به گزارش تیتربرتر: در ابتدا طرح تجارت ملی آلاینده ها (ETS)، انتشارات کربن از بخش برق را هدف قرار می دهد. در حالی که پرتاب ETS چینی بیش از 15 سال پس از راه اندازی اولین بازار بین المللی تجارت کربن توسط اتحادیه اروپا انجام می شود، پس از اجرای کامل بازار کربن چین بزرگترین بازار جهان خواهد بود. گفته شد، اینکه آیا این برنامه واقعاً به قول دولت چین امکان اجرای بهتر انتشار CO2 و تسهیل دی کربن سازی اقتصاد آن را تحقق می بخشد، موضوع دیگری است.
چرا چین مرحله تجارت ملی کربن را انجام می دهد؟
چین برای اولین بار تلاش کرد تا معاملات تولید گازهای گلخانه ای را به عنوان یک وسیله اصلی برای مدیریت انتشار CO2 خود آزمایش کند، با شروع برنامه های آزمایشی در هفت استان و شهر از سال 2013 (پکن، تیانجین، شانگهای، چونگ کینگ، هوبئی، گوانگدونگ)، و شنژن). مدیریت و کاهش شدت انتشارات ملی مبنای تعهدات کاهش چین در چارچوب کاهش جهانی آب و هوا شد، با شروع توافق کپنهاگ در سال 2009، جایی که چین متعهد به کاهش 40-45 درصدی شدت انتشار CO2 تا سال 2020 شد. منتهی به توافق نامه پاریس در سال 2015، چین تعهد کاهش شدت انتشار خود را به میزان 60-65 درصد تا سال 2030 به روز کرد و اعلام کرد که تا اواخر انتشار گازهای گلخانه ای تا سال 2030 تعهد تازه ای البته بدون تعیین سطح آن خواهد داشت.
اعلامیه رسمی برای اجرای تجارت آلایندگی در سطح ملی در سال 2017 اعلام شد. در حالی که چین تلاش می کند به تعهدات خود در زمینه آب و هوا، از جمله رسیدن به خنثی سازی کربن تا سال 2060 عمل کند، سیاست گذاران این کشور مدیریت انتشار CO2 از طریق تجارت ملی را ابزاری مناسب برای کمک به دولت در تحقق این تعهدات اصلی در زمینه آب و هوا می دانند.
تجارت ملی کربن چگونه کار خواهد کرد؟
ETS چین یک سیستم مبتنی بر نرخ است، به این معنی که کاهش انتشار CO2 به ازای کل تولید CO2 (یک سیستم مبتنی بر انبوه) را کاهش می دهد. به همین ترتیب، شرکت های تحت ETS باید به طور منظم اطلاعاتی راجع به میزان انتشار و همچنین تولید اقتصادی ارائه دهند. بر اساس این طرح، بنگاه های اقتصادی کمک هزینه ای دریافت می کنند که تخصیص آن ها بر اساس میزان انتشار و خروجی تاریخی است و همچنین کمک هزینه هایی که با توجه به خروجی واقعی در یک دوره مشخص تنظیم می شوند. تخصیص کمک هزینه بصورت رایگان آغاز شده است، اما طبق طرح رسمی، شرکت ها به مرور زمان باید آن ها را خریداری کنند. در ابتدا، ETS بر بخش برق و شرکت های بزرگ 2200 به علاوه آن که 40 درصد کل انتشار CO2 سالانه چین را تشکیل می دهند، تمرکز خواهد کرد. با اجرای کامل، بازار ملی کربن شرکت های بزرگ هفت بخش دیگر را شامل می شود: تصفیه نفت، مواد شیمیایی، فرآوری فلزات غیر آهنی، مصالح ساختمانی، آهن و فولاد، کاغذ و هواپیمایی.
هیچ زمان بندی رسمی برای زمان پیوستن هر یک از این بخش های اضافی به بازار تجارت ملی کربن تعیین نشده است، اگرچه بخش هایی با محصولات نسبتاً همگن مانند آهن، فولاد و سیمان اغلب بعنوان محتمل ترین نامزدها برای ورود سریع تر ذکر می شوند. براساس یک نظرسنجی غیرانتفاعی به نقل از رسانه برتر تجارت چینی Caixin، اعتبارات کربن احتمالاً در حدود 50 یوان در هر تن معامله می شود و متعاقباً به 71 یوان در هر تن در سال 2025 و 93 یوان در هر تن در سال 2030 معامله می شود. قیمت در روز افتتاحیه 49 یوان در هر تن یا 7.6 دلار در هر تن تقریباً در سطح معاملات بازار ابتکار عمل گاز گلخانه ای منطقه ای (RGGI) در ایالات متحده بود. علاوه بر این، همانند محدودیت های موجود در بیشتر بازارهای سهام چین، قیمت روزانه اعتبار کربن مجاز به فراتر از 10 درصد در یک جلسه روزانه نخواهد بود.
مطالب مرتبط:
آیا ETS ملی ممکن است کار کند؟
عوامل کلیدی موثر در بازار تجارت کربن عبارتند از:
- اینکه آیا سیستم قابلیت نظارت، گزارش و تأیید صدا (MRV) را دارد یا خیر.
- نحوه برخورد عدم انطباق توسط مقام نظارتی
- آیا قیمت اعتبارات به اندازه کافی بالا است که تولیدکنندگان را برای کاهش انتشار کربن تشویق کند یا کارایی را بهبود بخشد
مشابه ETS اتحادیه اروپا، شرکت های تحت ETS چینی موظفند میزان انتشار CO2 را کنترل و گزارش کنند، سپس توسط کارشناسان فنی مجاز دولت بررسی و تأیید می شوند. به عنوان مثال، در تلاش برای جلوگیری از تبانی، برنامه چین نیاز به تطابق تصادفی بین شرکت های گزارش دهنده و تأیید کنندگان آن ها دارد. در حالی که به نظر می رسد اقدامات مجازاتی علیه عدم رعایت هر دو مجازات مالی و غیرمالی را شامل می شود، اما مشخص نیست که آیا جریمه ها به اندازه کافی زیاد شده اند تا اجباری بودن آن را الزام کنند.
آیا ETS تأثیر مطلوبی در مدیریت CO2 خواهد داشت؟
چین از سال 2006 تاکنون بالاترین عامل انتشار گازهای گلخانه ای (GHG) است و 27 درصد کل جهانی را در سال 2019 به خود اختصاص داده است. 14 گیگا تن از انتشار گازهای گلخانه ای در سال 2019 نه تنها به معنای افزایش 25 درصدی در دهه گذشته است، اما همچنین میزان انتشار گازهای گلخانه ای چین را در کل ترکیبات انتشار گازهای گلخانه ای توسط سایر کشورهای پیشرفته و صنعتی قرار داده است. یکی از ویژگی های کلیدی ETS چینی این است که این برنامه باعث تقویت شدت انتشار می شود. از یک طرف، رویکرد مبتنی بر شدت به اقتصاد چین اجازه می دهد تا ضمن کنترل انتشار CO2 به رشد خود ادامه دهد. از طرف دیگر، تکیه بر کاهش شدت اما محدود نکردن میزان انتشار یا در یک سطح ثابت یا با گذشت زمان کاهش می یابد، حتی اگر منجر به بهبود بهره وری انرژی شود، کاهش انتشار کلی را تضمین نمی کند. همچنین، اگر انتشاراتی که اجازه می دهد به میزان قابل توجهی کمتر از میزان انتشار فعلی نباشد، حتی اگر عوامل فوق بخوبی کار کنند، یک ETS فضای موفقیت محدودی دارد. صندوق بین المللی پول تخمین می زند که قیمت اعتبارات کربن برای کاهش موثر انتشار گازهای کربن در چین باید به حدود 50 دلار در تن برسد. با توجه به نرخ فعلی و پیش بینی رشد اقتصادی چین، دلیل خوبی وجود دارد که شک کنیم که تمرکز چین بر شدت روند انتقال سریع انرژی به طور رضایت بخشی تسهیل می کند.
پیامدهای شرکت های جهانی در بخش های مرتبط و فراتر از تجارت ملی کربن چیست؟
در کوتاه مدت، پیامدهای شرکت های جهانی نسبتاً اندک خواهد بود و مسیر آن ها برای خنثی سازی کربن اساساً با تدابیر ارائه شده توسط ایالات متحده، اتحادیه اروپا و سایر اقتصادهای پیشرفته انجام می شود.
در برنامه های آزمایشی، شرکت های سرمایه گذاری خارجی در برخی از بخش ها گنجانده شده بودند، اما برنامه ها خیلی بلند پروازانه نبودند. بنابراین رعایت آن برای شرکت های چند ملیتی (MNC) به خصوص دشوار نبود. حتی در مواردی که شرکت های خارجی کاملاً رعایت نکردند (مانند هیوندای موبیس، پارکسون و مایکروسافت در خلبان پکن)، مجازات های مالی که برای آنها در نظر گرفته شد، به ویژه نسبت به سایر هزینه های تجارت در چین، بسیار ناچیز بود. در نگاه اول، به نظر می رسد لیست اولیه تقریباً 2000 شرکت تولیدکننده انرژی تحت پوشش ETS ملی جدید شامل هیچ شرکت خارجی نیست، اما مقامات گفته اند که آنها به تدریج لیست شرکت های تحت پوشش را رشد داده و به سایر صنایع مانند مواد شیمیایی گسترش می دهند که در آن تعداد زیادی MNC بزرگ وجود دارد که احتمالاً باید مطابقت داشته باشند. با توجه به تجربه گذشته با سایر طرح های نظارتی چین در محیط زیست، حقوق مالکیت معنوی و ضد انحصار از قانون، می توان انتظار داشت که مقامات چینی رعایت دقیق MNC نسبت به شرکت های داخلی، به ویژه شرکت های دولتی را بخواهند.
بیشتر مورد توجه بیشتر MNC ها این است که ETS به طور کلی هزینه های انرژی و برق را برای مصرف کنندگان تجاری و مشتریان آنها افزایش می دهد. البته هدف از این قوانین جدید و سایر مقررات مربوطه انگیزه بخشیدن به سبزتر شدن همه قسمت های زنجیره تأمین است. این انتقال ناگزیر هزینه های تعدیل خواهد داشت، اما همچنین ممکن است شرکت ها هم سبزتر شوند و هم در طولانی مدت هزینه های انرژی کمتری داشته باشند.
سرانجام، اگرچه ETS ملی یک گام قابل توجه برای چین است، اما فقط یک قدم کوچک برای جهان است. بعید است این برنامه منجر به کاهش چشمگیر انتشار کربن در چین توسط شرکت های داخلی یا خارجی شود. همچنین، این طرح بسیار جاه طلبانه تر از ETS اروپا یا طرح های مالیات کربن تنظیم مرز است که اتحادیه اروپا اجرا کرده و ایالات متحده در حال بررسی آن است. از مهم ترین پیشنهادات جهانی پیشنهاد چین در زمینه وسایل نقلیه الکتریکی (اتومبیل و اتوبوس) و باتری است که صنعت اتومبیل سازی جهانی و رگولاتورهای دیگر را به سمت انتقال از وسایل نقلیه مبتنی بر احتراق داخلی به وسایل نقلیه با انرژی جدید و زیرساخت های مرتبط سوق می دهد. به طور خلاصه، چین احتمالاً همچنان صدای بیشتری در طرح هایی که شامل سرمایه گذاری های تولیدی جدید و کمتر در برنامه هایی است که مستقیماً صرفه جویی در منابع را دارند، داشته باشد.
آنچه دیگران میخوانند:
نویسنده: مرتضی جباری