تیتربرتر؛ برای درمان لکنت زبان باید به علل روان شناسی آن پرداخت که معمولاً هر فردی در سنین مختلف چه عواملی باعث بروز این بیماری در فرد شده است؟
داروی لکنت زبان
برای درمان لکنت زبان، تعدادی داروی لکنت زبان وجود دارد که در این نوشته انها را معرفی خواهیم کرد. یکی از داروهای لکنت زبان که عامل ضد اضطراب هم هست، داروی آلپرازولام (Xanax) نام دارد. داروی دیگر در این زمینه، داروی بازدارنده مجدد جذب سروتونین و کلومپیامین (آنافرانیل) به نام سیتالوپرام (Celexa) است. همچنین داروی سروتونرژیک در زمینه درمان لکنت زبان، داروی موثر است.
همه ی داروهای نام برده شده در دوره ی زمانی خاص معرفی شده اند اما آزمایشات و تحقیقاتی که بر روی این داروها انجام شده است، ثابت کرده اند که این داروها همرا با عوارض در تعداد بسیار کمی از افراد، تاثیر بسیار ناچیزی بر لکنت زبان دارند، در نتیجه می توان گفت دارو درمانی تاثیر بسیار ناچیزی در درمان لکنت زبان دارد.
درمان لکنت زبان به روش سنتی
در روش اول مقدار 25 گرم عاقرقرها را با 100 گرم نبات بسابید و روزانه به اندازه یک قاشق غذاخوری در آب گرم حل کرده و میل کنید.
در روش دوم درمان لکنت زبان به روش سنتی، 25 گرم دانه برگ گنجشگ را با یک لیوان آب و کمی نبات، به اندازه یک ساعت دم کرده و در هر وعده یک قاشق چای خوری از آن بخورید.
۲۵ گرم دانه‌ی برگ زبان گنجشک را نیم کوب و همراه کمی نبات و یک لیوان آب به مدت یک ساعت دم کنید و هر وعده یک قاشق چای‌خوری از آن میل کنید.
خوردن خوراکی هایی مانند: سبزیجات تازه ، زرده تخم مرغ ، تخم کبوتر با عسل، لوبیا، خردل، پنیر، فلفل سبز، ماهی، سوپ استخوان و گوشت آهو در درمان لکنت زبان موثرند.
همچنین مالش مهره های گردن و بنا گوش با روغن بنفشه، خوردن ترکیب جوشانده اویشن شیرازی با عسل، آب تمشک، انگور و سیب نیز برای درمان لکنت زبان پیشنهاد می شوند.
اما اعتبار روش های گفته شده هنوز به اثبات نرسیده است و مدارکی معتبر برای صحت این نسخه ها وجود ندارد.
بیشتر کودکانی که به لکنت زبان دچار هستند هنگام بیان چیزی می دانند که چه میخواهند بگویند و شاید برای بیان آن بارها تمرین کرده اند اما به راحتی و در شرایط خاص توانایی بیان آن را ندارند.
کودک داری لکنت برای کاهش فشار حاصل از وقفه های غیر ارادی، به پریشانی و آشفتگی دچار می شود و با تلاش و فشار زیاد سعی می کند حرف خود را بیان کند.
مطالب مرتبط:
داروی های درمان لکنت زبان
اختلالات و ناهنجاریهای گفتاری یکی از مشکلات خاص دوران کودکی است. که از شایعترین انها می توان لکنت زبان را نام برد. این بیماری نوعی آشفتگی و اختلال روانی در گفتار است.
با توجه به اینکه هیچ دو کودکی شبیه به هم نیست لکنت نیز در کودکان به یک شکل وجود ندارد و متفاوت است. البته لکنت در بین کودکان خردسال حالتی ناپایدار و گذرا دارد و می تواند در موقعیت های متفاوت تغییر کند. در بعضی از کودکان لکنت همراه با فشارهای عصبی، تیک جسمانی، گریه، اضطراب و تغییر حالات چهره است و در برخی دیگر لکنت منجر به ناتوانی شدید در برقرای ارتباط می شود.
ممکن است کودکی به تدریج به لکنت زبان گرفتار شود و این اختلال تا مدت ها در او ماندگار شود. در حالی که در برخی دیگر از کودکان ممکن است بصورت ناگهانی شروع شده و به یک باره از بین برود. عواملی مانند خستگی، نگرانی، حالات روحی و روانی علت اینگونه تغییرات است.
در برخی موارد ممکن است لکنت و اختال های گفتاری بصورت ثابت و پایدار باشند و با افزایش سن درمان نشوند و مشکلات زیادی را برای کودک بوجود اورند.
علایم لکنت زبان
علائم و نشانه های لکنت ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- مشکل در شروع کلمه، عبارت یا جمله
- طولانی کردن یک کلمه یا صوت درون یک کلمه
- تکرار صدا، هجا یا کلمه
- سکوت مختصر برای هجاها یا کلمات خاص یا مکث درون یک کلمه (کلمه شکسته)
- در صورت پیش بینی مشکل در حرکت به کلمه بعدی، اضافه کردن کلمات اضافی مانند “اووم”
- کشش، سفت کردن یا حرکت بیش از حد صورت یا بالاتنه برای تولید یک کلمه
- اضطراب در صحبت کردن
- توانایی محدود در برقراری ارتباط موثر
عوامل مؤثر در بروز لکنت زبان
عوامل مختلفی در بروز اختلال لکنت زبان موثرند از جمله این عوامل میتوان موارد زیر را نام برد:
عوامل ژنتیکی و عصب شناسی: براساس پژوهشهای انجام گرفته ثابت شده است که سابقه خانوادگی در مبتلا شدن به لکنت زبان موثر است و فرد مبتلا به لکنت زبان از نظر ژنتیکی با شخص سلام فرق می کند.
عوامل بیولوژیک: با توجه به اهمیت ویژه مغز در گفتار، هرگونه فشار و آسیب به مغز می تواند عوارض متعددی داشته باشد و در سیستم گویایی مغز باعث ایجاد اختلال شده و منجربه بروز لکنت زبان در کودک شود.
عوامل روان شناختی: عواملی مانند هیجانات، ضربه هاب عاطفی ، تنش ها و سایر عوامل روان شناختی می تواند باعث تاثیر منفی بر کلام و گویش کودک شود.
عوامل محیطی: در مواقعی خود والدین و مربیان کارهایی را انجام می دهند که مانع سخن گفتن عادی کودک می شوند و کودک را وادار می کنند که عجولانه و اشتباه حرف بزند
توصیه ها برای درمان لکنت کودکان
- بخاطر لکنت فرزندتان را سرزنش نکنید
- از بکار بردن توصیه های مانند نفس بکش ، آروم تر حرف بزن ، مکث کند بپرهیزید.
- در هنگام صحبت کردن به او نگاه کنید و تماس چشمی را با او حفظ کنید.
- وسط صحبت او نپرید و کلمات و یا جملات را برایش کامل نکنید اجازه بدهید تا خودش صحبت کند.
- با بصورت شمرده و با سرعت پایین صحبت کنید.
- هر عامل استرس زا برای کودک را درخانه حذف کنید
- برای مدتی او را به کلاس های زبان انگلیسی یا قرآن نفرستید.
- زمانهایی را برای خود و فرزندتان اختصاص دهید.
- برای مدتی بازی های غیرگفتاری را بیشتر کنید.
- جلسات گفتار درمانی را برای او شروع کنید.
آنچه دیگران می خوانند:
گردآورنده: مریم بالوی فیلی