به گزارش تیتربرتر؛ لیلی رشیدی در پی فاجعه قتل «رومینا» گفت: مسلما هنری مانند تئاتر به دلیل ابعاد تربیتی و آموزشی خود باید در تمام شهرها و روستاهای ما وجود داشته و اصلا جزو برنامه درسی کودکان و نوجوانان ما باشد که اگر چنین بود، چه بسا کمتر شاهد فجایعی مانند قتل تلخ «رومینا» می‌بودیم.
بیوگرافی لیلی رشیدی
لیلی رشیدی حائری (متولد ۳۱ تیر ۱۳۵۲ در تهران) بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون ایران است. لیلی رشیدی با سریال تلویزیونی زی‌زی گولو که برای کودکان ساخته شده بود و نقش مادر خانومی در جامعه هنری ایران شناخته شد.
واکنش لیلی رشیدی به قتل رومینا
رشیدی که سال‌هاست در حوزه تئاتر و فیلم کودک و نوجوان فعالیت می‌کند، تاکید کرد: این را باید از ذهن‌مان بیرون بیاوریم که آموزش تئاتر به معنی پرورش هنرمند است چراکه تئاتر وسیله‌ای است برای اینکه کودک یا نوجوان بتواند احساسات و عواطف خود را تخلیه کند، یاد بگیرد حرف خود را به درستی بر زبان آورد، سخن دیگران را هم گوش بدهد و زندگی در گروه را بیاموزد.
این بازیگر ابراز تاسف کرد: اگر «رومینا» و پدرش آموزش تئاتر دیده بودند، شاید یاد می‌گرفتند با وجود تمام اختلاف سلیقه‌ها درکنار یکدیگر زندگی و نظر مخالف خود را تحمل کنند زیرا یکی از مهم‌ترین کارکردهای تئاتر، زندگی گروهی است و این چیزی است که بسیاری از ما توانایی آن را نداریم.
رشیدی تاکید کرد: آموزش تئاتر به معنای آن نیست که قرار است هنرمند پرورش بدهیم بلکه تئاتر ابزاری است برای زندگی بهتر و فرهنگ بالاتر است. به این معنی که هم تماشای تئاتر و هم آموزش آن به ما کمک می‌کند که انسان‌هایی بهتر با فرهنگی بالاتر شویم ولی متاسفانه ما آنقدر از امور بدیهی، بی بهره‌ایم که وقتی این گونه صحبت‌ها مطرح می‌شود، پیش خودمان فکر می‌کنیم مگر کجا زندگی می‌کنیم که چنین توقعاتی داریم؟! نباید نفس‌مان از جای گرمی دربیاید!
رشیدی با تاکید بر ضرورت بازنگری در قوانین مربوط به حقوق کودکان و نوجوانان اضافه کرد: قدردان همه فعالان حقوق کودکان و نوجوانان هستیم و امیدواریم با همراهی‌های مجلس و دولت، تلاش‌های آنان به ثمر بنشیند تا جامعه‌ای آرام‌تر و کم‌خشونت‌تر داشته باشیم.
او همچنین خاطرنشان کرد: این خواسته‌ها به معنی مخالفت با کسی نیست بلکه ما می‌خواهیم کودکان شادتر و خانواده‌های سالم‌تری داشته باشیم.
بیشتربخوانید: فیلم| واکنش سلبریتی ها به قتل وحشتناک رومینا اشرفی!
رشیدی که سال‌هاست در حوزه آموزش تئاتر به کودکان و نوجوانان فعالیت می‌کند، افزود: به عنوان کسی که در این حوزه اندک تجربه‌ای دارم، آرزویم این است که آموزش و پرورش ما برای آموزش گسترده تئاتر در تمام مناطق وارد عمل شود و دلم می‌خواست مانند تمام فعالان حوزه کودک می‌توانستم سالی یک ماه در یکی از روستاها با بچه‌ها تئاتر کار کنم.
او در پاسخ به این پرسش که چرا شعار تئاتر برای همه در تمام این سال‌ها عملی نشده و نوجوانانی مانند «رومینا» سهمی از تئاتر و مزایای آن نداشته‌اند، توضیح داد: این شعار هم مانند بسیاری دیگر از خواسته‌های ما در حد حرف باقی ماند و هرگز عملی نشد. شاید بدبینی است اگر بگویم در جامعه ما هستند کسانی که تئاتر نمی‌خواهند و گویی به نفع عده‌ای نیست که جامعه‌ای بافرهنگ‌تر و مطالبه‌گر داشته باشیم. البته امیدوارم قضاوتم بدبینانه باشد.
نامه آخر رومینا اشرفی به پدرش با یک نقاشی وحشتناک
نامه آخر رومینا اشرفی به پدرش با یک نقاشی وحشتناک / او چه نوشته بود؟ / معلمش چه گفت؟!یکی از اهالی روستای سفیدسنگان میگوید: «اهالی در شوک حادثه‌اند. خودمان مریض شده‌ایم. شب‌ها وحشت‌زده از خواب بیدار می‌شویم.» دخترها طوفان را به چشم دیده بودند؛ ابرهای سیاه و سفید را که سر به سر هم داده و آسمان را صدای غرش برداشته بود. باد مثل قاصدی از میان ابرها آمده بود پایین و خاک را بلند کرده بود. درخت‌ها بی‌قرار روز عزا، سرها را به هم نزدیک می‌کردند و دریای شمال، خوابیده زیر پای قبرستان، موج روی موج می‌انداخت.
لیلی رشیدی ادامه داد: اگر می‌خواهیم نسل بعدی را بدرستی تربیت کنیم، نباید از مزایای هنری مانند تئاتر غافل شویم. با پرورش درست کودکان امروز است که فردا می‌توانیم خانواده‌های بهتری داشته باشیم.
رشیدی در ادامه از مشکل دیگری هم سخن گفت و افزود: افراد بسیاری هستند که علاقه‌مندند در مکان‌های دورافتاده برای کودکان و نوجوانان کتابخانه درست کنند یا نمایش به صحنه ببرند ولی آنقدر سنگ جلوی راهشان می‌اندازند که بسیاری از آنان از خیر تصمیم خود می‌گذرند.
این هنرمند ادامه داد: بسیاری از افراد را می‌شناسم که بدون هیچ چشمداشت و به دور از هر گونه شلوغ‌کاری در مناطق محروم و روستاها فعالیت فرهنگی انجام داده‌اند اما انجام این فعالیت‌ها نیازمند فراهم شدن بسترهایی است. به طور مثال برای تسهیل این امر شرایطی فراهم کنیم که افراد داوطلب برای فعالیت فرهنگی در این نقاط، نیازمند مجوزهای عجیب و غریب نباشند. اگر کسی از این داوطلبان حمایتی نمی‌کند باری هم بر دوش آنان نگذارد و از آن بدتر انگی به آنان نزند که تا مدت‌ها برای پاک کردنش، تلاش کنند.
لیلی رشیدی در پایان ابراز تاسف کرد: در روستای رومینا یک موضوع بسیار ساده نادیده گرفته شد. همانطور که یکی از دوستان روانشناس بدرستی گفته بود، این خانواده نباید تنها رها می‌شدند زیرا با میزان خشم و عصبیتی که آنان داشتند، بروز یک فاجعه دور از ذهن نبود ولی متاسفانه بسیاری از ما برخورد درست در چنین شرایطی را نمی‌دانیم چون برای این موقعیت‌ها آموزش ندیده‌ایم.
گردآورنده: علی اکبر رضایی