به گزارش تیتربرتر؛ صادرات نفتی در سال ۹۸، ۲۹ هزار و ۱۶ میلیون دلار بوده که در سال ۹۹، به ۲9 هزار و ۴۳ میلیون دلار افزایش پیدا می‌کند. اما صادرات غیر نفتی در سال ۹۸، ۳۰ هزار و ۳۷۵ میلیون دلار است که در سال ۹۹ به میزان ۲۸ هزار و ۸۰۵ میلیون دلار کاهش پیدا می‌کند.
واردات کشور نیز در سال 98 برابر با 52 هزار و 236 میلیون دلار بوده که در سال 99 به میزان 46 هزار و 612 میلیون دلار کاهش پیدا می کند.
هزینه معیشت کارگران در سال 1400 چقدر است؟
فرامرز توفیقی رئیس کمیته دستمزد کانون عالی شوراها درباره هزینه معیشت گفت:براساس بررسی‌های صورت گرفته در خرداد ماه حداقل هزینه معیشت نزدیک به ۹ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان شده است که این مبلغ در سال قبل ۶ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان بود.
رئیس کمیته دستمزد کانون عالی شوراها بیان کرد: تفکر ما این است که نمی‌شود در سال قبل تصمیمی برای سال بعد گرفت مثلا نمی‌توان گفت تورم در سال ۹۹ چهل درصد است و طبق آن برای سال ۱۴۰۰ تصمیم گرفت، چرا که ممکن است تورم سال جدید ۶۰ درصد شود.
توفیقی افزود: در این شرایط اگر بخواهیم بگوییم بند یک ماده ۴۱ قانون کار که با نگاهی به تورم است هم اجرایی شود. همین جا کارگر ۲۰ درصد باخته است پس باید فکر اساسی درباره تصمیم‌گیری نوع دستمزد کرد.
رئیس کمیته دستمزد کانون عالی شوراها با اشاره به مطالبه جامعه کارگری گفت: ما بیش از ۵ سال است که درخواست بازنگری در مدل تعیین دستمزد و تشکیل جلسه برای بروزرسانی سبد معیشت و دستمزد را داریم اما بارها و بارها با آن مخالفت شده است و امیدواریم که به این موضوع نگاه تازه‌ای شود.
توفیقی ادامه داد: خواسته ما تنها این است که شرایط زندگی کارگرها بهتر شود چرا که این افزایش هزینه‌ها به شدت کمرشکن شده است.
او با اشاره به افزایش ۴۰ درصدی تورم در هزینه‌های معیشتی گفت: اگر یک کارگر همه حقوقش را دریافت کند می‌شود ۴ میلیون و ۲۰۰ تومان که این مبلغ با هزینه‌های معیشتی فاصله ۵ میلیون تومانی دارد که فاصله بسیار زیادی است و اگر راجع به آن فکر نشود یعنی ابتدایی ترین و مهم ترین شعارهای تبلیغاتی کاندیدا‌ها عملی نشده است.
بهتر است بگوییم بزرگترین مشکل کارگران عملی نشدن وعده‌های مسئولان و تنها شعار دادن و وعده های توخالی است و سالیان سال است که حق و حقوق کارگران پایمال شده و کسی نیست که به فکر قشر زحمتکش و مهم جامعه باشد.
درآمد خانوارهای شهری بیشتر است یا روستاییان؟
مرکز آمار ایران اعلام کرد متوسط هزینه کل خالص سالانه یک خانوار شهری در سال گذشته بیش از ۶۲ میلیون تومان بوده است که نسبت به رقم مشابه در سال قبل ۳۱ درصد افزایش نشان میدهد. درآمد خانوار روستایی تقریبا نصف درآمد شهری ها بوده است.
به نقل از مرکز آمار ایران؛ در طرح آمارگیری هزینه ودرآمد خانوار که از سوی مرکز آمار منتشر شده، در بین هزینه‌های خوراکی و دخانی، بیشترین سهم مربوط به هزینه آرد، رشته، غلات، نان و فرآورده‌های آن و گوشت هرکدام با سهم 21 درصد و در بین هزینه‌های غیرخوراکی بیشترین سهم با 50 درصد مربوط به هزینه مسکن، سوخت و روشنایی بوده است.
نگاهی به اهم نتایج طرح درسال 1399 در مناطق شهری و روستایی نشان میدهد که:
- متوسط هزینه‌ی کل خالص سالانه یک خانوار شهری 621،392 هزار ریال بوده است که نسبت به رقم مشابه در سال قبل 31 درصد افزایش نشان میدهد. از هزینه کل سالانه خانوار شهری 161،094 هزار ریال با سهم 26 درصد مربوط به هزینه‌های خوراکی و دخانی و 460،298 هزار ریال با سهم 74 درصد مربوط به هزینه‌های غیرخوراکی بوده است. در بین هزینه‌های خوراکی و دخانی، بیشترین سهم مربوط به هزینه آرد، رشته، غلات، نان و فرآورده‌های آن و گوشت هرکدام با سهم 21 درصد و در بین هزینه‌های غیرخوراکی بیشترین سهم با 50 درصد مربوط به هزینه مسکن، سوخت و روشنایی بوده است.
- متوسط درآمد اظهار شده سالانه یک خانوار شهری 764،746 هزار ریال بوده است که نسبت به سال قبل، 38 درصد افزایش داشته است. بر این اساس در سال 1399 رشد متوسط درآمد سالانه خانوارهای شهری بیشتر از رشد متوسط هزینه کل سالانه است. منابع تامین درآمد خانوارهای شهری نشان میدهد که 31،4 درصد درآمد از مشاغل مزد و حقوق بگیری، 15.7 درصد از مشاغل آزاد کشاورزی و غیرکشاورزی و 52.9 درصد از محل درآمد‌های متفرقه خانوار تأمین شده است.
- مقایسه درصد خانوارهای شهری استفاده کننده از لوازم عمده زندگی در سال 1398 نسبت به سال 1399 نشان میدهد که خانوارهای استفاده‌کننده از یخچال فریزر از 70،2 به 71.9، جاروبرقی از 91.7 به 91.5، ماشین لباسشویی از 87.1 به 87.3، اجاق گاز از 99.1 به 98.9 و مایکروویو و فر‌های هالوژن‌دار از 12.3 به 12.4 درصد تغییر یافته است. همچنین درصد خانوارهای شهری استفاده کننده از اتومبیل شخصی و ماشین ظرفشویی هر کدام به ترتیب با 53.1 و 7.6 درصد نسبت به سال قبل بدون تغییر بوده است.
- در سال 1399، عمده‌ترین نوع سوخت مصرفی 94،5 درصد از خانوارهای شهری برای گرما، گاز طبیعی (شبکه عمومی) بوده است.
- متوسط هزینه کل خالص سالانه یک خانوار روستایی 340،679 هزار ریال بوده است که نسبت به سال قبل 30،5 درصد افزایش نشان میدهد. از هزینه کل سالانه خانوار روستایی136،442 هزار ریال با سهم 40 درصد مربوط به هزینه‌های خوراکی و دخانی و 204،237 هزار ریال با سهم 60 درصد مربوط به هزینه‌های غیرخوراکی بوده است. در بین هزینه‌های خوراکی و دخانی، بیشترین سهم مربوط به هزینه آرد، رشته، غلات، نان و فرآورد‌های آن با 25.0 درصد و در بین هزینه‌های غیرخوراکی، بیشترین سهم با 32.0 درصد مربوط به مسکن، سوخت و روشنایی بوده است.
- متوسط درآمد اظهار شده سالانه یک خانوار روستایی 420،470 هزار ریال بوده است که نسبت به سال قبل 41،6 درصد افزایش داشته است. منابع تامین درآمد خانوارهای روستایی نشان میدهد که 32،7 درصد از مشاغل مزد و حقوق بگیری، 29.7 درصد از مشاغل آزاد کشاورزی و غیرکشاورزی و 37.5 درصد از محل درآمد‌های متفرقه خانوار تأمین شده است.
- مقایسه درصد خانوارهای روستایی استفاده کننده از لوازم عمده زندگی در سال 1398 نسبت به سال 1399 نشان میدهد که خانوارهای استفاده کننده از اتومبیل شخصی از 32،7 به 34.1، یخچال فریزر از 50.4 به 52.7، اجاق گاز از 98.4 به 98.3، جاروبرقی از 65.9 به 67.5، ماشین لباسشویی از 56.5 به 58.1، ماشین ظرفشویی از 0.5 به 0.4 و مایکروویو و فر‌های هالوژن دار از 2.3 به 1.6 درصد تغییر یافته است.
- در سال 1399 عمده‌ترین نوع سوخت مصرفی 75،2 درصد از خانوارهای روستایی برای گرما، گاز طبیعی (شبکه عمومی) و 13.3درصد نفت سفید بوده است.
هزینه‌ها و درآمد خانوار کدام استان بیشتر است؟
بررسی متوسط هزینه کل سالانه یک خانوار شهری نشان میدهد که استان تهران با 957،016 هزار ریال بیشترین و استان خراسان شمالی با 351،943 هزار ریال کمترین هزینه را در سال 1399 داشته‌اند.
همچنین استان تهران با 1،098،118 هزار ریال بیشترین و استان سیستان و بلوچستان با 478،831 هزار ریال، کمترین متوسط درآمد سالانه یک خانوار شهری را در سال 1399 به خود اختصاص داده است.
بررسی متوسط هزینه کل سالانه یک خانوار روستایی نشان میدهد که استان البرز با 566،427 هزار ریال بیشترین و استان سیستان و بلوچستان با 180،395 هزار ریال کمترین هزینه را در سال 1399 داشته‌اند.
همچنین استان البرز با 676،897 هزار ریال بیشترین و استان سیستان و بلوچستان با 181،091 هزارریال، کمترین متوسط درآمد سالانه یک خانوار روستایی را در سال 1399 به خود اختصاص داده است.
ابر تورم در دولت رئیسی حقیقت دارد؟
این روزها هشدارهای جدی برای تورم بی‌سابقه در ایران شنیده می‌شود. هشدارهایی که می‌گویند تورم مهارنشدنی در راه اقتصاد ایران است و کشور را به پرتگاه ابرتورم نزدیکتر از همیشه کرده است.
اواخر هفته گذشته ابراهیم رییسی، رییس‌جمهور دولت سیزدهم نشستی با اقتصاددانان و فعالان اقتصادی برگزار کرد که از این نشست سخنرانی کوتاه مسعود نیلی، اقتصاددان بیش از همه هشدار دهنده بود.
او توجه حاضران در این نشست را به شکل‌گیری قریب‌الوقوع ابرتورم در ایران جلب کرد و گفت تورمی مهارنشدنی در راه است.
چند روزی پس از این نشست گزارش بانک مرکزی از وضعیت شاخص‌های پولی در سال ۹۹ منتشر شد که در این گزارش رشد بی‌سابقه نقدینگی بیش از همه مورد توجه قرار گرفت.
پس از این گزارش بود که مسعود خوانساری، رئیس اتاق بازرگانی تهران در توییتی به رشد نقدینگی اشاره کرد و نوشت: طبق آمار بانک مرکزی میزان نقدینگی از ۳۷۰۰ هزار میلیارد عبور کرده و نسبت به دو سال پیش ۲ برابر شده است.
او در ادامه هشدار داد: اگرچه طی ماه‌های گذشته نسبت به عواقب افزایش نقدینگی بر اقتصاد و تورم هشدار داده شده «امادریغ». با این روند در ماه‌های آینده دولت با تورمی رو به رو خواهد شد که هیچگاه در کشور تجربه نشده است.
ماجرا به همین جا محدود نشد و این بار گزارش هشدار دهنده دیگری منتشر شد که نشان می‌داد برخلاف تصور حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران حالا به وضعیت ونزوئلایی نزدیکتر از همیشه شده است.
۲۶ اسفند پارسال، روحانی گفت که پیش‌بینی بسیاری از صاحب‌نظران از جمله اقتصاددانان در سال ۹۷ این بود که تورم ما در پایان سال سه رقمی خواهد شد.
او ادامه داد: «درباره این مصاحبه کردند و در روزنامه‌ها نوشتند و گفتند تورم ایران سه رقمی و ونزوئلایی می‌شود.
اگر کار و تلاش نمی‌شد، ممکن بود با چنین شرایطی مواجه شویم اما کاری که دولت در سال ۹۷ و وقتی وارد سال ۹۸ شدیم، انجام داد، این بود که تقریبا از اواخر بهار تورم را کنترل و شروع به کاهش آن کرد.»
او توقف این روند در اواخر سال ۹۸ را ناشی از کرونا دانسته بود و گفته بود اگر کرونا نبود قطعا شرایط بهتری داشتیم.
در این میان عبدالناصر همتی، رئیس سابق بانک مرکزی هم که برای تصاحب کرسی ریاست‌جمهوری وارد کورس رقابت شده بود، بارها در مصاحبه‌های تبلیغاتی خود اشاره کرد که او مانع از ونزوئلایی شدن ایران شده است.
حالا اما گزارش‌های سال ۹۹ حقایق ترسناکی را مطرح می‌کنند. بعد از انتشار گزارش رشد بی‌سابقه نقدینگی، مرکز آمار گزارشی را منتشر کرده که نشان میدهد تورم نقطه‌ای اقلام وارداتی در زمستان ۹۹ سه رقمی و ۵۵۸ درصد ثبت شده است.
این درحالیست که قیمت دلار سال گذشته بیش از ۶۰ درصد افزایش داشت. به بیان ساده تر قیمت اقلامی که از خارج از کشور وارد شده است در یک سال ۶٫۵ برابر شده است.
بر اساس رده‌بندی موسسه تریدینگ اکونومیکس حالا ونزوئلا با تورم ۲۶۶۵ درصد، سودان با تورم ۳۴۱ درصد و زیمباوه با تورم ۲۴۱ درصد سه کشور پر تورم جهان معرفی شده‌اند.
در این میان اما ونزوئلا هم که زمانی به کویت امریکای لاتین معروف بود، در یک سیر زمانی چندساله تبدیل به ونزوئلای کنونی شد.
ونزوئلا با وجود برخورداری از منابع نفتی فراوان از سوی امریکا تحریم شد و به دلیل کسری بودجه سنگین و سپس استقراض از کشورهای خارجی و به ویژه چین به چرخه ونزوئلایی شدن افتاد.
در سال ۲۰۱۵ ونزوئلا با نرخ تورم بیش از ۱۰۰ درصد، بالاترین نرخ تورم در جهان را به نام خود ثبت کرد و سپس در سال ۲۰۱۶ نرخ تورم این کشور به ۷۰۰ درصد و در سال ۲۰۱۷ به نزدیک ۲۰۰۰ درصد رسید.
مهم‌ترین عامل ایجاد ابرتورم در این کشور کسری بودجه دولت بر اثر کاهش درآمد‌های نفتی و طرح‌های حمایتی بدون برنامه بوده است که دولت را مجبور به چاپ روزافزون پول برای تامین هزینه‌های خود کرده است.
هر چند این تورم در ابتدا بین اعدادی در حدود ۱۰ تا ۳۰ درصد محدود بود اما دیری نگذشت که پس از ورود اقتصاد به چرخه خود تخریب‌کننده ونزوئلا به شرایط امروز رسید.
آنچه دیگران می خوانند:
گردآورنده: علی اکبر رضایی
