بر اساس گزارش وضعیت صنعت هسته‌ای جهان در سال ۲۰۲۲، تولید برق هسته‌ای جهان در سال ۲۰۲۱ به میزان ۳.۹ درصد افزایش یافت، همان میزانی که در سال ۲۰۲۰ کاهش یافته بود. در سال ۲۰۲۲، تعداد ۴۱۱ راکتور در سراسر جهان فعال بودند یعنی ۱۸ راکتور کمتر از سال ۲۰۱۲. در حال حاضر ۲۹ عدد از آن در انبارهای طولانی مدت و ۵۳ مورد در دست ساخت هستند - بیش از نیمی در چین و هند.

گسترش سریع انرژی‌های تجدیدپذیر و احساسات منفی عمومی نسبت به انرژی هسته‌ای ناشی از بلایایی مانند حوادث چرنوبیل یا فوکوشیما، انرژی هسته‌ای را به یک تولید انرژی جهانی نیز تبدیل کرده است. انرژی هسته‌ای کاهش آهسته‌ای را تجربه کرده است، از ۱۷.۵ درصد اوج سهم تولید برق جهانی در سال ۱۹۹۶ به سهم تنها ۹.۸ درصد در سال ۲۰۲۱ رسیده است، زیرا کشورهای بیشتری نسبت به توسعه استراتژی‌های انرژی هسته‌ای خود را متوقف کرده یا کنار می‌گذارند.

بر اساس این گزارش، در حال حاضر ۳۳ کشور رآکتورهای انرژی هسته‌ای را اداره می‌کنند، اما تنها ۱۵ کشور به‌عنوان فعالانه این فناوری را دنبال می‌کنند - از جمله کشورهای تازه وارد در سال ۲۰۲۰، بلاروس و امارات متحده عربی.

چین از اوایل دهه ۱۹۹۰ از انرژی هسته ای استفاده کرده است و در حال حاضر ۵۵ رآکتور هسته ای را راه اندازی می کند که اکثریت آنها فقط در ده سال گذشته به شبکه پیوسته اند. در همین حال، ایالات متحده بزرگترین پایگاه انرژی هسته ای جهان باقی مانده است، با ۹۲ واحد راکتور عملیاتی تا ژوئیه ۲۰۲۲، که ۱۲ واحد از سال ۲۰۱۲ کاهش داشته است. در ده رآکتور هسته ای فعال کنونی، انتظار می رود که ژاپن به زودی رسماً ساخت و ساز انرژی هسته ای جدید را کنار بگذارد.

تنها سه کشوری که برنامه انرژی هسته ای داشتند تا کنون همه راکتورها را تعطیل کرده اند - ایتالیا در سال ۱۹۸۷، قزاقستان در سال ۱۹۹۸ و لیتوانی در سال ۲۰۰۹. آلمان اخیرا برنامه خود را در جریان بحران انرژی فعلی تمدید کرده است اما قصد دارد به تولید انرژی هسته ای در سال ۲۰۲۳ پایان دهد.