرف فرار و دفع مزاحمت‌ها و قلدری‌ها می‌کنیم  با یک همت جمعی متوقف شود و آینده‌ی کاری در این عرصه آینده‌ای امن، عادلانه و به دور از خشونت باشد. 

در پایان به تمام همکاران و مخاطبین سینما و تلویزیون ایران اعلام می‌کنیم که جهانی امن و همراه با مسئولیت‌پذیری و به دور از سوءاستفاده از قدرت برای همه‌ی ما جهان بهتری خواهد بود.  

ضمن تشکر از زنانی که از اصناف تلویزیون و تئاتر بیانیه ما را امضا کردند، امیدواریم و تلاش میکنیم که پیگیری های ما زنان در خانه سینما برای تشکیل این کمیته مستقل پیگیری خشونت های جنسی، نتایج درخوری برای همه ما داشته باشد.

آنچه دیگران می‌خوانند: