تیتربرتر؛ درمان عسل یکی از بهترین روش ها در طب سنتی است که طب نوین هم از این روش استفاده می کنند و جایگاه عسل می تواند به عنوان یک داروی درمانی قوی محاسبه کرد عسل می تواند امراض زیادی رو درمان کند خیلی از بیماری ها با عسل درمان می شوند که روز به روز کشف می شوند خواص معجزه آسای عسل توانسته صد درصد برخی بیماری ها را درمان کند معمولاً عسل طبیعی شکر زیادی ندارد حتی در درمان دیابت هم مفید است.
عسل درمانی چیست؟ چه کاربردی دارد؟
عسل علاوه بر ترکیبات و طعم، دارای ویژگی‌های مهم متعددی است. عسل تازه استخراج شده، یک مایع چسبناک است. میزان چسبندگی آن به مواد مختلفی بستگی دارد و بنابراین با توجه به ترکیبات و بخصوص مقدار آب آن، با یکدیگر متغیر است. رطوبت‌پذیری، یکی دیگر از خواص عسل بوده و توانایی عسل در جذب رطوبت از محیط و نگهداری آن را تعیین می‌کند. عسل نرمال با مقدار آب ۸/۱۸ درصد یا کمتر، رطوبت را از هوای دارای رطوبت بالای ۶۰ درصد جذب می‌کند. فشار سطحی عسل، بر اساس منشأ عسل متفاوت است، که این تفاوت احتمالاً به دلیل مواد کلوئیدی درون عسل می‌باشد. این ماده، علاوه بر چسبندگی بالا، عامل مشخصات کف‌زایی عسل نیز می‌باشد.
رنگ عسل مایع، از رنگ روشن و بی‌رنگ (مانند آب) تا کهربایی تیره یا مشکی متغیر است. رنگهای مختلف عسل عمدتاً تمام رنگهای طیف زرد تا کهربایی را شامل می‌شوند. رنگ عسل با توجه به منشأ گیاهی، عمر عسل و شرایط ذخیره‌سازی آن متفاوت است، اما میزان شفافیت و زلالیت آن به مقدار ذرات معلق درون آن نظیر گرده گل بستگی دارد. رنگهای کمتر متداول برای عسل، زرد کمرنگ (عسل گل آفتابگردان)، رنگهای مایل به قرمز (عسل شاه بلوط)، مایل به خاکستری (عسل اوکالیپتوس) و مایل به سبز (عسل شهد گیاه) هستند.
به محض تبلور (شکرک زدن)، رنگ عسل روشن‌تر می‌شود، زیرا بلورهای گلوکز سفیدرنگ هستند. شکرک زدن عسل به دلیل شکل‌گیری بلورهای مونوهیدرات گلوکز رخ می‌دهد که بر حسب ترکیبات عسل و شرایط نگهداری آن، این بلورها از لحاظ اندازه، شکل، ابعاد و کیفیت با یکدیگر متفاوت هستند. هر چه مقدار آب عسل پایین و مقدار گلوکز آن بالا باشد، تبلور سریع‌تر رخ می‌دهد.
درمان بیماری ها با عسل در طب اسلامی
در نظام طب اسلامی، عسل به عنوان یک ماده غذایی سالم در نظر گرفته می‌شود. قرآن کریم، به صراحت به عسل درمانی اشاره کرده است: «و خدایت به زنبور عسل وحی کرد که از کوهها و درختان و سقفهای رفیع، منزل گیر. و سپس از انواع میوه‌های شیرین (و از حلاوت و شهد گلهای خوشبو) تغذیه کن و راه پروردگارت را به اطاعت بپوی، آن‌گاه از درون آن، شربت شیرینی به رنگهای مختلف بیرون آید که در آن شفاء مردمان است. در این کار نیز آیتی (از قدرت خدا) برای متفکران پیداست» (آیات ۶۸ و ۶۹ سوره نحل). بعلاوه، حضرت محمد (ص)، استفاده از عسل را برای درمان اسهال توصیه نموده است. ابن سینا، دانشمند و پزشک بزرگ ایرانی، در حدود ۱۰۰۰ سال قبل عسل را به عنوان یکی از بهترین داروها در درمان سل معرفی کرده است.
مطالب مرتبط:
جایگاه عسل درمانی در پزشکی نوین
خواص ضدباکتری عسل
عسل درمانی علاوه بر نقش مهم طبیعی در طب سنتی، در طی دهه‌های اخیر، تحت تحقیقات آزمایشگاهی و بالینی قرار گرفته است. فعالیت ضدباکتریایی عسل، یکی از مهم‌ترین یافته‌هایی است که برای اولین بار در سال ۱۸۹۲ توسط فان کتل شناسایی شد.
مطالعات آزمایشگاهی کشت هلیکوباکتر پیلوری که عامل التهاب معده است، نشان داد که این بیماری با استفاده از محلول ۲۰ درصد عسل رفع می‌شود. حتی کشت‌هایی که به سایر عامل‌های ضدباکتری مقاومت نشان می‌دادند، در مقابل عسل آسیب‌پذیر بودند. گزارش شده است که برخلاف اکثر آنتی‌بیوتیک‌های رایج، مصرف عسل به پیشرفت باکتری‌های مقاوم در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها منجر نمی‌شود و می‌توان بطور مداوم از آن استفاده نمود.
عسل می‌تواند به عنوان متوقف کننده رشد باکتری یا باکتری‌کش عمل نماید، که این خواص به غلظت مورد استفاده بستگی دارد. عسل علفزار ۸-۴ درصد و عسل مانوکا ۱۱-۵ درصد دارای خاصیت متوقف کنندگی رشد باکتری بودند، درحالی که خاصیت باکتری‌کشی آن‌ها به ترتیب با محلول‌های ۱۰-۵ درصدی و ۱۵-۸ درصدی بدست آمد. در نقطه مقابل، عسل مصنوعی (محلول قند که ترکیبات عسل را شبیه‌سازی می‌کند)، در محلول ۳۰-۲۰ درصدی، تنها دارای خاصیت متوقف کنندگی باکتری را داشت و اثری از خاصیت باکتری‌کشی نبود.
التیام زخم ها با عسل طبیعی
یکی از موارد کاربردی عسل که بیشترین میزان تحقیقات بر روی آن انجام شده و موثرترین کاربرد عسل شناخته می‌شود، التیام زخم‌ها می‌باشد. روس‌ها در جنگ جهانی اول از عسل جهت جلوگیری از عفونت و تسریع التیام زخم استفاده می‌کردند.
مکانیزم دقیق التیام زخم بوسیله عسل تاکنون مشخص نشده است. هرچند، چندین توصیه با توجه به پوشش‌دهی زخم مناسب بوسیله عسل ارائه شده‌اند. نوع زخم و میزان شدت آن، بر بازده عسل تأثیر می‌گذارند. عسل انتخاب شده باید به مقدار مناسب مصرف شود، بطوری که در صورت رقیق شدن بوسیله مواد خارج شده از زخم، همچنان مقداری از آن در محل زخم وجود داشته باشد. عسل استفاده شده باید فضایی بیشتر از وسعت زخم را پوشش دهد. نتایج بهتر زمانی بدست می‌آیند که عسل به جای روی زخم، بر روی پانسمان استفاده شود. تمام حفره‌ها باید بطور مناسب با عسل پر شوند و پانسمان انسدادی جهت جلوگیری از ترشح زخم، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در سوختگی‌ها، عسل ابتدا به عنوان تسکین دهنده اولیه و سپس به عنوان التیام‌بخش سریع عمل می‌کند. در مقابل کاشت تومور در موارد جراحی لاپاروسکوپی غدد، عسل به عنوان جلوگیری کننده از زخم‌شدگی استفاده می‌شود. هیچگونه عفونت ناشی از بکارگیری عسل بر روی زخم‌های باز گزارش نشده است. عسل در درمان ورم لثه و بیماری‌های لثه، نقش درمانی بالقوه‌ای ایفا می‌کند.
در یک مورد قطع عضو یک پسر جوان از ناحیه زانو، که شدیداً دارای عفونت سودواورئوس و استافیلوکوکوس اورئوس بود و به درمان‌های عادی پاسخ نمی‌داد، استفاده از پدهای پانسمانی عسل مانوکای فعال و استریل، به بهبود کامل محل زخم در عرض ۱۰ هفته منجر شد. نتایجی مشابهی برای سوختگی‌ها نیز بدست آمده است.
پانسمان حاوی عسل، فرآیند التیام زخم را بهبود می‌دهد، زخم را استریل می‌کند و درد را کاهش می‌دهد. مطالعات بر روی قانقاریای فورنیه، بهبود سریع و کاهش ورم و ترشح، احیای سریع و باقی ماندن جای زخم بسیار کم، کاهش انگل‌بری و کاهش مرگ و میر در اثر استفاده از عسل را نشان دادند.
عسل برای درمان زخم‌های ناشی از جراحی‌های بنیادین سرطان سینه و عروق گشاد شده، با موفقیت استفاده شده است. همچنین پس از جراحی بنیادین سرطان واژن نیز استفاده شد که به رفع عفونت زخم با کمترین میزان انگل‌بری و کمترین مدت زمان بستری در بیمارستان منجر شد. در بیماران مبتلا به عفونت زخم‌های پس از جراحی پس از عمل سزارین یا عمل برداشتن رحم، مصرف موضعی عسل به از بین رفتن سریع عفونت باکتریایی، کاهش مدت زمان بستری، کاهش استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها، تسریع بهبود زخم و کمترین میزان شکل‌گیری رد زخم منجر شد. بازده مشابه در موارد ابتلا به زخم بستر نیز مشاهده شده است.
مزیت‌های عسل به عنوان پوشش زخم
تأثیر بسیار فوری عسل در پاکسازی زخم‌ها، به دلیل ترکیب ترشح اسمزی و خاصیت زیست‌فعالی عسل است. آنزیم گلوکز اکسیداز عسل، گلوکز را به لوکوسیت‌ها می‌رساند، که به لحاظ تولید هیدروژن پراکسید که به فعالیت ضدباکتریایی ماکروفاژها منجر می‌شود، برای تنگی نفس ضروری است. خاصیت اسیدی عسل نیز به فعالیت ضدباکتریایی آن بیشتر کمک می‌کند. وجود طیف وسیعی از آمینواسیدها، ویتامین‌ها و عناصر کم‌مقدار نیز، اثر تغذیه‌ای مستقیمی بر احیای بافت‌ها دارد.
بیماری‌های دستگاه گوارش
مصرف خوراکی عسل جهت درمان یا پیشگیری از عفونت دستگاه گوارش نظیر التهاب معده، ورم اثنی عشر و زخم معده ناشی از باکتری‌ها و روتاویروس نیز گزارش شده است. اتصال باکتری‌ها به سلول‌های مخاطی، به عنوان اولین رویداد در پیشرفت عفونت‌های دستگاه گوارش در نظر گرفته می‌شود. مسدودسازی اتصال میکروارگانیزم‌های پاتوژنیک به مخاط روده، نشان‌دهنده استراتژی بالقوه در جلوگیری از بیماری است. محققان نشان دادند که جلوگیری از چسبندگی باکتری‌ها به دلیل استفاده از عسل، به جای تأثیر بر سلول‌های مخاطی، به دلیل تأثیر عسل بر باکتری‌ها بوده است.
جهت ارزیابی خواص حفاظت سلولی معده در عسل طبیعی، تزریق وریدی عسل ایزوتونیک (هم‌توان) به شکم، به کاهش چشمگیر وسعت زخم‌های ناشی از اتانول منجر شده است. همچنین، اظهار شده است که عسل طبیعی دارای خواص درمانی جهت بهبود زخم معده است و می‌توان از آن همانند سوکرالفات در درمان بیماری زخم معده استفاده نمود.
آنچه دیگران می خوانند:
گردآورنده: مریم بالوی فیلی