«دَمام» با نوسان پوست به صدا در می‌آید و در دسته سازهای کوبه‌ای استوانه‌ای شکل قرار می‌گیرد. دمام بیشتر در مراسمات آیینی جنوب ایران به ویژه بندر بوشهر، بندر گناوه، آبادان، برازجان، بندر ریگ، شهرهای جنوبی رواج دارد. از جمله این آیین‌ها می‌توان به سنج و دمام، زار، نِیمه‌های دریایی (زمزمه‌ها و شعرهایی که هنگام صید خوانده می‌شوند)، دُم دُم سحری و سبالو اشاره کرد.
