حتی در رده های پایه که مربیان جوان تری حضور دارند نیز، رگه هایی از موارد فوق مشاهده شده که می طلبد مدنظر متولیان امر قرار گیرد. مربیانی که تمرینات ارایه شده توسط آن ها مطابق استاندارد های روز دنیا نبوده و بر اساس آن چیزی است که در بسیاری از مواقع به اشتباه آموخته اند و هیچ گاه نیز سعی در اصلاح، بهبود و به روز رسانی آن ها نکرده اند. بار ها مشاهده کرده ام که مربیانی جهت برخورد انضباطی با بازیکنان رده های پایه، با تمرینات ورزشی، مثلا آنها را جریمه کرده تا شاید دیگر اشتباهاتشان را تکرار نکنند.
از جمله این تمرینات تنبیهی از دیدگاه ایشان، می توان به شنا سویدی، کول کردن دیگر بازیکنان و سپس حمل مسافت، درازونشست، دویدن دور زمین و مواردی از این قبیل اشاره کرد که واقعا جای بسی تاسف دارد. چرا که جریمه یا برخورد انضباطی با بازیکنان از طریق تمرینات ورزشی، بزرگترین آسیب های جسمی و حتی روحی/روانی را به آن ها وارد می کند. چرا که دیگر آن ورزشکار، به تمرینات یاد شده به دید تمرینی نمی نگرد و دیدگاهی منفی نسبت به آن ها پیدا خواهد کرد. نرم دوی از بهترین تمرینات هوازی جهت آماده سازی در فصل بدنسازی و بالا بردن ظرفیت قلبی عروقی و حتی سرد کردن و ریکاوری است.
شنا رفتن نیز از کامل ترین تمرینات در راستای تقویت عضلات سینه ای و کمربند شانه ای بوده و کول کردن به نوعی تمرین اسکوات پا که گل سرسبد تمرینات پا جهت تقویت مجموعه بزرگی از این عضلات می باشد را یادآوری می کند. درازونشست نیز سلطان تمرینات شکم جهت تقویت عضلات راست و مورب شکمی، زیر شکم و از بین بردن چربی های ناحیه قدامی میان تنه است.
البته گاها مشاهده شده که بازیکنان مطرح و پرافتخار فوتبال کشور در عرصه ملی نیز، در این حیطه وارد شده و از چنین شیوه های منسوخ شده ای در جهت اهداف یاد شده استفاده می کنند. اما به اعتقاد من بهترین شیوه جهت مقابله با سرکشی و رفتار های ناپسند بازیکنان، عدم به کارگیری آن ها به عنوان بازیکن فیکس، عدم استفاده از آن ها به عنوان بازیکن ذخیره، قرار ندادن آن ها در لیست اسامی تیم جهت شرکت در مسابقه طی بازه زمانی مشخص یا انواع محرومیت های مشابه و نهایتا کسر حقوق و مزایا می باشد.
به قلم محسن بابادی
