سنجشهای ما نسبت به محیط زیست واقعی نیست، بلکه تا حدی خوشبینانه است، زیرا دستگاههای سنجش ما به روز نیست و آلودگیها را بطور کامل نشان نمیدهد، اما به هر حال این آلودگیها وجود دارند و اقتصاد کشور را تهدید میکند.خسارت وارد بر محیط زیست ایران در سال 2002 هشت میلیارد و 430 میلیون دلاربرآورد شده است.
در بخش دیگری از مرکز پژوهشهای مجلس، خسارت وارد بر تالاب بختگان در ایران حدود 5 میلیون و سیصد هزار دلار ارزیابی شده است.
در سال 2013، تنها خسارت وارد بر تالاب «بختگان» کشور حدود 503 میلیون دلار بوده است. از طرف دیگر، شیوع سرطان به خاطر آلودگیهای محیط زیستی در منطقه عسلویه، تنها یکی از هزینههای اجتماعی ناشی از توسعه صنعتی بدون توجه به اقتصاد محیطزیست بوده است.مسئله اقتصاد محیطزیست در ایران در مراحل اولیه تکامل قرار دارد و حتی برآوردهای دقیقی از خسارتهای محیطزیستی در دست نیست. در حالیکه اولین مرحله برای اجرای مبانی اقتصاد محیطزیست که به طور مستقیم با جان مردم پیوند خورده است، برآورد خسارتهای آن است.مرکز پژوهشی مجلس در گزارش خود اشارهای به عوامل عمده تخریب محیط زیستی در ایران نکرده، بسیاری از منتقدان طرحهای اقتصادی کلان دولتی میگویند سوء مدیریت بخش دولتی یکی از مهمترین عوامل تخریب محیط زیستی است این منتقدان برای اثبات گفتههای خود به تخریب جنگلها و نیزارها مانند آنچه در مناطق هور الحویزه رخ داد، اشاره میکنند در هور الحویزه سپاه پاسداران صدها هزار متر مکعب از جنگلها و نیزارها را کاهش هزینه استخراج نفت خشکاند و برای تحمل هزینهای کمتر زیان های سنگینی به محیط زیست وارد کرد به طوری که با خشکاندن نیزارها انواع و اقسام ماهیها و دیگر جانواران آبزی از بین رفت و این امر باعث مهاجرت هزاران خانواده از ساکنان هور الحویزه و انتقال آنها به حاشیه شهرهای استان شد. علاوه بر این زیانهای اقتصادی و محیط زیستی خشکاندن نیزارهای هور الحویزه باعث ایجاد مشکلاتی از قبیل مشکل ریزگردها و آلوده شدن هوا در این مناطق شد موضوعی که سلامتی ساکنان شهرهای اهواز، سوسنگرد، حمیدیه و بستان را در برخی از فصلهای سال با مشکل جدی روبرو کرده است.
علاوه برآلودگی محیط زیست آشکار با آلودگیهای پنهان مواجه هستیم؛هدایت فاضلاب به سمت اراضی کشاورزی ، بسیاری از کشتیها در ساحل بندرعباس منبع آلودگی هستند. شرکتهای تولید کننده داخلی و وارد کننده کالا، که کالایآنها آلودگی محیط زیستی دارد باید تحت کنترل شدید قرار بگیرند همچنین سازمان های پسماند باید با جدیت بیشتری به فکر خسارت های تخریب پذیر باشند تا توسعه اقتصادی