پنج شنبه, ۱۶ ارديبهشت ۱۴۰۰ ۱۱:۱۸

ضرورت مانیفست ایالت های اقتصادی در برنامه کاندیدای ریاست جمهوری ۱۴۰۰

ضرورت مانیفست "ایالت های اقتصادی" در برنامه کاندیدای ریاست جمهوری ۱۴۰۰
اقبال هر شخصیتی که جامه اقتصادی پوشیده باشد و دانش و فهم کار در فضای آن را بداند، به هر فردی با وجه ی "سیاسی"، "جناحی" و حتی "مزین به ردای مذهبی"، ارجحیت دارد.

به گزارش تیتربرتر؛ سبد اقتصاد تک محصولی، یکی از تهدیدات ما در تولید ثروت است. امروزه عمده درآمد متکی به " نفت "، مصداق پول توجیبی است. چرا که فرآیندی منحصرا دولتی و بدون مشارکت مردم می باشد. "مقدار عایدی " اکتسابی ما تحت الشعاع عوامل متعدد از جمله رعایت مقررات حد فروش تعیینی توسط سازمان های نظارتی بین المللی نفتی، تحریم های ابرقدرت ها در محدودسازی اجباری استخراج و همچنین مشکلات عدم بازگشت پول فروش آن می باشد.

از طرفی اگر پول توجیبی کم یا قطع شود، نیاز های این کشور جوان در حال رشد و توسعه درب کدام خانه می رود؟ در پاسخ بایست گفت قطعا خانه "رفیق نااهل" یا رفتن "سمت تفکرات اشتباه تورم زا" هم می تواند جز گزینه ها باشد!

واقعیت امروز جامعه:

به گزارش آمار رسمی، سال ۹۸ تورم ۴۱.۲% و نرخ تورم نقطه ای بهمن ماه سال۹۹، ۴۸.۲% بوده که تاثیر و واقعیت آن متاسفانه بیش از این است و در یک قلم کالا مثل گوشت قرمز، با کاهش سرانه مصرف خانوار به زیر ۶ کیلوگرم، کاملا مشهود است! مشت هم نمونه ی خروار است. آیا مقصر مردمند؟ قطعا خیر. چرا که زندگی شرافتمندانه حق آحاد مردم است و از طرفی آب رفته به جوی باز نمی گردد.

اما نقش آنها در آینده به هر میزان که تصور می نمایید، گریز ناپذیر و غیر قابل انکار است! مثلا باید پرسیده شود آیا مجلس فعلی که برخاسته از حضور اکثریت مردم نیست، پاسخگوی تمام نیازهای آنهاست؟ شاید بتوان نظر داد...! شاید هم هنوز زود باشد!

احیای مجدد و همه جانبه خود:

پس برای احیای همه جانبه خود یک شانس داریم و آن "انتخابات ریاست جمهوری" پیش رو است. به عقیده نگارنده اقبال هر شخصیتی که جامه اقتصادی پوشیده باشد و دانش و فهم کار در فضای آن را بداند، به هر فردی با وجه ی "سیاسی"، "جناحی" و حتی "مزین به ردای مذهبی"، ارجحیت دارد.

ما بیش از هر چیز، امروز به دنبال "روبراه کردن معیشتمان" هستیم و مصداق این حدیث که فقر از هر در آمد ایمان از در دیگر خارج می شود را کاملا لمس نمودیم! قدری آمار را نگاه کنیم. آمریکا و چین با بالاترین "رشد تولید ناخالص ملی"(GNP)، راهکار برون رفت از چالش امروز ما را با دادن سکان امورات پولی به افرادی با "دانش" مرتبط اقتصادی که تفکرات زیر بنایی تولیدی داشتند؛ حل نموده و توانستند به بهترین نحوه کارسپاری کرده و به واسطه آن، مثلا آمریکا سهم بالایی از تولید ناخالص ملی در دنیا را به خود اختصاص داده که بخش قابل توجه آن حاصل تقسیم کار بین چهار "ایالت اقتصادی" کالیفرنیا، تگزاس، نیویورک و فلوریدا است و چهار "ایالت اقتصادی" چین نیز، حدود ۵۰% تولید ناخالص ملی آن را تولید می کنند که این مسائل اهتمام ورزیدن جهت طرح "ایالت های اقتصادی" را بیشتر می نماید.

کره جنوبی به عنوان مصداقی از کشورهای مترقی شرق، ۵۰ سال پیش جامعه ای فقیر به حساب می آمد، اما امروز جز ۱۰ اقتصاد بزرگ دنیاست. تجربه ژاپن، اندونزی، تایوان و ... همه نمونه های موفق و مشابه از کشورها رشد یافته با بالاترین "درآمد ناخالص ملی" (GNI) می باشند.

نقش مردم:

مردم ما هم باید مطالبه خود را به درستی بشناسند و نگذارند کسی به آنها آدرس اشتباه دهد. چرا که به عقیده بنده دوره رای آوری "گفتمان زیبای صرفا سیاسی" و "بدون برنامه راهبردی" تمام شده و باید تخصص نگری کرد.

ماهیت ایالت های اقتصادی:

اینکه بتوان عرصه های علمی، اجرایی و طبیعی هر استان را مطابق بضاعتش در زمینه تولید به کار بست، به آن برنامه داد، مطالبه کرد و به پشتوانه آن به فکر توسعه بازار های برون مرزی بود و فضای تولیدی رقابتی بین استانی ایجاد کرد؛ چشم اندازی دست یافتنی است که با حمایت دولتی قوی و کارآمد می تواند موجبات رشد تولید ناخالص ملی را فراهم کرده، باعث ارتقا پایه پولی شود و سفره مردم را گشوده و کام آنها را شاد گرداند.

خوشبختانه امروز اهتمام به تاسیس "ایالت های اقتصادی" در برنامه برخی کاندیدای ریاست جمهوری دیده می شود که جای امیدواری فراوان دارد.

نویسنده: مجتبی بابادی